διαβάζουμε στο olympiakosnaousas.blogspot.gr
Η ιστορία ξεκινά κάπως έτσι: Ήταν ένα γήπεδο. Εντάξει, ήταν κάτι σαν ένα γήπεδο. Συγκαταλεγόταν στα χειρότερα του νομού, αν δεν ήταν το χειρότερο. Και ήταν η έδρα του Ολυμπιακού Νάουσας. Οι δυσκολίες πολλές και ανυπόφορες. Όταν δεν έχεις γήπεδο, δεν έχεις κέφι, δεν θες να παίξεις, δεν θες να γυμναστείς.
Η απόφαση πως έπρεπε πάση θυσία να αλλάξουν τα πράγματα, ήταν εύκολη. Στην πράξη είναι τα δύσκολα. Ποιος? Από πού? Με τι? Βοήθεια καμιά. Φως από πουθενά. Πεισμώσαμε. Θα το κάνουμε. Ότι και να στοιχίσει, όσοι είμαστε, όσοι μπορούμε. Και… ξεκινήσαμε.
Κροκάλες, χώματα, κανάλια… τα πάντα. Πάντα με τη βοήθεια που προσέφεραν φίλοι και γνωστοί, στους οποίους οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ και θα αναφερθούν με τα ονόματά τους, σε μια άλλη ανάρτηση. Ο αγώνας καθημερινός. Και η κούραση μεγάλη. Παρ’ όλα αυτά, σιγά σιγά τα καταφέρναμε.
Δεν προλάβαμε τον χρόνο για τη νέα σεζόν. Ούτε τη σπορά. Οι εργασίες πήγαιναν αργά… Αναγκαστήκαμε και παίξαμε το πρώτο μισό της σεζόν στο γήπεδο της Παναγιωπούλας, φιλοξενούμενοι της Δόξας Νάουσας.
Η υποδομή έγινε, αλλά η σπορά όχι. Στα μισά του πρωταθλήματος αποφασίσαμε να πάμε στο δικό μας γήπεδο. Χωρίς χόρτο. Το ήθελαν όλοι. Θα τα βγάλουμε πέρα. Οι βοήθεια των παικτών πολύτιμη. Σε κάθε κίνησή μας, σε κάθε δουλειά.
Παρ’ όλα αυτά, χωρίς χόρτο… δεν μπορείς να περιμένεις πολλά. Κάναμε υπομονή μία χρονιά. Παίξαμε σε ένα γήπεδο χωρίς πράσινο. Όταν παίζεις σε ένα γήπεδο χωρίς πράσινο χρώμα, πας 30 χρόνια πίσω. Πήγαμε. Δεν είχαμε επιλογή.
Τελειώνοντας το περσινό πρωτάθλημα, ξεκινήσαμε τις διαδικασίες για τη σπορά. Πάλι δυσκολίες. Προβλήματα. Έλλειψη χρημάτων και βοήθειας. Δεν μας πτόησαν. Ήρθε η μέρα που το γήπεδο σπάρθηκε. Και ήταν η πιο ευχάριστη μέρα όλων όσων πάλεψαν.
Μαζί με τη σπορά του γηπέδου, ξεκίνησαν και οι εργασίες παντού. Μέσα, έξω, κερκίδες, τοίχοι, φώτα, χόρτα… τα πάντα! Δουλεύαμε καθημερινά, για ώρες. Υπήρξαν άνθρωποι που άφησαν τα πάντα για να ασχοληθούν μόνο με το γήπεδο. Υπήρξαν φίλοι που προσήλθαν οικειοθελώς και ανιδιοτελώς να προσφέρουν. Αυτό ήταν και το δυνατό μας σημείο. Οι φίλοι. Βάφτηκαν οι κερκίδες, κόπηκαν τα χόρτα που σκίαζαν τα αποδυτήρια. Μπήκαν φώτα. Ραντίστηκαν χόρτα. Βάφτηκαν τα αποδυτήρια, το “παλατάκι”, οι πόρτες, τα αποδυτήρια των διαιτητών. Τα πάντα καινούργια.
Κάναμε και τις γραμμές. Με μαθηματική ακρίβεια. Μας πήρε ώρες. Αλλά…. σχεδόν όλα ήταν έτοιμα για να ξεκινήσει μια καινούργια χρονιά σε ένα… καινούργιο γήπεδο.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ: Αυτή τη στιγμή που εγώ γράφω κι εσείς διαβάζετε, το γήπεδο είναι κάπως έτσι:
Είναι ότι καλύτερο μπορούσαμε να κάνουμε, με τις δεδομένες συνθήκες. Ακόμα δουλεύουμε. Τίποτα δεν τελείωσε, αλλά…. νομίζω πως καταφέραμε αρκετά. Η ηθική ικανοποίηση των ανθρώπων που δούλεψαν γι’ αυτό το αποτέλεσμα είναι μεγάλη και μετράει όσο τίποτε άλλο.
Το μεγαλύτερο “ευχαριστώ” από όλους στον Ολυμπιακό και όχι μόνο, θα πρέπει να πάει σε δύο ανθρώπους που επωμίστηκαν όλη τη δουλειά μέσα αλλά και έξω από γήπεδο. Τον προπονητή της ομάδας κ. Γιώργο Δασκαλάκη και τον Γενικό Αρχηγό κ. Γιώργο Κωνσταντινίδη, οι οποίοι έδωσαν σχεδόν τα πάντα για να δουν το όνειρό τους να γίνεται πραγματικότητα και τα κατάφεραν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Ευχαριστούμε τους παίκτες και τους μικρούς αθλητές της ακαδημίας καθώς και τους γονείς τους, που πέρσι έκαναν υπομονή και δέχτηκαν να παίξουν σε ένα γήπεδο που δεν τους άξιζε.
Ευχαριστούμε τους ανθρώπους που μας βοήθησαν οικονομικά, αλλά και πρακτικά σε οτιδήποτε χρειαστήκαμε.
Ευχαριστούμε τους φίλους που με τις συμβουλές τους και τις γνώσεις τους μας προστάτευσαν από τεχνικά… παραστρατήματα.
Τέλος, θα θέλαμε να δηλώσουμε πως το όμορφο πλέον γήπεδο του Αγίου Νικολάου δεν ανήκει στον Ολυμπιακό Νάουσας. Το γήπεδο είναι δημοτικό. Η προσπάθεια, όμως, οι εργασίες, ο κόπος, ο χρόνος και το χρήμα που ξοδεύτηκε για να αλλάξει μορφή και να γίνει στολίδι, ανήκει στον Ολυμπιακό Νάουσας. Ας μην κοροϊδευόμαστε….
Αυτή τη στιγμή στο γήπεδο προπονείται η αντρική ομάδα του Ολυμπιακού Νάουσας, η ακαδημία των σχολών της Άρσεναλ, το παιδικό του Ολυμπιακού σε συνεργασία με τον Αίολο, και η ακαδημία του Αίολου. Το Σάββατο υπάρχουν οι αγώνες πρωταθλήματος του παιδικού και την Κυριακή οι αγώνες πρωταθλήματος της αντρικής ομάδας.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ικανοποίηση, ομορφότερη πληρωμή, για μας να μπορούμε να βλέπουμε τους μικρούς αθλητές να αθλούνται σε ένα γήπεδο που είναι όπως πρέπει να είναι και όπως αξίζει σε κάθε παιδί. Ας βοηθήσουμε όλοι, το γήπεδο να παραμείνει καθαρό και ευχάριστο για όλους μας!
Με τιμή
Ολυμπιακός Νάουσας
