Του Αργύρη Τσιγγενόπουλου (μέρος Β)
Πέμπτη 3 Ιουλίου του 2014 σήμερα, δύο μήνες μετά την ολοκλήρωση του πρωταθλήματος της Α1 Ερασιτεχνικής και δύο μήνες περίπου πριν την έναρξη της νέας περιόδου. Οι 58 ομάδες που συμμετείχαν στα πρωταθλήματα της ΕΠΣ Ημαθίας (άγνωστο βεβαίως αν θα είναι ο ίδιος αριθμός φέτος…) ξεκίνησαν δειλά δειλά τον προγραμματισμό τους για τη νέα περίοδο, τόσο με την εκλογή νέων προσώπων στα διοικητικά συμβούλια όσο και με τις πρώτες κινήσεις όσον αφορά τα ρόστερ των ομάδων. Υπάρχουν όμως κάποια στοιχεία τα οποία φανερώνουν πως φέτος η χρονιά θα είναι πολύ διαφορετική από την περσινή και αν θελήσουμε να την συγκρίνουμε με παλαιότερες, θα χάσουμε τον…μπούσουλα!
Το κυρίαρχο θέμα : το μπάτζετ
Η κρίση στην Ελλάδα είναι ένα μεγάλο ζήτημα, επηρεάζοντας σημαντικά την καθημερινότητα του Έλληνα πολίτη σε όλους τους τομείς. Στο ποδόσφαιρο επέφερε μεγάλες αλλαγές εκ βάθρων αλλά και το κλείσιμο της “ψαλίδας” ανάμεσα στις κατηγορίες, που προκλήθηκε κυρίως από την αναγκαστική μείωση των μπάτζετ σε σχέση με προηγούμενες χρονιές. Σταδιακά και ταυτόχρονα με την αναδιάρθρωση που επιχειρεί τα τελευταία χρόνια η ποδοσφαιρική ηγεσία, τα τοπικά πρωταθλήματα συρρικνώθηκαν ακόμη περισσότερο και ενώ θα περίμενε κανείς πως η διαδικασία αυτή θα δημιουργούσε μεγαλύτερο ανταγωνισμό.
Ωστόσο, σ’ αυτό δεν υπολόγισε κανείς τον ανθρώπινο παράγοντα… Ο περιορισμός της εργασίας και η αύξηση της ανεργίας σε συνδυασμό με τον κορεσμό των οικονομικών παραγόντων γενικότερα, δημιούργησε νέα δεδομένα στα ερασιτεχνικά σωματεία και φαίνεται πως η φετινή χρονιά θα αποδώσει στο έπακρο της συνέπειες όλων αυτών…
Η Ημαθία… ως γρίφος
Τι θα δούμε τη φετινή χρονιά από τις ομάδες μας; Για ποιο λόγο κάποιες ομάδες από όλες τις κατηγορίες θα δώσουν φέτος περισσότερο βάση στις Ακαδημίες; Ποια είναι η κατάσταση που επικρατεί αυτή τη στιγμή, λίγες μέρες μετά την έναρξη της μεταγραφικής περιόδου; Τι σκέφτονται οι παίκτες και τι γίνεται με τις οικονομικές εκκρεμότητες απέναντι τους; Μπορούν οι ποδοσφαιριστές να αλλάξουν τακτική στις διαπραγματεύσεις τους ώστε να ακολουθήσουν τις σκέψεις των παραγόντων;
Τα παραπάνω ερωτήματα χρήζουν άμεσης απάντησης, γιατί πολύ απλά ο χρόνος περνά! Μπορεί όμως κάποιος να δώσει ακριβή απάντηση σε κάποιο από αυτά…; Θα το επιδιώξουμε πάντα με την επιφύλαξη οι ομάδες μας να μας…διαψεύσουν στο τέλος!
Τι θα δούμε τη φετινή χρονιά από τις ομάδες μας; Εκ πρώτης όψεως, το πρωτάθλημα της Α1, με την παρουσία του ΦΑΣ Νάουσα αλλά και ομάδων που προέρχονται από την Α2 με τη δική τους δυναμική, φαίνεται πως θα είναι αμφίρροπο. Από τα μέχρι τώρα όμως δεδομένα και το σκεπτικό των περισσοτέρων ομάδων, η μάχη θα δοθεί στην παραμονή και εξαιρετικά δύσκολα να παρακολουθήσουμε αγώνα δύο ή τριών…αλόγων στην κορυφή. Κρίνοντας μάλιστα από την οικονομική δυνατότητα των παραγόντων που γνωρίζουμε μέχρι στιγμής, μία είναι η ομάδα που φαίνεται πως θα πρωταγωνιστήσει και αυτή αρχίζει από Ε…
Για ποιο λόγο κάποιες ομάδες από όλες τις κατηγορίες θα δώσουν φέτος περισσότερο βάση στις Ακαδημίες; Πολλοί από σας θα αναφωνήσουν “τώρα το θυμήθηκαν…;”. Ίσως αρκετές από αυτές διαχρονικά να άφησαν σε δεύτερη μοίρα τη δημιουργία Ακαδημιών, ωστόσο η οικονομική συγκυρία δημιουργεί πλέον το κλίμα για την στροφή 360 μοιρών προς αυτή την κατεύθυνση. Ωστόσο αυτή η διαδικασία απαιτεί πολλές προϋποθέσεις και μπόλικη δόση…υπομονής για να φτάσει στο σημείο ένας σύλλογος να “τρέφεται” από τις Ακαδημίες. Περιμένουμε με ανυπομονησία να δούμε τα επόμενα βήματα προς αυτή την κατεύθυνση αλλά και το αν αλλάξει επιτέλους το status των πρωταθλημάτων στα παιδικά πρωταθλήματα που γίνονται απλά για να…γίνονται.
Ποια είναι η κατάσταση που επικρατεί αυτή τη στιγμή, λίγες μέρες μετά την έναρξη της μεταγραφικής περιόδου; Από τις 16 ομάδες που θα συμμετέχουν φέτος στην Α1, το 80% δεν έχει εκλέξει επίσημα ΔΣ! Αυτές μάλιστα που το έπραξαν, το μότο που επικρατεί είναι “χαμηλά η μπάλα” και αυτό προκύπτει από το τρανό παράδειγμα ομάδας που πρωταγωνίστησε πέρσι και (με τα μέχρι στιγμής δεδομένα) ρίχνει το μπάτζετ στο 50%! Για τη μεταγραφική περίοδο, ούτε λέξη καθώς ελάχιστες είναι οι κινήσεις μέχρι στιγμής (δεν αναφερόμαστε καν σε επίσημες) και όλες φέρουν τον τίτλο “φιλολογικές”. Μάλιστα, σύμφωνα με πληροφορίες, πλησιάζουν τις 10 οι περιπτώσεις παικτών (κάποιοι πρωτοκλασάτοι) που αποχώρησαν στο εξωτερικό για καλύτερη τύχη στην προσωπική τους εργασία, ένα φαινόμενο άλλωστε που εμφανίζεται σε μεγάλο βαθμό στην κοινωνία μας τα τελευταία χρόνια.
Τι σκέφτονται οι παίκτες και τι γίνεται με τις οικονομικές εκκρεμότητες απέναντι τους; Λόγω της ιδιότητας μου και λόγω της συναναστροφής με τους παίκτες τόσο μέσω της ιστοσελίδας όσο και μέσω των τουρνουά που διοργανώνει το Imathia Sports News, οι συζητήσεις με τους παίκτες είναι καθημερινές και πολλές φορές τόσο αποκαλυπτικές που θεωρούνται σαφώς ως “μυστικά”! Φέτος αυτές οι κουβέντες επικεντρώνονται στο αύριο και στο τι θα ξημερώσει για τον καθένα από αυτούς. Μην ξεχνάμε πως από 1500 ποδοσφαιριστές αγωνίζονται κάθε χρόνο στα ερασιτεχνικά πρωταθλήματα του νομού μας, ένας αριθμός δυσανάλογος από την δυναμική των συλλόγων που ανήκουν στην ΕΠΣ Ημαθίας.
Πολλοί από αυτούς είναι άνεργοι, χωρίς τις προοπτικές για εύρεση εργασίας και μέσω του ποδοσφαίρου προσπαθούν να καλύψουν κάποιες ανάγκες. Δεν το συζητάμε καν αν έχουν οικογένεια, τότε τα πράγματα είναι εξαιρετικά δύσκολα… Φαίνεται πως το “αποκούμπι” της (όποιας) αμοιβής μέσω του ποδοσφαίρου χάνεται κι αυτό και η φετινή χρονιά θα αποτελέσει ίσως το “κύκνειο άσμα” για πολλούς από τους παίκτες (κυρίως αυτούς που έχουν εργασία) που θα προτιμήσουν να μη ρισκάρουν σε κάποιο τραυματισμό που ίσως τους στερήσει αυτό που με κόπο κατέκτησαν…
Όσον αφορά τις εκκρεμότητες των ομάδων προς τους παίκτες, αυτές είναι αδύνατον να μην υπάρξουν… Μπορεί να ακούγεται αρκετά κυνικό, ωστόσο είναι ένας κανόνας με τις (όλο και λιγότερες εξαιρέσεις). Σε κάθε περίπτωση, οι παίκτες μεταμορφώνονται σε επαίτες και τους παράγοντες (ως επί τω πλείστον) να παλεύουν να καλύψουν τις εκκρεμότητες, τις οποίες δημιούργησαν ανεβάζοντας τον πήχη, είτε έχοντας την ελπίδα εξ αρχής πως θα τις καλύψουν, είτε γιατί έπεσαν έξω στους υπολογισμούς τους…
Μπορούν οι ποδοσφαιριστές να αλλάξουν τακτική στις διαπραγματεύσεις τους ώστε να ακολουθήσουν τις σκέψεις των παραγόντων; Αυτό είναι πάντα συνυφασμένο με τις απαιτήσεις του κάθε ποδοσφαιριστή ξεχωριστά. Είναι φανερό (οι περισσότεροι το γνωρίζουν) πως τα “8άρια και τα 7άρια” όπως λένε οι ίδιοι έχουν…πεθάνει και πλέον ο πήχης έχει κατέβει πολύ χαμηλά. Καθένας από αυτούς θα βάλει στη ζυγαριά και θα κρίνει τι θέλει, τι απαιτεί και μέχρι που μπορεί να αντέξει το…φιλότιμο ή (αρκετές φορές) η αγάπη για την ομάδα, το ποδόσφαιρο, το χωριό…
Παίκτης ομάδας της Α1 Ερασιτεχνικής μου είπε χθες : “Αργύρη, παίρνω 300€ από τη δουλειά μου. Η ομάδα που έπαιξα μου έδωσε πέρσι 1200€, δηλαδή 120€ το μήνα, δηλαδή το 1/3 απ’ ότι παίρνω από τη δουλειά μου. Εκεί που εργάζομαι και που παίρνω στο κάτω-κάτω περισσότερα (σιγά τα λεφτά δηλαδή…) είναι δύσκολο να τραυματιστώ από το στυλό ή από το πληκτρολόγιο…”
Το αύριο
Ως φιλοσοφία και ως ιδιοσυγκρασία, ανέκαθεν ήμουν αισιόδοξος και έβλεπα πάντα τη θετική πλευρά των πραγμάτων. Όσο δυσοίωνα κι αν παρουσιάζονται τα πράγματα φέτος στο Ερασιτεχνικό Ποδόσφαιρο της Ημαθίας, θεωρώ πως “στο τέλος ξυρίζουν τον γαμπρό”. Γιατί το ποδόσφαιρο είναι το πιο λαοφιλές άθλημα στον κόσμο και ειδικά για τον Έλληνα, το όπιο του… Θα πρέπει όλοι μαζί, παράγοντες, ποδοσφαιριστές, φίλαθλοι, δημοσιογράφοι να σκύψουμε πάνω από τα προβλήματα, να τα αναδείξουμε και να προσπαθούμε να βρούμε τις λύσεις εκείνες που θα βοηθήσουν ώστε να γίνουμε όλοι μας μια “ομάδα” απέναντι σ’ αυτά…
Φέτος είναι το πιο μεγάλο στοίχημα… Τα μάτια και τα αυτιά μας λοιπόν στον…κινητήρα, να αντέξει μέχρι την επόμενη προσγείωση!
διαβάστε εδώ το πρώτο μέρος της έρευνας
