Νικηφόρο υπήρξε το ξεκίνημα της πετοσφαριικής ομάδας γυναικών του Αίαντα Κιλκίς στο πρωτάθλημα α’ κατηγορίας Κ.Μακεδονίας, καθώς αυτή επικράτησε της αντίστοιχης του ΓΑΣ Αλεξανδρείας με 3-0 σετ (25-8, 25-13, 25-19).
Ωστόσο, τόσο τη χαρά της επιτυχίας όσο και την μορφή του αγώνα επισκίασε ο σοβαρός τραυματισμός της αθλήτριας του ΓΑΣ, Δήμητρας Χατζοπούλου.
Σύμφωνα με το maxitis.gr, σε μια άτυχη στιγμή λίγο μετά την έναρξη τον αγώνα η 20χρονη πετοσφαιρίστρια υπέστη συντριπτικό ανοικτό κάταγμα έξω σφυρού του αριστερού ποδιού, κάνοντας αθλήτριας, προπονητές, παράγοντες και θεατές να «παγώσουν».
Χάρη στην αστραπιαία κινητοποίηση του ΕΚΑΒ Κιλκίς μετά την αγωνιώδη κινητοποίηση η Χατζοπούλου διακομίσθηκε στο νοσοκομείο Κιλκίς.
Εκεί υπεβλήθη αμέσως σε εξετάσεις και κατόπιν σε χειρουργική επέμβαση από τον διευθυντή της ορθοπεδικής κλινικής Ανέστη Καρανικόλα και τον επιμελητή της ίδιας κλινικής Δημήτριο Νίκα, οι οποίοι και αντιμετώπισαν υποδειγματικά και επιτυχώς το εξαιρετικώς δύσκολο αυτό περιστατικό.
Έτσι σε σχέση με αυτήν την παράμετρο μπορεί να πει κανείς για την νεαρή πετοσφαιρίστρια, ότι στάθηκε τυχερή στην ατυχία της.
Φυσικά, μετά την διακομιδή της στο νοσοκομείο οι πάντες εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου είχαν τον νου τους περισσότερο στην εξέλιξη της δικής της κατάστασης και από λιγότερο μέχρι καθόλου σ’ αυτήν του αγώνα.
Μιλώντας στον «Μαχητή» η μητέρα της Δήμητρας Γεσθημανή Ασικίδου-Χατζοπούλου, άνθρωπος του αθλητισμού και αυτή, δήλωσε, μεταξύ άλλων, τα εξής:
«Από την μία βίωσα μια από τις πιο άσχημες στιγμές της ζωής μου, όμως από την άλλη είχα την τύχη να γνωρίσω ανθρώπους σαν τον διευθυντή της ορθοπεδικής κλινικής του νοσοκομείου Κιλκίς Ανέστη Καρανικόλα, τον επιμελητή Δημήτριο Νίκα, τη νοσηλεύτρια Λαμπρινή Πουρσατούδη-Ζώτου, και όλα τα άλλα μέλη του προσωπικού αυτής της κλινικής, που έκαναν εμένα και την οικογένειά μου να ξεχάσουμε το «σοκ» και την αγωνία μας, με την τόσο επιτυχή χειρουργική επέμβαση στην κόρη μου Δήμητρα, τόσο υψηλό επίπεδο υπηρεσιών που μας προσέφεραν και την τόση ανθρώπινη ζεστασιά, με την οποία μας περιέλαβαν όλο αυτό το διάστημα.
Και όλα αυτά όχι υπό τις καλύτερες συνθήκες για την κλινική, τους γιατρούς και το νοσηλευτικό προσωπικό της εξ αιτίας της κρίσεως.
Ο,τι και να πω γι’ αυτούς είναι λίγο, και δεν βρίσκουν λόγο.
Μόνο απέραντη ευγνωμοσύνη μπορεί να νιώθει κανείς για τους τόσο άξιους λειτουργούς του Ιπποκράτη και υπέροχους ανθρώπους.
Ο Θεός να τους έχει καλά».
