Του Γιώργου Χαρισιάδη
Tip : Σε αυτή τη στήλη θα γίνεται, μετά το πέρας κάθε αγωνιστικής, μια ευρύτερη ανάλυση για τα παιχνίδια των ελληνικών ομάδων.
Το 0-3 είναι γεγονός. 3η σερί ήττα για τον Ολυμπιακό και 3ο σερί παιχνίδι που μένει αυτή η πικρή γεύση στο τέλος.
Ούτε χτες κατάφεραν οι ερυθρόλευκοι να πετύχουν νίκη, μετά την τελευταία τους επί της λαβωμένης Μακάμπι. Αυτή τη φορά δε χωράνε δικαιολογίες. Ο Στρέλνιεκς αγωνίστηκε, ενώ ο Βέσελι απουσίαζε και το ματς κρίθηκε στον πόντο. Σε όλες τις στατιστικές κατηγορίες παρατηρείται μια σχετική ισορροπία, γεγονός που αντικατοπτρίζεται και στο τελικό σκορ.
Το πρόβλημα του Ολυμπιακού, εξακολουθεί να αποτελεί η διάρκεια που πρέπει να έχει η ομάδα όταν το μομέντουμ της ανήκει. Είχε πολύ καλά διαστήματα η ομάδα του Πειραιά, με πιο χαρακτηριστικό σημείο το 35-27 της 2ης περιόδου.
Όμως ένας παίκτης, ονόματι Μαχμούτογλου με δικά του σερί τρίποντα από ατομικές ενέργειες, έβαλε ξανά τη Φενέρ στο ματς. Εκεί έδειξε πόσο εύθραυστη είναι ακόμα η ψυχολογία των νέων παικτών του Ολυμπιακού και πως πρέπει να μάθουν να ανταποκρίνονται ακόμα και όταν ο αντίπαλος είναι εξωφρενικά εύστοχος. Μεταξύ μας, γελούσαν τα μουστάκια του Ομπράντοβιτς με τους πόντους που πήρε από έναν τέτοιο παίκτη. Μπορεί να μην ξανακάνει τέτοιο ματς μέσα στη σεζόν. Συγχωρέστε με, πρώτη φορά ασκώ ειρωνική κριτική για κάποιον παίκτη και ίσως και τελευταία.
Πραγματικά, όμως δεν κρατιόμουν. Ο Μαχμούτογλου όμως σκόραρε τα τρίποντα του (και το ένα στα τελευταία κρίσιμα λεπτά), έδωσε αυτό που μπορούσε και όλα τα άλλα είναι ιστορία. Ίσως αυτά τα σουτ (4/7 τρίποντα) να ισοσταθμίζουν τους πόντους που θα έπαιρνε η Φενέρ με την παρουσία του Βέσελι. Μπορεί να έπαιρνε και παραπάνω. Μπορεί και το τελευταίο σουτ του Γκος να έμπαινε. Δε θα το μάθουμε ποτέ όμως.
Καμία σημασία δεν έχουν όμως αυτά, διότι δεν αποτελούν καν την κορυφή του παγόβουνου. Πρωτίστως πρέπει να υπάρχει πίστη για κάτι καλό από τους παίκτες, διότι είναι μια νέα ομάδα με αρκετούς άπειρους παίκτες για αυτό το επίπεδο. Πίστη πρέπει να δείξουν και οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού και όχι να απομακρυνθούν από την ομάδα, ειδικά σε αυτό το σημείο μετά από τις 3 σερί ήττες. Και 4η σερί ήττα να κάνει, ο κόσμος πρέπει να τους στηρίξει. Τη σεζόν 2011-2012, με τις τόσες πολλές αλλαγές που υπέστη η ομάδα ( Τεόντοσιτς, Παπαλουκάς κτλ) και το μπάτζετ να πέφτει, ήρθαν στην κανονική διάρκεια ήττες από τις Μπιλμπάο, Καντού και Κάχα λαμποράλ και πέρασε στο Τοπ16 πολύ οριακά. Ομάδες που δε θυμίζουν σε τίποτα Τσσκα, Παναθηναϊκό και Φενέρ.
#OLYFNB | By the numbers!#OlympiacosBC #WeAreOlympiacos pic.twitter.com/Adc1VnxWUi
— Olympiacos B.C. (@olympiacosbc) 15 Νοεμβρίου 2018
Κι όμως τη σεζόν αυτή κατέκτησε την Ευρωλίγκα, έχοντας στο ρόστερ του νέους παίκτες. Και τους ξέρετε καλά όλοι σας. Μιλάω για τον Παπανικολάου, τον Μάντζαρη και τον Σλούκα, ο οποίος πλέον είναι από τα καλύτερα γκαρντ της Ευρώπης και ο ηγέτης της Φενέρ. Δε λέω ότι και φέτος θα υπάρχει αντίστοιχη κατάληξη, όμως θέλω να καταλήξω στο εξής: Τότε, σίγουρα θα υπήρχε γκρίνια στις τάξεις των οπαδών, όμως δεν υπήρχαν τόσες πολλές απαιτήσεις όσες τώρα. Με την κατάκτηση των 2 σερί Ευρωπαϊκών και την παρουσία σε 2 τελικούς από το 2012 και μετά, ο κόσμος ξέρει μόνο να απαιτεί χωρίς να επιδεικνύει την κατάλληλη υπομονή.
Το ίδιο συμβαίνει και για τον Παναθηναϊκό, με μόνη εξαίρεση ότι συνέβαινε και παλαιότερα. Έχει κατακτήσει 6 φορές τον τίτλο και ο κόσμος του δυσανασχετεί κάθε χρόνο για την απουσία της ομάδας από το Final4. Έτσι είμαστε δυστυχώς οι Έλληνες. Γι’ αυτό λοιπόν, ας επιδείξουμε λίγη κατανόηση στους αθλητές, ας τους δώσουμε λίγο χρόνο να βρουν χημεία και στον απολογισμό της χρονιάς, ας κάνουμε και την κριτική μας. Αλλά τότε και όχι πιο νωρίς!
Δεν επικεντρώθηκα τόσο στο ματς αυτή τη φορά, διότι δεν έχω να πω κάτι διαφορετικό από τα υπόλοιπα ματς που ηττήθηκε (σε Μόσχα και ΟΑΚΑ). Το μόνο που θέλω να σχολιάσω είναι η πολύ σωστή άμυνα και από τις 2 μεριές. Από τη Φενέρ, απόλυτα σωστή αντιμετώπιση στα pick n roll του Ολυμπιακού, βγάζοντας εκτός ματς των Μιλουτίνοφ και από τη μεριά του Ολυμπιακού η πιεστική άμυνα με αλλαγές σε όλα τα σκριν που δεν έδινε εύκολους διαδρόμους στους παίκτες του Ομπράντοβιτς. Ξεχώρισαν από τον Ολυμπιακό οι Πρίντεζης, Παπανικολάου και Γκος, ενώ από τους «Τούρκους» ο mvp Σλούκας, ο Μέλι και ο Kalinic.
Πρώτο καλό ματς του Σλούκα στο ΣΕΦ με διαφορετική φανέλα από την ερυθρόλευκη και ο πανηγυρισμός του στο τέλος δίχασε το φίλαθλο κοινό. Η άποψη μου εμένα είναι πως ο κάθε παίκτης που θα έβαζε ένα τόσο μεγάλο τρίποντο για την ομάδα του θα πανηγύριζε. Ίσως δεν ήταν έτοιμοι οι φίλαθλοι για να αντιμετωπίσουν μια τέτοια «έκρηξη χαράς» από ένα παιδί που αγαπήσανε και που συμμετείχε στο έπος των 2 σερί Ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων. Σίγουρα εάν ήταν να επιστρέψει κάποτε στην ομάδα του Πειραιά, κανείς δε θα στεκόταν σε αυτή τη στιγμή και όλοι θα χαιρόταν με την επιστροφή του.
Τα λέμε αύριο με την 2η Ελληνοτουρκική μονομαχία ανάμεσα σε Εφές και Παναθηναϊκό.
ΥΓ.1 Ένα επιπλέον μπράβο στον Παπανικολάου που αγωνίστηκε όλο το 2ο ημίχρονο με ενοχλήσεις στο γόνατο και έδειξε ότι με τη θέληση μπορεί να επιτευχθούν πολυ ωραία πράγματα.
ΥΓ.2 Εάν ευστοχούσε στο σουτ ο Γκος, όλα θα ήταν καλα; Σίγουρα όχι, απλώς θα επικρατούσε μεγαλύτερη ηρεμία και θα ανέβαινε κατακόρυφα η ψυχολογία του Αμερικανού. Η δουλειά που θα ακολουθήσει στις προπονήσεις θα ήταν κατά τη γνώμη μου η ίδια, ανεξαρτήτως του χτεσινού αποτελέσματος. Και αυτό λέει πολλά!
ΥΓ.3 Μεγάλη παγίδα η διαβολοβδομάδα που ακολουθεί. Χρειάζεται στρατηγική και σωστή διαχείριση από όλους, παίκτες και προπονητή.
