Του Γιώργου Χαρισιάδη
Tip : Σε αυτή τη στήλη θα γίνεται, μετά το πέρας κάθε αγωνιστικής, μια ευρύτερη ανάλυση για τα παιχνίδια των ελληνικών ομάδων στην Ευρωλίγκα.
Δυστυχώς, για 3η συνεχόμενη αγωνιστική, ο Παναθηναϊκός δεν καταφέρνει να πάρει νίκη στην Ευρωλίγκα. Αυτή τη φόρα αγωνιζόμενος εντός έδρας, απέναντι στην καλύτερη μέχρι τώρα, βάσει απόδοσης και κατάταξης, ομάδα της διοργάνωσης, τη Φενέρ.
Τη Φενέρ ενός παλιού γνώριμου για τον φίλαθλο κόσμο του Παναθηναϊκού, του Ομπράντοβιτς. Και σε αυτό το σημείο με αφορμή τον Σέρβο προπονητή, βρίσκω πάτημα και θα ανοίξω νωρίς νωρίς μια παρένθεση.
Ο προπονητής αυτός, κατάφερε να δώσει τόσες πολλές χαρές από τότε που ήρθε στην ομάδα, με αποκορύφωμα τις 5 κατακτήσεις του τροπαίου στην Ευρωλίγκα. Όταν επί μια 10ετία έχεις συνηθίσει να βρίσκεσαι στην ελίτ της Ευρώπης και σε κάθε ματς να νιώθεις ότι δε φοβάσαι κανέναν αντίπαλο, είναι δύσκολο να αντέξεις τα τελευταία χρόνια την απουσία από το Final4 ή και πιο απλά την απουσία αυτής της αίγλης και της σιγουριάς που απέπνεε η ομάδα με τον Ζέλικο στο τιμόνι της. Και εδώ έρχεται το μεγάλο «αλλά».
Όλα αυτά τα χρόνια που οι πράσινοι ζούσαν μέσα στην καταξίωση, ας κοιτάξουν τι παίκτες διέθεταν και πόσο μεγαλύτερο ήταν το budget τους συγκριτικά με τις υπόλοιπες ομάδες που αγωνιζόντουσαν στην ίδια διοργάνωση. Όλα αυτά καμιά φορά τα ξεχνάμε και οφείλω να τα υπενθυμίσω, διότι είναι σημαντικά. Δε μπορώ να συγκρίνω τον Γιασικεβίτσιους με τον Λεκαβίτσιους, ή τον Παππά με τον Νίκολας, τον Παπαπέτρου με τον Σισκάουσκας, τον Βουγιούκα και τον Λάσμε με τον Πέκοβιτς και τον Μπατίστ, τον Τόμας με τον Φώτση και φυσικά τον Διαμαντίδη με τον Καλάθη.
Απλά δε υφίσταται σύγκριση!
Και προφανώς δεν ανέφερα πολλούς ακόμα παίκτες, αλλά ενδεικτικά μίλησα για αυτούς από την εποχή που θυμάμαι τον εαυτό μου να παρακολουθεί μπάσκετ. ( Δεν αναφέρω τον Σπανούλη διότι έφυγε μετέπειτα για τον αιώνιο αντίπαλο, οπότε ας μην τα μπλέξουμε) Όταν στην ομάδα αυτή έχουν περάσει τέτοιοι παίχτες και αναλογιζόμαστε το τωρινό υλικό, ίσως να αποδεχτούμε πιο εύκολα όσα συμβαίνουν τις τελευταίες αγωνιστικές και πιο γενικά τα τελευταία χρόνια.
Φυσικά και δεν υπονοώ ότι οι παίκτες που ανήκουν στην ομάδα φέτος είναι κακοί ή ότι δεν αξίζουν να παίζουν στον Παναθηναϊκό. Αυτό που θέλω να πω είναι πως όταν άλλες ομάδες διαθέτουν( κυρίως λόγω υψηλότερου budget) τους «καλύτερους» παίκτες που κυκλοφορούν στην «πιάτσα», π.χ.η Φενέρ, η Ρεάλ, η Τσσκα κτλ είναι φυσικό να κερδίζουν και τους περισσότερους αγώνες στην κανονική διάρκεια και να νιώθουν όπως οι πράσινοι την περασμένη 10ετία. Και για να κλείσω την παρένθεση, εκεί που ήθελα να καταλήξω είναι πως δε φτάνει πολλές φορές η έδρα, η φανέλα και η ιστορία μιας ομάδος, αλλά η νοοτροπία που διαθέτει ο σύλλογος και η φίλαθλη κοινότητα. Δεν είπα να μη δυσανασχετήσουμε για την ήττα από τη Φενέρ επειδή έχει μεγαλύτερο budget, αλλά ας αναλογιστούμε και τι λεφτά έχουν επενδύσει και τι είδους παίχτες διαθέτουν στο ρόστερ τους οι «Τούρκοι».
Ακριβώς το ίδιο ισχύει και για τον Ολυμπιακό της εποχής Παπαλουκά, Τεόντοσιτς, Τσιλντρες, Κλείζα κτλ. Δεν τον βγάζω απ’ έξω σε καμία των περιπτώσεων. Είχε μεγαλύτερο μπάτζετ, είχε πιο καταξιωμένους παίκτες (συγκριτικά με το παρόν πάντοτε) και κέρδιζε περισσότερους αγώνες. Είναι φυσικό. Δε μπορεί μια ομάδα με νέο υλικό και άπειρο να περιμένει κάθε φορά να κερδίζει με ευκολία. Εξ ου και οι περισσότερες ήττες φέτος για τον Ολυμπιακό(και μάλιστα 3 συνεχόμενες, όπως και ο Παναθηναϊκός).
Ίσως το τράβηξα πολύ αυτό το θέμα. Το ζητούμενο είναι να μην μεταφέρεται η γκρίνια και η πίεση με αρνητικό τρόπο στους παίκτες και στους προπονητές, αλλά να δείξουν πως τους στηρίζουν μέχρι τέλους. Και στην τελική έχει άλλους 19 αγώνες, δεν κρίθηκε τίποτα. Η σωστή δουλειά θα φέρει και τα επιθυμητά αποτελέσματα, τις νίκες.
??
What a shot from Lukas Lekavicius!#7DAYSMagicMoment pic.twitter.com/HMACDWrvqx
— EuroLeague (@EuroLeague) 7 Δεκεμβρίου 2018
Πάμε τώρα στο παιχνίδι. Η Φενέρ ξεκίνησε με ένα πολύ συγκεκριμένο πλάνο, η μπάλα στο low post. Εκεί που πονάει ο Παναθηναϊκός. Ο Βέσελυ ξεκίνησε με 7 συνεχόμενους πόντους και όταν ξεκινήσαν τα double team, η μπάλα έσπαγε έξω για ελεύθερο σουτ. Το ίδιο σκηνικό είχαμε και με τον Λοβέρν. Ο Κάλινιτς βρισκόταν παντού σε άμυνα και επίθεση και ο Παναθηναϊκός τα έσπαγε από τα 6.75. Είναι φανερό το ντεφορμάρισμα του Καλάθη. Είναι ο ηγέτης τους αδιαμφισβήτητα και όταν αυτός αποδίδει καλά, τότε και η ομάδα παρουσιάζει το καλό της πρόσωπο. (Δεν ήθελα να τον προσβάλλω προηγουμένως στη σύγκριση με τον Διαμαντίδη, ο Διαμαντίδης δεν συγκρίνεται με όποιον παίκτη και να πάρει ο Παναθηναϊκός, το ξέρουμε όλοι αυτό!) Γενικώς φέτος τα ποσοστά του Παναθηναϊκού στα τρίποντα είναι πολύ άσχημα, όμως όταν δε μπορείς να παίξεις στη ρακέτα, αναγκαστικά ή θα σουτάρεις ή θα πας για διείσδυση. Χτες με Βέσελυ και Λοβέρν στη ρακέτα πώς να μπεις;;;
Η είσοδος του Παππά έδωσε ρυθμό και ώθηση στους πρασίνους, αλλά στη συνέχεια ξεχάστηκε κάπου στον πάγκο. Αυτό ήταν το 1ο Λάθος του Πασκουάλ. Και το 2ο ήταν η μη χρησιμοποίηση επάνω σε Κάλινιτς και Μέλι του Θανάση. Μπορούσε να τους κοντράρει σε δύναμη και αθλητικότητα, να πάρει τα ριμπάουντ και να δώσει λιγότερες κατοχές στους φιλοξενούμενους (από τα αρκετά επιθετικά ριμπάουντ που πήραν) και περισσότερες ευκαιρίες για γρήγορο transition παιχνίδι στον αιφνιδιασμό για την ομάδα του, στο οποίο είναι πολύ καλοί!
Στο 2ο ημίχρονο ο Καλάθης μετά από ένα time out του Πασκουάλ ξύπνησε και σημείωσε γρήγορα γρήγορα 10 πόντους, ενώ στο 1ο ήταν άποντος. Οι πράσινοι είχαν πλησιάσει πολύ κοντά στο σκορ, είχαν πιστέψει ότι μπορούν να κερδίσουν, αλλά οι «Τούρκοι» δεν πτοήθηκαν, παρέμειναν συγκεντρωμένοι και βρήκαν λύσεις επιθετικά με 2-3 τρίποντα, όπου και καθάρισαν το ματς. Δίκαια βρίσκονται στη 1η θέση της βαθμολογίας, και δίκαια κέρδισαν εχτές στο κλειστό του ΟΑΚΑ. Ο Παναθηναϊκός πρέπει να κρατήσει την καλή αμυντική λειτουργία του 2ου δεκαλέπτου κυρίως. Αν και δέχτηκαν 17 πόντους περιόρισαν τα εύκολα καλάθια που δεχόντουσαν στην αρχή και μπόρεσαν να τρέξουν περισσότερο στην επίθεση σημειώνοντας και 21 πόντους. Ήταν η καλύτερη περίοδος τους και επιθετικά και αμυντικά. Επίσης να κρατήσει την καλή εμφάνιση του Καλάθη στο 2ο ημίχρονο, δείχνοντας πως αποκτάει την ψυχολογία που του λείπει.
Από δω και πέρα, για μένα υπάρχουν 2 λύσεις:
Η 1η είναι να κάνει ο καθένας στην ομάδα την αυτοκριτική του, να δουλέψουν στην προπόνηση και ατομικά και ομαδικά και να συσπειρωθούν εν όψει συνέχειας. Για να το ξεκαθαρίσω δεν είμαι καθόλου φαν της απομάκρυνσης παικτών ή προπονητών, ούτε του παραγκωνισμού παικτών και ούτε των βιαστικών λύσεων με προσθήκη κάποιου παίκτη για να «μειωθεί» η γκρίνια. Αν η ομάδα χρειάζεται ενίσχυση να γίνει σωστή επιλογή παίκτη, με σωστά κριτήρια και εφόσον έχουν εξαντληθεί όλες οι άλλες επιλογές στη θέση που πονάει η ομάδα. Η ομάδα πονάει στη ρακέτα, όμως αν κινηθεί για παίκτη, ας μην κάνει βιαστική επιλογή.
Έχουν εξαντληθεί όμως όλες οι επιλογές; Έχει δείξει ο προπονητής όλες του τις δυνατότητες; Πιστεύω πως όχι! Όπως και να χει, με σωστή δουλεία και νίκη στο επόμενο ματς με τη Νταρουσάφακα θα επανέλθει η καλή ψυχολογία και η αυτοπεποίθηση όλων. Θα επιστρέψει και ο Παπαπέτρου που φάνηκε αμυντικά το κενό του. Διάθεση υπάρχει, δυνατότητες υπάρχουν, απλά θέλει υπομονή, συνεχή και ταπεινή δουλεία αλλά και στήριξη από τον κόσμο.
Η 2η λύση είναι, να φύγει ο Πασκουάλ όπως λένε μερικοί που κρίνουν από μεμονωμένα περιστατικά (διότι δεν ξέρει κανείς μας τη δουλεία του Πασκουάλ στις προπονήσεις). Πάντα πρέπει να φταίει ο προπονητής;; Δεν ευθύνεται ο προπονητής για το 1/5 του Λοτζέσκι, ή για τα τόσα συνεχόμενα άστοχα του Καλάθη και του Τόμας. Αλλά ας συνεχίσουμε το σκεπτικό των «σχετικών». Να φύγει ο Πασκουάλ, να πάρει «ότι να ναι παίκτη» για να ευχαριστηθούν αυτοί που γκρινιάζουν και να περιμένουμε μέχρι το επόμενο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό. Να κερδίσει τον Ολυμπιακό και τότε όλα καλά, χωρίς προβλήματα και όλοι ευχαριστημένοι. Σωστά;;
Ψηφίζω με κλειστά μάτια την 1η λύση και επιτέλους ελπίζω να κατανοήσει και ο τελευταίος από τους ανυπόμονους, τον τρόπο που μπορεί η ομάδα του να διακριθεί. Γιατί το να αποκτήσει χημεία η Φενέρ, δεν προέκυψε από τη μια μέρα στην άλλη. Ο Ομπράντοβιτς έχει δουλέψει για να καταφέρει αυτό το αποτέλεσμα.
Αυτά για σήμερα, με μια σύντομη αναδρομή στο μπασκετικό πράσινο παρελθόν για να ελαφρύνουμε και λιγάκι το κλίμα.
Τα λέμε την επόμενη βδομάδα, να έχετε όλοι ένα όμορφο Σαββατοκύριακο.
ΥΓ.1 Ελπίζω να παίζει περισσότερο ο Παππάς και να μην μένει στον πάγκο, ειδικά όταν χρειάζεται σκορ η ομάδα του. Τελευταία είναι πολύ ανεβασμένος.
ΥΓ.2 Άρχισε να παίζει πιο ώριμα ο Λοτζέσκι και να χρησιμοποιεί έξυπνα το ποστάρισμα σε κοντύτερους αντιπάλους.
ΥΓ.3 Αν δε δούμε γρήγορα αλλαγή σκηνικού, θα καταντήσω πιο γραφικός και από το Πήλιο με το να συνιστώ συνεχώς υπομονή. Κλείνω αστειευόμενος, αλλά το πιστεύω διότι έχω δει και κατά διαστήματα πολύ καλό μπάσκετ από τον Παναθηναϊκό και θεωρώ ότι θα επιστρέψει γρήγορα στις καλές του εμφανίσεις.
