Του Νίκου Σαλτουρίδη
Ο Κώδικας Δήμων και Κοινοτήτων επιτρέπει, με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, να παρέχονται χρηματικές επιχορηγήσεις σε Αθλητικούς και Πολιτιστικούς συλλόγους. Όρος είναι να έχει εγγραφεί σχετική πίστωση στον προϋπολογισμό για το σκοπό αυτόν, που σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να υπερβαίνει το 1,5% των τακτικών εσόδων του. Ο “Καλλικράτης” διέσπειρε μια αμφιβολία σχετικά με το θέμα αυτό και οι επιχορηγήσεις σταμάτησαν ολοσχερώς τα δύο τελευταία χρόνια.
Σε ότι αφορά τους Αθλητικούς Συλλόγους: Για να λειτουργήσουν οι Αθλητικοί Σύλλογοι δεν περιμένουν φυσικά την επιχορήγηση από τον Δήμο. Έχουν πολύ μεγαλύτερους προϋπολογισμούς, τεράστια έξοδα (προπονητές, οδοιπορικά αθλητών, αθλητικό υλικό, γιατρούς, φυσιοθεραπευτές, έξοδα διαιτησίας, έξοδα Ε.Π.Σ.Η. υπόλοιπες ανάγκες) και ελάχιστες πηγές εσόδων (μηδενική επιχορήγηση από τη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού, μηδενική επιχορήγηση από το Δήμο, ελάχιστη συνδρομή της τοπικής κοινωνίας).
Βέβαια γνωρίζουμε την δυσμενή οικονομική συγκυρία και την δραματική περικοπή των πόρων του δήμου, αλλά θα πρέπει η Δημοτική Αρχή (της οποίας πολλοί Δημοτικοί Σύμβουλοι προέρχονται από Συλλόγους) να ξανασκεφτεί το μήνυμα που εκπέμπει η επιλογή της μηδενικής επιχορήγησης. Είναι η επιχορήγηση του Δήμου και μια μορφή αναγνώρισης για την προσφορά των Αθλητικών και Πολιτιστικών Συλλόγων και δεν είναι σκόπιμο να επαναλάβουμε πράγματα γνωστά σε όλους για την αξία του Αθλητισμού και του Πολιτισμού.
