Τον Σεπτέμβρη του 1994, στο πρώτο παιχνίδι του πρώτου γύρου του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ, η Μπάγερ Λεβερκούζεν (που τελικά έφτασε μέχρι τα ημιτελικά της διοργάνωσης) υποδεχόταν την Αιντχόφεν, σε ένα ματς με ξεκάθαρο φαβορί τους Γερμανούς.
Το παιχνίδι έληξε 5-4 με τον Γερμανό σπίκερ να σχολιάζει κάπου στο δεύτερο ημίχρονο πως είναι ξεκάθαρο ότι «βλέπουμε ένα ματς Μπάγερ εναντίον Ρονάλντο». Ο Βραζιλιάνος επιθετικός, που είχε μετακομίσει από τη Βραζιλία στην Ολλανδία μόλις πριν ένα μήνα, είχε πετύχει 3 γκολ (εκ των οποίων το ένα με σουτάρα εκτός περιοχής και το άλλο με πέναλτι που κέρδισε και πήρε την ευθύνη να εκτελέσει ο ίδιος) και είχε μοιράσει αρκετές «σακούλες» στους έμπειρους Γερμανούς αμυντικούς. Πέντε μέρες μετά το παιχνίδι ο Ρονάλντο είχε γενέθλια. Έκλεινε τα 18!
Μετά το τέλος του αγώνα ο 34χρονος Ρούντι Φέλερ, που βρισκόταν στα τελειώματα της καριέρας του, μιας καριέρας που είχε να επιδείξει ένα Παγκόσμιο Κύπελλο και ένα Τσάμπιονς Λιγκ, σχολίασε σοκαρισμένος: «Ποτέ στη ζωή μου δεν έχω ξαναδεί έναν 18χρονο να παίζει με τέτοιο τρόπο».
Δυο χρόνια αργότερα και αφού μετρούσε ήδη 54 γκολ σε 57 παιχνίδια ο Ρονάλντο μετακόμισε πιο νότια, στη Βαρκελώνη και τη Μπαρτσελόνα, για να προσθέσει στην καριέρα του μια ακόμα εντυπωσιακή χρονιά με 47 γκολ σε 49 ματς, μερικά ασύλληπτα γκολ και μια νέα τρομερή δήλωση από αντίπαλο.
Αυτή τη φορά ήταν ο Χόρχε Βαλντάνο της Ρεάλ Μαδρίτης που συνόψισε τέλεια σε ελάχιστες λέξεις την εμπειρία του να βλέπεις τον Ρονάλντο να ξεκινάει μια απίστευτα γρήγορη κούρσα με τη μπάλα στα πόδια («Είναι το γρηγορότερο πράγμα που έχω δει να τρέχει με τη μπάλα» είπε κάποτε ο Μπόμπι Ρόμπσον και όλοι ξέρουμε ότι ο Σερ Μπόμπι είχε δει στη ζωή του πάρα πολλά) και να την τελειώνει με γκολ, παίρνοντας σβάρνα οποιαδήποτε εμπόδιο, όσο μεγάλο ή οργανωμένο κι αν ήταν αυτό: «Ο Ρονάλντο δεν είναι άνθρωπος. Είναι κοπάδι».
Σε κάποιο παράλληλο σύμπαν (αν υπάρχει) ο 23χρονος Ρονάλντο δεν είδε το πόδι του να σμπαραλιάζεται στην Ιταλία, δεν πέρασε μήνες σε νοσοκομεία και κρεβάτια φυσιοθεραπευτών και δεν αποχαιρέτησε, ουσιαστικά, το ποδόσφαιρο πρόωρα κάπου στα 30. Σε εκείνο το σύμπαν λογικά δεν θα υπάρξουν ποτέ παιδάκια που μετά από αρκετά χρόνια θα ρωτήσουν «μπαμπά, εκείνον τον Ρονάλντο, τον παλιό, γιατί τον φώναζαν “Φαινόμενο’»;
Σ αυτό το σύμπαν όμως, που αυτή η ερώτηση δεν μπορεί να αποκλειστεί στο άμεσο μέλλον, μια καλή λύση-απάντηση σε μια τέτοια άβολη ερώτηση είναι να τους βάλεις αυτό το βίντεο και μετά από 10 λεπτά ανακατεμένης τεχνικής, ταχύτητας, φαντασίας και δύναμης να τους υπενθυμίσεις ότι αυτό το «πράγμα» που βλέπουν να κάνει σχεδόν ό,τι θέλει στο γήπεδο είναι ένα πιτσιρίκι στα όρια της ενηλικίωσης!
