Μπορεί ο Βαγγέλης Μόρας να δήλωνε παραμονές του ματς ότι η Εθνική δεν… αντέχει άλλη γελοιοποίηση, όμως στο Μπέλφαστ μας πρόσφερε ακόμη μια παράσταση-παρωδία. Ακόμη μια ήττα (3-1) με κάτω τα χέρια από τη Β. Ιρλανδία. Άμυνα για γέλια.
Τα κίνητρα των δύο ομάδων στο συγκεκριμένο παιχνίδι ήταν εκ διαμέτρου αντίθετα. Στο τέλος της ημέρας, αυτό ήταν και το στοιχείο που έκανε τη διαφορά: η μεν Βόρειος Ιρλανδία ήθελε τη νίκη για να εξασφαλίσει την πρώτη συμμετοχή της ιστορία της σε τελική φάση Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, η δε Ελλάδα έψαχνε απλώς ένα… αποκούμπι. Κάτι για να έχει να δείχνει με το φινάλε αυτής της απογοητευτικής πορείας στον 6ο προκριματικό όμιλο. Μια πορεία η οποία, βάσει αντιπάλων, μάλλον συνθέτει τη μεγαλύτερη αποτυχία της ιστορίας της.
Στο φινάλε της, λοιπόν, η «γαλανόλευκη» ήθελε ένα καλό ματς, μια νίκη απέναντι στους πρωτοπόρους του ομίλου, ούτως ώστε να κλείσει με αισιοδοξία τις υποχρεώσεις της και με την ελπίδα για -προφανώς- κάτι πολύ καλύτερο ενόψει των προκριματικών του επόμενου Μουντιάλ. Όπως αποδείχθηκε, τα κίνητρα των γηπεδούχων ήταν πολύ πιο ισχυρά, η διάθεσή τους μεγαλύτερη απέναντι σε έναν -κατά τα ψέματα- απογοητευμένο και αδιάφορο βαθμολογικά αντίπαλο. Οι Βορειοιρλανδοί ήταν η καλύτερη ομάδα στο γήπεδο, ήξεραν τι ήθελαν και πως να το πάρουν και τα κατάφεραν με χαρακτηριστική άνεση.
περισσότερα στο sdna.gr
