Του Γιώργου Χαρισιάδη
Tip : Σε αυτή τη στήλη θα γίνεται, μετά το πέρας κάθε αγωνιστικής, μια ευρύτερη ανάλυση για τα παιχνίδια των ελληνικών ομάδων.
Μεγάλη νίκη για τους πράσινους. Νίκη με αγωνιστική και ψυχολογική σημασία. Από την άλλη μεριά, στο στρατόπεδο των ερυθρολεύκων χρειάζεται κατάλληλη διαχείριση έπειτα από δύο συνεχόμενες ήττες και άμεση συσπείρωση για επιστροφή στις νίκες στο επερχόμενο πολύ δύσκολο (και το τονίζω δύσκολο) παιχνίδι με τη Φενέρ στο ΣΕΦ.
Από ένα ημίχρονο είχαν οι δύο ομάδες. Στο 1ο, εμφανώς καλύτεροι και πιστοί στο πλάνο τους οι παίκτες του Ολυμπιακού, εν αντιθέσει με το 2ο που η ομάδα του Πειραιά δε θύμιζε σε τίποτα όσα είδαμε πριν την ανάπαυλα. Στο 2ο, υπερίσχυσε κατά κράτος σε όλους τους τομείς ο Παναθηναϊκός, που έδειξε ότι το ήθελε πολύ περισσότερο και αυτό φρόντιζε να το δείχνει σε κάθε φάση με τον τρόπο που «σκύλιαζαν» οι παίκτες του.
Θα ξεκινήσω με τον νικητή και γηπεδούχο Παναθηναϊκό. Οι κινήσεις του Pascual έδειξαν πως έριξε το βάρος στην άμυνα, έχοντας ως στόχο να οδηγήσει τον αντίπαλο σε λάθη και να τρέξει στο ανοιχτό γήπεδο. Στα πρώτα 5 λεπτά έδειχνε να το καταφέρνει, όμως ο Ολυμπιακός με σωστές επιλογές στην επίθεση κατάφερε να αποσυντονίσει την άμυνα των πρασίνων. Θεωρώ κλειδί στην αναμέτρηση πως ο Παναθηναϊκός κατάφερε να μείνει τόσο κοντά στο σκορ στο τέλος του ημιχρόνου, παρ’ ότι στην επίθεση δεν έπαιζε καθόλου ομαδικά έχοντας μόλις δύο ασίστ!
Αυτό έδειξε, ότι είχε σε μεγάλη μέρα κάποιους από τους παίκτες του, όπως π.χ. ο Λεκαβίτσιους (το καλύτερο του φετινό παιχνίδι) που με ατομικές ενέργειες κρατούσε στο παιχνίδι τον Παναθηναϊκό. Επιτρέψτε μου να πω πως τα 4 φάουλ του Λάνγκφορντ, μόνο σε καλό βγήκαν διότι συνεχώς έπαιρνε ατομικές ενέργειες και ήταν άστοχος (0/5 δίποντα) και έδινε ανάσες στην άμυνα του Ολυμπιακού, αλλά και επέτρεπε συνεχώς τον αντίπαλο να προηγείται.
Εντελώς αλλαγμένος εμφανίστηκε όμως στο 2ο ημίχρονο, με άψογες συνεργασίες, πιεστική άμυνα με double teams και μάχη σε κάθε φάση για τα ριμπάουντ. Πήρε τα ηνία του αγώνα ήδη από την 3η περίοδο και εφόσον πλέον έπαιζε έξυπνα και ομαδικά στην επίθεση πώς να μην κερδίσει; Καταλυτική η παρουσία και του Αντετοκούνμπο με την ενέργεια που πρόσδωσε στην ομάδα του, αλλά και του Γκιστ και του Παπαπέτρου στη μάχη των ριμπάουντ ( 5 και 3 επιθετικά αντίστοιχα). Γενικώς, τα 20 επιθετικά ριμπάουντ των πρασίνων δείχνουν πολλά για την αποφασιστικότητα που επέδειξαν στο χτεσινό ματς.
Ο Ολυμπιακός τώρα, στο 1ο ημίχρονο ήταν πιστός στο πλάνο του και με μπροστάρηδες Πρίντεζη και Τίμα έδειχνε ότι μόνο με αυτοκτονία θα χάσει το ματς. Τελικά, αυτοκτόνησε ξανά για 2ο σερί παιχνίδι στην 3η περίοδο, έμεινε από δυνάμεις στα γκαρντ και παρασύρθηκε στο ρυθμό του Παναθηναϊκού. Κακές επιθέσεις, βιαστικές επιλογές και αργές επιθέσεις λόγω έλλειψης ψυχολογίας.
Σε αυτό ευθύνεται η παρουσία των πρασίνων στο παιχνίδι που φρόντισαν με το ξεκίνημα του 2ου μέρους να παίξουν το δικό τους παιχνίδι. Μόνο με δύο γκαρντ να χρησιμοποιήθηκαν στο ματς (δεν αναφέρω καν την 2λεπτη παρουσία στο ματς του Μάντζαρη) είναι απολύτως λογικό να υπάρχει πρόβλημα στη δημιουργία στο 2ο ημίχρονο και να μην βλέπουμε το γρήγορο transition παιχνίδι που είχαμε δει στα πρώτα παιχνίδια. Ο αναγκαστικός; «διαχωρισμός» του Σπανούλη από τον Γκος που όταν αγωνίζονται σαν δίδυμο στην περιφέρεια ο Ολυμπιακός πιάνει καλές επιδόσεις, έκανε κακό και στους δύο.
?Game stats?#paobc – Olympiacos B.C. 93-80#PAOOLY pic.twitter.com/oDNGvAtFVP
— Panathinaikos BC (@paobcgr) 9 Νοεμβρίου 2018
Κανείς από τους δύο δεν έπαιξε όπως ήθελε και έμοιαζαν εντελώς εκτός παιχνιδιού, ιδίως ο Γκος, αν και έχει ένα ελαφρυντικό ως πρωτοεμφανιζόμενος σε τέτοιου είδους ντέρμπι. Κακώς δε χρησιμοποιήθηκε ο Μάντζαρης λοιπόν, κάτι που παραδέχτηκε και ο ίδιος ο προπονητής των ερυθρολεύκων, ειδικά με την απουσία του Στρέλνιεκς για ένα ακόμα ματς. Γενικά ο coach Blatt δεν άνοιξε το rotation, όπως αυτή τη φορά ο coach Pascual και ίσως αυτό να επιβάρυνε τον Ολυμπιακό και με τη μορφή κούρασης αλλά και στη διαύγεια που έλλειπε για σωστές επιλογές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο αιφνιδιασμός του Παπανικολάου με πάσα στην κερκίδα.
Τίποτα δεν κρίθηκε, δε δίνει κανείς στο νικητή των ελληνικών ντέρμπι απευθείας εισιτήριο για το Final4 και δε τίθεται καν θέμα αποχωρήσεων ή προσθηκών για τον ηττημένο. Δηλαδή, δε σημαίνει πως τα προβλήματα του Παναθηναϊκού εξαλείφθηκαν και πρέπει να επαναπαυτεί, αλλά ούτε πως ο Ολυμπιακός επειδή έκανε δύο συνεχόμενες ήττες δεν μπορεί να αντεπεξέλθει φέτος. Είμαστε μόλις στην 6η αγωνιστική, πολλοί παίκτες ακόμα εγκλιματίζονται και γνωρίζουν τους συμπαίκτες τους και φυσικά γίνονται δυνατότεροι μέσα από τέτοια ματς.
Σε γενικές γραμμές, η επικράτηση του Παναθηναϊκού ήταν δίκαιη και ένα μεγάλο ψυχολογικό boost για τα ματς που πλησιάζουν. Και ακόμα πιο σημαντικό είναι το κέρδος για τους παίκτες που στα προηγούμενα ματς αμφισβητούνταν. Ο Ολυμπιακός πρέπει να δουλέψει την σταθερότητα του καθ΄ όλη τη διάρκεια του ματς, πράγμα το οποίο τόνισα από την πρώτη κιόλας στήλη μου, αλλά και να μάθει να διαχειρίζεται την πίεση όταν βρίσκεται πίσω στο σκορ. Σίγουρα δεν είναι κάτι που αλλάζει μέσα σε διάστημα ενός μήνα, αλλά φαίνεται να είναι αυτό που τον οδήγησε και τις 3 φορές σε ήττα στα παιχνίδια της Ευρωλίγκα.
Τα λέμε την επόμενη βδομάδα. Καλό Σαββατοκύριακο.
ΥΓ.1 Τεράστιο respect στον Πρίντεζη που πάλευε μέχρι την τελευταία φάση ολομόναχος σε άμυνα και επίθεση.
ΥΓ.2 Τρομερή κρυφή δουλειά από τον Γκιστ.
ΥΓ.3 Δε μ’ αρέσει να μιλάω για προσθήκες παικτών από τόσο νωρίς, όμως εάν δε σου κάνουν κάποιοι παίκτες, πάρε άλλους. Ειδάλλως χρησιμοποίησε τους και μην πέφτει όλο το βάρος μόνο σε έναν παίκτη για μια θέση. Αναφέρομαι τόσο σε Μάντζαρη και Τολιόπουλο, αλλά και σε Παπαγιάννη και Βουγιούκα από τις προηγούμενες στήλες.
