Γράφει ο Κώστας Καραγιάννης, thrakisports.gr
O νέος προπονητής του Πανθρακικού ο Γιάννης Χατζηνικολάου έχει ένα κοινό με τον προκάτοχό του Δημήτρη Ελευθερόπουλο.
Όπως έφυγε ο «Ελέ» για την Βέροια, με τον ίδιο περίπου τρόπο έφυγε και ο Χατζηνικολάου από τον Ηρακλή για τον Άρη. Έχει όμως και κάτι που τον ξεχωρίζει από όλους τους άλλους και κάνει πολλούς να τον ζηλεύουν για αυτό. Έχει στενή φιλική σχέση με τον «μεγάλο» Νίκο Γκάλη.
Για την ακρίβεια, για όσους δεν το γνωρίζουν, είναι ο «κολλητός» του Νίκου Γκάλη, αφου για χάρη του ο μεγάλος Νικ μέχρι και δήλωση στήριξης δημοσίευσε για το προπέρσινο πέρασμα του φίλου του από τον Άρη. Η καλή φιλία τους αναπτύχθηκε στη Θεσσαλονίκη περίπου 30 χρόνια πριν και είναι ο λόγος που κρύβεται πίσω από την εντυπωσιακή δήλωση που έκανε ο Νίκος Γκάλης για τον Γιάννη Χατζηνικολάου, όταν η ΠΑΕ Άρης προς έκπληξη πολλών είχε αναθέσει στον σερραίο προπονητή την τεχνική ηγεσία της ομάδας.
«Γνωρίζω τον τρόπο σκέψης του και εκτιμώ ότι ταιριάζει στη φιλοσοφία της ομάδας που τον ανέδειξε ως ποδοσφαιριστή. Κατά την άποψή μου, αξίζει την εμπιστοσύνη όχι μόνο της διοίκησης αλλά και του κόσμου του Αρη» ανέφερε μεταξύ άλλων στη γραπτή του ανακοίνωση ο Γκάλης, εξαίροντας και το ήθος του Χατζηνικολάου.
Όπως είχε γράψει προ τριετίας η εφημερίδα «Goal», ο Αρης στις αρχές της δεκαετίας του 1980 χρησιμοποιούσε ως προπονητήριο το μικρό γηπεδάκι μπάσκετ που βρισκόταν στο γήπεδο Χαριλάου (νυν «Κλεάνθης Βικελίδης») κάτω από τη θύρα 1. Πολλές φορές ασκήσεις φυσικής κατάστασης της ομάδας μπάσκετ γίνονταν και μέσα στον αγωνιστικό χώρο του Χαριλάου.
Ο Χατζηνικολάου, που ξεκίνησε από νεαρή ηλικία να παίζει στα τμήματα υποδομής του Άρη (προωθήθηκε για πρώτη φορά στην ανδρική ομάδα το 1984 και αποχώρησε τον Δεκέμβριο του 1990 για τον Ιωνικό), παρακολουθούσε αρκετές φορές το ασκησεολόγιο του Γκάλη, που ειδικά μετά τον θρίαμβο με την Εθνική το 1987 αλλά και τις πορείες με τον Άρη στα διάφορα φάιναλ φορ της Ευρώπης είχε ήδη αρχίσει να γίνεται ένας θρύλος για τον ελληνικό αθλητισμό.
Ο Χατζηνικολάου θαύμαζε τον Γκάλη, θεωρούσε τύχη το γεγονός ότι είχε ουσιαστικά την δυνατότητα να τον βλέπει καθημερινά και να προπονείται μαζί του και δεν δίσταζε και του έκανε διάφορες ερωτήσεις. Ο Νικ συμπάθησε τον κατά 8 χρόνια νεαρότερο ποδοσφαιριστή (ο Γ. Χατζηνικολάου γεννήθηκε στις 30 Ιανουαρίου του 1965) και του έδινε αρκετές συμβουλές για την προπόνηση και την ψυχολογική προετοιμασία πριν από τα ματς.
«Με το Νικ γνωριστήκαμε κάπου λίγο πριν το Ευρωμπάσκετ του ΄87.Ο Ιωαννίδης, συνήθιζε να φέρνει κάποιες μέρες την ομάδα μπάσκετ στο Χαριλάου, για χαλάρωμα στο χόρτο. Σε μια απ’ αυτές τις μέρες, ενώ οι μπασκετμπολίστες, τελείωναν τη προπόνηση τους, βγήκαμε εμείς περιμένοντας τη δική μας σειρά. Καθώς περίμενα, κρατώντας τις μπάλες, (…ως ένας απ’ τους πιο πιτσιρικάδες της ομάδας), ο Γκάλης έτυχε να περάσει από μπροστά του. Βλέποντας με εμένα εκείνη τη στιγμή, μου ζητάει να κάνουμε κάποιες πάσες μαζί. Εγώ, μέχρι τότε, δεν είχα ιδέα από μπάσκετ, δεν ασχολούμουνα καθόλου, ήμουν τελείως άσχετος, και φυσικά, ούτε ήξερα με ποιόν μιλούσα εκείνη τη στιγμή. Έτσι, με μια νεανική αφέλεια και θράσος του λέω, αστειευόμενος, «…έλα ρε, άσχετε που ξέρεις κι από μπάλα και θες να κάνουμε και πάσες»», θυμήθηκε ο Χατζηνικολάου σε παλιότερη συνέντευξή του.
Ο ίδιος συνεχίζει την αφήγηση: «Θυμάμαι, χαρακτηριστικά ότι ήρθαν, αμέσως, ο Αλέκος ο Κατσιαούνης κι ο Ντίνος ο Κούης και μου είπαν «…τι κάνεις, ρε μ…, ξέρεις ποιος είναι αυτός και του μιλάς έτσι»». Ο Γκάλης, έβλεπε όλο αυτό το σκηνικό και γελούσε…Μάλλον, πρέπει να εκτίμησε ότι πρόκειται για ένα πιτσιρίκο, με μπόλικο θράσος που του κάνει πλακίτσα. Ένας νεανικός αυθορμητισμός που φαίνεται ότι πέρασε στο Νικ πολύ θετικά. Όταν ξαναήρθαν, δεύτερη φορά, έψαξε και βρήκε πάλι εμένα κάνοντας πάλι κάποιες πασίτσες, εξιστορώντας μου μάλιστα ότι, παλιά, ασχολούνταν με το αμερικάνικο ποδόσφαιρο κι έπαιζε αμυντικός. Τη τρίτη φορά λίγο παραπάνω, τη τέταρτη, ακόμα περισσότερο, ανακαλύψαμε ότι έχουμε και κάποιους κοινούς γνωστούς και σιγά- σιγά, αρχίσαμε να κάνουμε παρέα, να βγαίνουμε για καφέ, για φαγητό, αποκτώντας οικειότητα που εξελίχθηκε, έπειτα και σε οικογενειακή σχέση».
Σιγά σιγά άρχισε λοιπόν να αναπτύσσεται μια καλή φιλία. Αξίζει, μάλιστα, να σημειωθεί πως ο Χατζηνικολάου είχε καθηγητή στα ΤΕΦΑΑ τον Γιώργο Ραμπότα, γυμναστή και στενό συνεργάτη τότε του Γκάλη. Για αυτό και σε κανέναν -απ” όσους γνώριζαν πρόσωπα και πράγματα στον Αρη- δεν έκανε ιδιαίτερη εντύπωση το γεγονός πως ο Γ. Χατζηνικολάου έδωσε το «παρών» (κι ενώ ήταν προπονητής στον Ηρακλή) στις εξέδρες του Αλεξανδρείου για να παρακολουθήσει τη μεγάλη εκδήλωση που είχε οργανωθεί προς τιμήν του Γκάλη.
Οι παλαιότεροι θυμούνται, μάλιστα, τον Χατζηνικολάου να ακολουθεί σε κάποια παιχνίδια την αποστολή του μπασκετικού Αρη και σε αγώνες στο εξωτερικό!!! Όπως είναι φυσιολογικό, η σχέση τους συνεχίστηκε και εκτός Θεσσαλονίκης και έγινε τόσο στενή, που οδήγησε τον θρύλο του μπάσκετ και του Άρη τόσα χρόνια μετά σε εκείνη την σπάνια και πρωτοφανή για τα δεδομένα του γραπτή δήλωση στήριξης, που πολλοί είχαν χαρακτηρίσει ως προάγγελο ενασχόλησής του με τον ενιαίο Αρη, ωστόσο αποδείχθηκε ότι επρόκειτο για μια κίνηση από πλευράς Γκάλη με αγνά κίνητρα που είχαν να κάνουν αποκλειστικά με μια ανθρώπινη σχέση που έχει αναπτυχθεί ανάμεσα στους δύο άνδρες.
«Συναντιόμασταν, πλέον, καθημερινά ακόμα και στην Αθήνα όταν ήμασταν, εγώ στον Ιωνικό κι αυτός στο Παναθηναϊκό κι οι επαφές, φυσικά, συνεχίζονται», σχολίαζε σε εκείνη την παλιά συνέντευξή του ο νέος προπονητής του Πανθρακικού. Ένα πρωτοφανές παιχνίδι της μοίρας, που δημιούργησε μια τόσο δυνατή σχέση από ένα τυχαίο ουσιαστικά γεγονός. «Για να φανταστείτε πως έχει εξελιχθεί, πλέον, η σχέση που `χουμε, θα σας αναφέρω αυτό… Στο γάμο του μπορεί να υπήρχαν συνολικά 200-300 προσκεκλημένοι, στο τραπέζι που ακολούθησε, όμως, απ’ ολόκληρο τον αθλητικό χώρο ήμουν μόνο εγώ, κάτι που φυσικά με τιμά αφάνταστα. Επί της ευκαιρίας, μάλιστα, έστω και τόσα χρόνια μετά, θα `θελα να τον ευχαριστήσω δημόσια γι αυτή τη τεράστια τιμή», αποκαλύπτει ο Γιάννης Χατζηνικολάου.
Όταν δε, είχε ρωτηθεί για την αίσθηση που προκάλεσε η δήλωση στήριξης που είχε κάνει ο Γκάλης στο πρόσωπο του, καθώς ο θρύλος του ελληνικού μπάσκετ δε μας είχε συνηθίσει σε δημόσιες τοποθετήσεις, πόσω μάλλον σε θέματα ποδοσφαίρου, η απάντηση του νυν προπονητή του Πανθρακικού προκάλεσε έκπληξη: «Να ξέρετε ότι δεν ήταν μια τυχαία δήλωση. Ο Γκάλης ασχολείται και παρακολουθεί ποδόσφαιρο, απλώς δε θέλει να πολυβγαίνει και να μιλάει. Παρακολουθεί χρόνια, την πορεία μου, απ’ όποια ομάδα κι αν έχω περάσει, πιστεύει στις γνώσεις και τις ικανότητες μου και πως πραγματικά μπορώ να τα καταφέρω. Έχει να `ρθει στο Χαριλάου απ’ την εποχή που `παιζα εγώ ,αλλά, απ’ ότι μου `πε, φέτος, έχει σκοπό να ξαναέρθει… Μακάρι…».
Αυτά τα είχε πει βέβαια όταν ανέλαβε τον Άρη, αλλά που ξέρετε; Με τόσο δυνατή σχέση και με την Εγνατία πλέον να συνδέει την Κομοτηνή με την Θεσσαλονίκη σε δυόμισι ώρες, ίσως θα πρέπει να μην μας προκαλέσει έκπληξη αν δούμε κάποια μέρα τον μεγάλο Νίκο Γκάλη στις εξέδρες του ΔΑΚ Κομοτηνής…
