Ο Ντιέγο Σιμεόνε απέδειξε για ακόμα μία φορά πως είναι κάτι παραπάνω από προπονητής. Είναι ένας μαχητής που γίνεται ένα με τους ποδοσφαιριστές και τους οπαδούς της Ατλέτικο γιατί είναι αυθεντικός.
Έφτασε δεύτερη φορά στην πηγή αλλά νερό δεν ήπιε. Ο Ντιέγο Σιμεόνε μέσα σε τρία χρόνια είδε την «άσπονδη εχθρό» Ρεάλ Μαδρίτης να του παίρνει το τρόπαιο. Πριν δύο χρόνια στο «Ντα Λουζ» της Λισσαβώνας ήταν ο Σέρχιο Ράμος που στην τελευταία φάση του πήρε την κούπα μέσα από τα χέρια. Χθες βράδυ είδε την… θεά τύχη να του γυρίζει την πλάτη στη διαδικασία των πέναλτι.
Για αυτήν την Ατλέτικο Μαδρίτης και για αυτόν τον «Τσόλο» Σιμεόνε δάκρυα δεν υπάρχουν. Ούτε ο ίδιος το θέλει. Έχει αποδείξει ότι είναι μαχητής. Μπορεί να πέφτει, αλλά αμέσως μετά σηκώνεται και πολεμά. Βρίσκεται σε μία διαρκή πάλη για να πετύχει με νύχια και με δόντια τον σκοπό του.
Ο «σκληρός» Ντιέγο Σιμεόνε είναι κάτι παραπάνω από ένας προπονητής. Είναι αυθεντικός. Ζει το κάθε λεπτό της αναμέτρησης σαν να είναι το τελευταίο. Παθιάζεται στην πλάγια γραμμή. Γίνεται ένα με τα δικά του παιδιά στον αγωνιστικό χώρο. Και με τους aficionados της Ατλέτικο στην εξέδρα.
«Αγαπώ τους παίκτες μου», είπε χθες βράδυ στη συνέντευξη Τύπου μετά την πίκρα του χαμένου τελικού. Μία δήλωση που την εννοούσε πέρα για πέρα. Όπως και πολλές άλλες που έχει ξεστομίσει κατά καιρούς και φέρουν τη σφραγίδα του. Πέντε από αυτές μετουσιώθηκαν σε πράξεις στο Σαν Σίρο του Μιλάνο.
Απόδειξη ότι ο Σιμεόνε ό,τι λέει το εννοεί :
«Ο πόλεμος κερδίζεται από εκείνον που χρησιμοποιεί καλύτερα τους στρατιώτες του», είχε πει κάποτε. Πράγματι, μετά το βραχυκύκλωμα του πρώτου ημιχρόνου, η είσοδος του Καράσκο απελευθέρωσε συνολικά όλους τους παίκτες των «Ροχιμπλάνκος» βάζοντας στο δεύτερο ημίχρονο τη Ρεάλ Μαδρίτης στο καναβάτσο. Οι Γκάμπι και Κόκε καταπίνανε χιλιόμετρα και όλοι από τον πρώτο ως τον τελευταίο λειτούργησαν σαν καλοκουρδισμένη μηχανή υπό τις οδηγίες του.
«Το παιχνίδι πρέπει να παίζεται με το μαχαίρι ανάμεσα στα δόντια στον αγωνιστικό χώρο», είχε πει κάποτε. Πράγματι, η κατά πάσα πιθανότητα πορωτική ομιλία του στα αποδυτήρια στο ημίχρονο έβγαλε τον τσαμπουκά των παικτών της Ατλέτικο στο χορτάρι. Οι… καμικάζι του Σιμεόνε «μασούσαν» σίδερα στο δεύτερο ημίχρονο, βάζοντας έναν δύσκολο γρίφο στον Ζινεντίν Ζιντάν και στους παίκτες των «Μερένχες».
«Τα μπάτζετ τελειώνουν με το σφύριγμα του διαιτητή. Μετά έρχεται η καρδιά. Η καρδιά ισοφαρίζει τα μπάτζετ», είχε πει κάποτε. Πράγματι, μπορεί το ρόστερ των αστέρων της Ρεάλ Μαδρίτης να κόστιζε πολύ περισσότερο από τους «μαχητές» του Σιμεόνε. Αλλά αυτοί με την καρδιά και την ψυχή τους παίξανε στα ίσια και αυτόν τον τελικό, όπως το 2014, ασχέτως αν στο τέλος δεν κατάφεραν πάλι να πανηγυρίσουν.
«Βλέπω πολύ ποδόσφαιρο και διαβάζω ψυχολογία. Αν τα βάλεις μαζί, η ομάδα είναι πολύ καλύτερη», είχε πει κάποτε. Πράγματι, όταν παρατηρούσες τον Σιμεόνε να δίνει οδηγίες στους παίκτες της Ατλέτικο που είχαν κάνει έναν κύκλο γύρω του, διέκρινες ακριβώς αυτό. Την ενότητα μέσα στην Ομάδα. Το ίδιο και με τους οπαδούς, όταν έβλεπες τον Σιμεόνε να ζητάει από τους φίλους της Ατλέτικο να δώσουν κουράγιο και να εμψυχώσουν τους ποδοσφαιριστές του.
«Πιστεύω στην προσωπική δουλειά με τους παίκτες μου. Αν βλέπω βελτίωση, αυτός είναι ο πιο σημαντικός τίτλος», είχε πει κάποτε. Πράγματι, κι αυτό δήλωσε ουσιαστικά και μετά τη λήξη του χθεσινού χαμένου τελικού. Μπορεί το τρόπαιο του Champions League να χάθηκε για δεύτερη φορά, αλλά η συνεχής προσπάθεια και η εξέλιξη αυτού του δικού του δημιουργήματος είναι αρκετό από μόνο του να τον γεμίζει ικανοποίηση.
