Με ανοικτή επιστολή τους, εννιά Έλληνες διαιτητές της Σούπερ Λιγκ, απευθύνονται στον φίλαθλο κόσμο, εκφράζοντας πως δεν είναι μέλη καμιάς παράγκας.
Μέσω της εφημερίδας «Sport Day», εννιά Έλληνες διαιτητές τα ονόματα των οποίων δεν γνωστοποιούνται, παίρνουν θέση για όσα συμβαίνουν στο ελληνικό ποδόσφαιρο και εκφράζουν τη δική τους άποψη.
Στην ανοικτή επιστολή που απευθύνουν στους φιλάθλους, αναφέρουν πως δεν είναι μέλη καμίας παράγκας, ούτε εκτελούν κάποια εντεταλμένη αποστολή.
Αναλυτικά η ανοικτή επιστολή των διαιτητών
Η επιστολή αυτή ουσιαστικά απευθύνεται σε όποιον έχει τα αυτιά και τα μάτια του ανοικτά… Είναι γνωστό σε όλους τους ανθρώπους που εμπλέκονται με οποιονδήποτε τρόπο με το ποδόσφαιρο, ό,τι οι διαιτητές κάθε χρόνο υπογράφουμε σύμβαση με την ομοσπονδία, που μεταξύ άλλων αναφέρει πως ρητά απαγορεύεται οποιαδήποτε δημόσια τοποθέτησή μας με δηλώσεις, συνεντεύξεις ή επιστολές στα ΜΜΕ. Η σιωπή μας, που ως συνέχεια έχει την αποχή από τη δημοσιότητα της οποιασδήποτε άποψής μας, ξεκαθαρίζουμε πως σε καμία περίπτωση δεν είναι ένδειξη αδυναμίας, είναι απλά αποτέλεσμα της τήρησης του εσωτερικού κανονισμού και των συμβάσεων που έχουμε υπογράψει.
Είναι σημαντικό να μπουν μερικά πράγματα στη θέση τους. Πρώτα απ’ όλα, απ[ό τους διαιτητές της Σούπερ Λιγκ γα τους ίδιους τους διαιτητές που αγωνίζονται σε μικρότερες κατηγορίες, αλλά και για την άποψη που διαμορφώνεται στην κοινή γνώμη για όλους εμάς.
Αφορμή σε αυτό δεν στάθηκε κανένα μεμονωμένο περιστατικό…, κανένα συγκεκριμένο ματς…, καμία ανακοίνωση…, αλλά όλα αυτά μαζί!
Ας ξεκαθαρίσουμε κατ’ αρχάς πως ο διαιτητής είναι απλά άνθρωπος που πάνω από όλα αγαπάει το άθλημα, κι αυτή η αγάπη του είναι κι ο πρώτος λόγος που αγωνίζεται 10-15 χρόνια σε όλα τα γήπεδα της Ελλάδας κάθε Σαββατοκύριακο, μακριά από την οικογένειά του, πριν φτάσει (κι αν φτάσει εννοείται) να σφυρίξει σε αγώνες της Σούπερ Λιγκ στην Ελλάδα και να γίνει τελικά πασίγνωστος και δακτυλοδεικτούμενος… Άνθρωπος που έχει οικογένεια, γονείς, αδέρφια, παιδιά, συγγενείς και φίλους όπως όλοι.
Είναι πραγματικά λυπηρό να γινόμαστε σε καθημερινή βάση βορά σε πολλά αθλητικά Μέσα που εκπορνεύουν στην κυριολεξία κάθε μας απόφαση, σωστή ή λανθασμένη και την ερμηνεύουν κατά το δοκούν… Πριν καν πατήσουμε στο χορτάρι για να διαιτητεύσουμε, κάποιοι έχουν φροντίσει τεχνηέντως να απλώσουν όλο το βιογραφικό και πρότερο εργασιακό βία μας, στρέφοντας το κοινό απέναντί μας. Σε αυτούς θέλουμε να υπενθυμίσουμε ότι οι περισσότερες από τις αποφάσεις μέσα σε έναν ποδοσφαιρικό αγώνα παίρνονται σε κλάσματα του δευτερολέπτου, γεγονός που πολλές φορές (ναι, πιστέψτε το, συμβαίνει!) μας οδηγεί και σε λανθασμένη κρίση. Από αυτό μέχρι την κατευθυνόμενη σφυρίχτρα που οι περισσότεροι ποδοσφαιρικοί παράγονται ευαγγελίζονται συνήθως έπειτα από ένα παιχνίδι που η ομάδα τους χάνει, υπάρχει πάρα πολύ μεγάλη απόσταση.
Εννοείται φυσικά και γι’ αυτό σας το γνωστοποιούμε, πως αν ήταν στο χέρι μας, θα θέλαμε να πάμε στο παιχνίδι, να κάνουμε το καθήκον μας (ή τη δουλειά μας, όπως το πάρει κανείς), να μπούμε στο ταξί και να επιστρέψουμε σπίτι μας σώοι κι αβλαβείς. Για όλους τους διαιτητές σε όλη την Ευρώπη (ευρωπαϊκή χώρα δεν είμαστε;) αυτό είναι αυτονόητο, για εμάς κάθε εβδομάδα είναι η πρώτη προσδοκία μας…
Υβριστικές επιθέσεις εν χορώ, προσβλητικές ανακοινώσεις από τις ομάδες, φραστικές επιθέσεις κι από τους ίδιους τους ποδοσφαιριστές -που πολλές φορές δεν μένουν στα λόγια, αλλά φτύνουν κιόλας- άγχος κι αγωνία για τις ανακοινώσεις μετά το ματς και τα πρωτοσέλιδα της επόμενης ημέρας, προκατάληψη και πολλά άλλα περιλαμβάνει πλέον το καθημερινό μενού ενός εν ενεργεία διαιτητή στην πολιτισμένη κατά τα άλλα και πρωταθλήτρια Ευρώπης το 2004 Ελλάδα.
Προς ενημέρωση φιλάθλων, δημοσιογράφων και παραγόντων δηλώνουμε ότι ανήκουμε μόνο στον εαυτό μας και πουθενά αλλού.
Στο διά ταύτα δηλαδή, κουραστήκαμε, μπουχτίσαμε, βαρεθήκαμε να ακούμε ότι είμαστε μέλη ενός συστήματος, μίας οργάνωσης, μίας παράγκας. Να ακούμε πως κάθε εβδομάδα πάμε να εκτελέσουμε ένα έργο, μία εντεταλμένη αποστολή.
Είναι τουλάχιστον γελοίο να πιστεύει κανείς πως παράγοντες όπως οι Βαγγέλης Μαρινάκης, Δημήτρης Μελισσανίδης, Γιάννης Αλαφούζος, Ιβάν Σαββίδης που διαχειρίζονται εκατοντάδες εκατομμύρια και χιλιάδες κόσμου στις προσωπικές τους επιχειρήσεις, χρειάζονται να φωνάξουν και να ψέξουν εμάς τους διαιτητές για να προστατέψουν τις ομάδες τους και τις περιουσίες τους. Είναι άνθρωποι που έχουν αποδεδειγμένα τεράστια επιτυχία στο “διοικείν” και στο “επιχειρείν”. Συναλλάσσονται με ηγέτες κρατών από όλο τον κόσμο… Είδαμε, ακούσαμε και διαβάσαμε αρκετές φορές στα ΜΜΕ για σημαντικές συναντήσεις τους με ηγέτες υπερδυνάμεων του κόσμου, στην Αμερική, στη Ρωσία, στην Κίνα κι αλλού…
Είναι εύκολο να πιστέψει κανείς σήμερα ότι ο εχθρός όλων αυτών των θηρίων της οικονομικής και πολιτικής σκηνής στην Ελλάδα είναι ο ταλαιπωρημένος Έλληνας διαιτητής.
Ο κ. Μαρινάκης έχει γιγάντιες επιχειρηματικές δραστηριότητες ακόμα και στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, ο κ.Σαββίδης συναλλάσσεται ακόμα και με τον κ. Πούτιν, ο κ. Μελισσανίδης είναι από τους μεγαλύτερους επιχειρηματίες σε όλον τον κόσμο, όπως κι ο κ. Αλαφούζος που το μέγεθος των δραστηριοτήτων του ξεπερνάει πολύ τα ελληνικά σύνορα. Πιστεύετε πως όλοι αυτοί δεν έχουν τη δυνατότητα να συλλέξουν στοιχεία .ότι κάποιος από εμάς τα… τσεπώνει για να έχει ένας από αυτούς διαιτητική εύνοια;
Δεν είναι πολύ εύκολο να διασταυρώσουν αποδεδειγμένα όλοι αυτοί αν ένας διαιτητής έπαιξε και παίζει παιχνίδια εις βάρος τους και να τον εκθέσουν δημοσίως με στοιχεία;
Κι αν κάποιος από αυτούς είχε στοιχεία, δεν θα είχε βγει φόρα παρτίδα να το πει; Ξεκάθαρα χωρίς “ήξεις, αφίξεις” και τηλεοπτικά πάνελ που γυροφέρνουν την αλήθεια για να δημιουργούν εντυπώσεις… Να το αποδείξουν ώστε να τον μάθουμε κι εμείς μαζί τους και να τον απομακρύνουμε από πρώτοι κλοτσηδόν από τον χώρο!
Και βέβαια είναι εύκολο να τον ξέρουν… με μία προϋπόθεση όμως, αν έχει γίνει και γίνεται, αν όμως δεν γίνεται; Υπάρχει κάποιος νοήμων άνθρωπος, οικογενειάρχης, που κάθε μέρα κυκλοφορεί μόνος είμαστε και πολύ άμπαλοι του, που θα έπαιζε παιχνίδια εις βάρος και πίσω από την πλάτη των πιο δυνατών επιχειρηματιών στην Ελλάδα; Η άποψή μας (δεν παίρνουμε κι όρκο βέβαια, 9 είμαστε!), είναι πως όχι.
Γι’ αυτό και δεν βγαίνει κανείς με στοιχεία να εκθέσει πρόσωπα και καταστάσεις. Απλά περιορίζονται στην πιο εύκολη λύση, που είναι να δικαιολογούν τις προσωπικές τους κόντες, τα λάθη τους και τις επιλογές τους, βρίσκοντας το εύκολο θύμα, τον διαιτητή που ταυτόχρονα απαγορεύεται να απαντάει σε οτιδήποτε.
Σας υπενθυμίζουμε απλά, πως ο διαιτητής είναι άνθρωπος που επιβλέπει τους ποδοσφαιρικούς αγώνες και είναι υπεύθυνος για την εφαρμογή των κανονισμών. Επιβλέπει, εφαρμόζει τον κανονισμό. Λέξεις-κλειδιά, λέξεις σημαντικές, που δεν πρέπει να ξεχνάμε. Επιβλέπει, εφαρμόζει. Τίποτα λιγότερο, τίποτε περισσότερο…
Στέλνουμε την επιστολή, ελπίζοντας κι ευχόμενοι πως κάτι, έστω κάποια στιγμή, θα αλλάξει. Στέλνουμε την επιστολή κι ονειρευόμαστε τη στιγμή που θα ακυρωθεί γκολ σε ελληνικό ντέρμπι από εμάς, όπως αυτό που ακυρώθηκε χθες (σ.σ. προχθές) στον αγώνα Μπάγερν-Γιουβέντους και δεν “θα ανοίξει μύτη”. Στέλνουμε την επιστολή στην εφημερίδα σας, αναγνωρίζοντας την προσπάθεια που καταβάλλει η νέα σας ομάδα για να μη δηλητηριάζεται άλλο το ποδόσφαιρό μας…
