Μετά από 25 χρόνια καριέρας και αμέτρητες διακρίσεις, ο Νίκος Χατζής αποφάσισε να αποσυρθεί από την ενεργό δράση ωστόσο παραμένει στις επάλξεις ως προπονητής.
Αναλυτικά:
«Όλα τα ωραία κάποτε φτάνουν στο τέλος τους. Και το δικό μου ταξίδι στο μπάσκετ ως αθλητής ήταν όχι απλά ωραίο αλλά αξεπέραστα μοναδικό. Έπειτα από 25 χρόνια, αποφάσισα να πω ΑΝΤΙΟ στην καριέρα του αθλητή, αλλά όχι και στην μεγάλη μου αγάπη το μπάσκετ, το οποίο και θα συνεχίσω να υπηρετώ από άλλο πόστο.
Ως αθλητής έζησα στιγμές που δεν θα ξεχάσω ποτέ όσο ζω. Στιγμές μοναδικές που θα μείνουν για πάντα χαραγμένες μέσα μου. Ο προσωπικός μου θησαυρός είναι γεμάτος με αξέχαστες αναμνήσεις.
Δεν θα ξεχάσω ότι σε ηλικία 16 ετών, κατέκτησα μαζί με τους συμπαίκτες μου το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Παίδων!
Δεν θα ξεχάσω ότι στα 19 χρόνια μου ανέβηκα στο πιο ψηλό σκαλί του βάθρου κατακτώντας το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Εφήβων!
Δεν θα ξεχάσω τα 10 χρόνια μου στην ΑΕΚ!
Τη συμμετοχή στον τελικό της Ευρωλίγκα στην Βαρκελώνη κόντρα στην Κίντερ Μπολόνια!
Το Κύπελλο Κυπελλούχων στην Λωζάνη που είχα την απίστευτη τιμή να σηκώσω ως αρχηγός, από τα χέρια της κυρίας Κόρατς!
Τα δύο Κύπελλα Ελλάδος του 2000 και 2001!
Όμως η μεγαλύτερη μου στιγμή στην Ένωση είναι αναμφίβολα η κατάκτηση του πρωταθλήματος όταν ανατρέψαμε το 0-2 κόντρα στον Ολυμπιακό σε 3-2!
Δεν θα ξεχάσω και τις στιγμές που έζησα στον Ολυμπιακό, τον Πανιώνιο, τα 5 υπέροχα χρόνια στον Ηλυσιακό και τέλος στον Αρκαδικό.
Δεν θα ξεχάσω φυσικά και την ημέρα που αναδείχτηκα πρώτος σκόρερ στην ιστορία της Α1!
Όλα αυτά δεν θα τα ξεχάσω ποτέ, όπως δεν θα ξεχάσω ότι για να πετύχω όσα μικρά ή μεγάλα πέτυχα, με βοήθησε η οικογένειά μου. Οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους και ειδικά στην μητέρα μου που ήταν δίπλα μου στα πρώτα δύσκολα χρόνια μου, ερχόμενος από την Καλαμάτα στην Αθήνα.
Όπως θέλω να ευχαριστήσω την οικογένεια που εγώ δημιούργησα, τη Νίκη και τον Φίλιππο, τη γυναίκα και τον γιο μου, οι οποίοι στα τελευταία χρόνια της καριέρας μου ήταν πάντα δίπλα μου και με βοηθούσαν να πετύχω τους στόχους μου. Έπαιρνα δύναμη απλά βλέποντάς τους στην εξέδρα.
Επίσης, θέλω να ευχαριστήσω, όλους τους προπονητές που είχα στην καριέρα μου. Πήρα από τον καθένα ένα μικρό …κομμάτι μπάσκετ ώστε να γίνομαι καλύτερος. Ευχαριστώ επίσης όλους τους συμπαίκτες μου σε όλες τις ομάδες , γιατί χάρη και σε αυτούς πέτυχα ότι πέτυχα. Το μπάσκετ είναι ομαδικό άθλημα.
Ειδικά θέλω να ευχαριστήσω τον Γιάννη Φιλίππου και τον Γιάννη Γρανίτσα για τα 10 υπέροχα χρόνια που ζήσαμε με στόχο να ξανακάνουμε την ΑΕΚ βασίλισσα σε Ελλάδα και Ευρώπη.
Ακόμη ευχαριστώ τους εκπροσώπους του Τύπου, η κριτική των οποίων ήταν πάντα εποικοδομητική για μένα.
Όμως το μεγαλύτερο ευχαριστώ το οφείλω στον απλό φίλαθλο για την αγάπη και το χειροκρότημα που μου πρόσφερε απλόχερα όλα αυτά τα χρόνια, όπου κι αν αγωνίστηκα.
Η καριέρα μου ως αθλητής τελείωσε… Γυρίζω σελίδα, η οποία έχω αποφασίσει ήδη ότι θα γραφτεί από την άκρη του πάγκου… Ελπίζω να τα καταφέρω το ίδιο καλά…
Σας ευχαριστώ όλους θερμά!
Στο επανιδείν…
Με τιμή
ΝΙΚΟΣ ΧΑΤΖΗΣ».
