Ο Σπύρος Σταματέλος (γενν. 22/12/1985), αποτέλεσε φέτος τον “φύλακα άγγελο” της εστίας του Μακροχωρίου. Συνδύασε έτσι με τον ιδανικότερο τρόπο, τον επαναπατρισμό του στο χωριό που γεννήθηκε και μεγάλωσε, κατακτώντας τόσο το πρωτάθλημα της Α1 και το κύπελλο Ημαθίας, αλλά και την άνοδο στην Δ’ Εθνική με την ομάδα της Ένωσης.
Σίγουρα οι περισσότεροι που παρακολουθούν το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο δεν αναζητούν αναλύσεις και στατιστικά στοιχεία των παικτών που αγωνίζονται σε αυτό. Άλλωστε το επίπεδο των τοπικών πρωταθλημάτων είναι συνήθως χαμηλό και οι παίκτες που αγωνίζονται σε αυτό είναι είτε μεγάλης ηλικίας που κάποτε μπορεί να είχαν μία ικανοποιητική καριέρα, είτε μικρής, που κάνουν τώρα τα πρώτα βήματά τους.
Ο Σπύρος Σταματέλος όμως, αποτελεί μία από τις εξαιρέσεις στον κανόνα αυτό. Και σίγουρα για μένα, που βρέθηκα για πρώτη φορά στον ίδιο χώρο μαζί του ήταν μία ξεχωριστή εμπειρία, καθώς αποτελεί έναν πολύ ενδιαφέρον άνθρωπο και αρκετά μετρημένο.
Χαρακτηριστικά μας δηλώνει : “Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, είχα μία μπάλα στα πόδια. Πάντα θυμάμαι έκανα όνειρα, όπως όλα τα παιδιά. Ήθελα να παίξω σε μια μεγάλη ομάδα, ήταν το απωθημένο μου!”. Μας περιγράφει ένα δυσάρεστο γεγονός που ήταν και μία από τις αφορμές, όπως μας τονίζει, να επιστρέψει στο Μακροχώρι και να μην αγωνιστεί ξανά, όπως αυθόρμητα αποφάσισε τότε :
“Συμπαίκτης μου, ο οποίος είχε υπογράψει συμβόλαιο 5.000€ με την ομάδα και ενώ δεν είχε πληρωθεί μέχρι τον Ιανουάριο, ζήτησε κάποια στιγμή από τον πρόεδρο 150€ για να αγοράσει το εμβόλιο για το νεογέννητο παιδί του. Εκεί θόλωσα… Είπα ως εδώ ήταν. Έτσι θα είναι η ζωή μου;» Η θέληση όμως για ποδόσφαιρο και το μεράκι του, δεν τον κράτησαν πολύ μακριά. Ο πρόεδρος κ. Βούλγαρης τον πλησίασε και ουσιαστικά του έδωσε το χρίσμα για να υπερασπιστεί την εστία της Ένωσης, με τα γνωστά αποτελέσματα.
Κάνοντας μία αναδρομή στο παρελθόν, ο Σταματέλος ξεκίνησε σε ηλικία 19 χρονών την περιήγησή του, χωρίς υπερβολή, σε όλη σχεδόν την Δυτική Ελλάδα! Πρώτη ομάδα ο Αστέρας Αρφαρών, ομάδα Δ’ Εθνικής τότε, στον νομό Μεσσηνίας. Προπονητής στην ομάδα ήταν ο μεγάλος Αντώνης Μαυρέας, παλιός παίκτης του Εθνικού, της Καλαμάτας και του ΠΑΟΚ (με την ομάδα της Θεσσαλονίκης συνεργαζόταν τότε σε θέματα scouting στην περιοχή της Πελοποννήσου).
Πριν καταλήξει στην ομάδα του Αστέρα, ο Σπύρος δοκιμάστηκε στην Καλαμάτα του πάμπλουτου προέδρου Σταύρου Παπαδόπουλου, που τότε αγωνιζόταν στην Β’ Εθνική, αφήνοντας πολύ καλές εντυπώσεις, όμως η παρουσία τότε των Λυμπερόπουλου, Κελπέκη, ήταν αποτρεπτικός παράγοντας να παραμείνει στο ρόστερ της ομάδας.
Στον Αστέρα Αρφαρών αγωνίστηκε έναν χρόνο, η ομάδα τερμάτισε στην 4η θέση, ενώ ο ίδιος έκανε μία εκπληκτική χρονιά, γεγονός που αποδεικνύεται από την προσέλκυση της Καλαμάτας ξανά αλλά και του Μεσσηνιακού (που πρόεδρος ήταν ο Σταύρος Παπαδόπουλος, που αποχώρησε από την Καλαμάτα το ίδιο καλοκαίρι) για να τον εντάξουν στο δυναμικό τους.
Ο ίδιος βρέθηκε, όπως μας μαρτυρεί, σε μεγάλο δίλλημα τότε, αφού από τη μία η Καλαμάτα, με την γνωστή σε όλους μας ιστορία, αλλά από την άλλη η «νεόπλουτη» ομάδα του Μεσσηνιακού, που τότε είχε στις τάξεις της ένα απίστευτο ρόστερ, με παίκτες όπως οι Σουηδοί Άντγκαρ Μπάρσομ, Ελίας Στορμ και οι Νάιντος, Βελώνης, Κισκαμπάνης, Γκαρόζης κ.α.
Τελικά πήρε την απόφαση να υπογράψει στον Μεσσηνιακό, ως τρίτος τερματοφύλακας, πίσω από τον Δημήτρη Κουτσόπουλο και Σωκράτη Κοψαχείλη. Εκεί πραγματοποίησε μία εμφάνιση σε αγώνα Κυπέλλου κόντρα στον Πανσερραϊκό, εμφάνιση όμως που πραγματικά έμεινε χαραγμένη στη μνήμη του (και όχι μόνο, καθώς απέσπασε πολύ θετικά σχόλια για την απόδοσή του), καθώς απέκρουσε 2 πέναλτι στην ψυχοφθόρο διαδικασία.
Η ομάδα όμως, όχι τόσο αγωνιστικά, έπεσε κατηγορία και η αποχώρηση του Κοψαχείλη, έφερε τον Σταματέλο δεύτερο τερματοφύλακα στην Γ’ Εθνική. Πραγματοποίησε 8 συμμετοχές στην κατηγορία, όλες άκρως ικανοποιητικές, όμως η ομάδα έπεσε για άλλη μία χρονιά και ο Σπύρος όμως θεώρησε ότι ο κύκλος του έκλεισε και αποφάσισε να αλλάξει σελίδα.
Την περίοδο 2008-2009 μετακομίζει στην Βοιωτία και συγκεκριμένα στον ΑΟ Θήβας, που τότε αγωνιζόταν στο πρωτάθλημα της Δ’ Εθνικής. Πραγματοποίησε άλλη μία εξαιρετική χρονιά ως βασικός και η ομάδα παραλίγο να κερδίσει την άνοδο από τον Ασπρόπυργο, τερματίζοντας τελικά στη 2ηθέση. Επόμενος σταθμός ο Τυλυκράτης Λευκάδας και πάλι στο ίδιο επίπεδο (Δ’ Εθνική), με άλλη μία φανταστική χρονιά, που του έδωσε το εισιτήριο για να ξανανέβει επίπεδο και συγκεκριμένα στον Ναυπακτιακό Αστέρα, που αγωνιζόταν στην Γ’ Εθνική, που πάλευε εκείνη την εποχή να κρατηθεί στην κατηγορία.
Ο Σταματέλος έκανε πολύ καλές εμφανίσεις και στην ομάδα της Αιτωλοακαρνανίας, όμως το αδύναμο ρόστερ και πολλές λάθος επιλογές, στέρησαν την κατηγορία στην ομάδα και ο Σπύρος πλέον παίρνει την μεγάλη απόφαση να επαναπατριστεί και να καθίσει κάτω από τα δοκάρια του Μακροχωρίου και να αποτελέσει έτσι έναν από τους στυλοβάτες της ανόδου.
Κλείνοντας, θα θέλαμε να παραθέσουμε την δική μας άποψη, κρίνοντας από τις εμφανίσεις του Σταματέλου, αλλά και από τις μαρτυρίες πολλών. Ο Σπύρος αποτελεί πολυτέλεια πραγματικά για την κατηγορία (εντυπωσιακή απόδοση φέτος και εκπληκτικές αποκρούσεις, οι πιο πολλές σωτήριες) και σίγουρα η αναδρομή του μαρτυρεί ότι έχει τις δυνατότητες για καριέρα σε υψηλότερο επίπεδο.
Εμείς θα τολμήσουμε να πούμε πως ο Μακροχωρίτης πορτιέρο μπορεί πολύ άνετα να σταθεί ακόμα και στη Super League και μακάρι να τον δούμε με την φανέλα της Βέροιας, όπως άλλωστε θα ήθελε και ίδιος :
“ Το χρωστάω στον εαυτό μου, με την δουλειά και την προσπάθειά μου , πιστεύω ότι ήρθε η ώρα να κάνω το βήμα παραπάνω. Πιστεύω πολύ σε μένα και θεωρώ ότι πολλοί άνθρωποι γύρω μου έχουν την ίδια άποψη. Προσπαθώ πάρα πολύ στις προπονήσεις και σίγουρα γνωρίζω εκ πείρας πως είναι να δουλεύεις σε επαγγελματικό επίπεδο. Εύχομαι ο Θεός να με έχει καλά και ευελπιστώ ότι με τη βοήθεια Του θα πραγματοποιηθούν τα όνειρά μου”.
