Τα μυστικά του ποδοσφαίρου διδάσκει η 17χρονη Κοζανίτισα Σοφία Σακαλή στην άλλη άκρη της γης.
Η νεαρή παίκτρια της Melbourne Cityπου έχει κλέψει την παράσταση τα τελευταία χρόνια στη χώρα των καγκουρό, μιλάει για την εμπειρία της αυτή αλλά και για τη σχέση της με την Κοζάνη.
– Καταρχάς, πριν μπούμε στα βαθιά, αποκάλυψέ μας ποια είναι η σχέση σου με την Κοζάνη και πως βρέθηκες, κυριολεκτικά, στην άλλη άκρη του κόσμου;
Έχω γεννηθεί στην Μελβούρνη της Αυστραλίας, ο πατέρας μου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κοζάνη με καταγωγή από το Δίλοφο Κοζάνης. Η μητέρα μου γεννήθηκε στην Μελβούρνη, από Έλληνες γονείς και η μητέρα της κατάγεται από την Κοζάνη. Ο πατέρας μου, γνώρισε την μητέρα μου όταν ήρθε για διακοπές στην Ελλάδα και αποφάσισε να μεταναστεύσει στην Αυστραλία. Όπως καταλαβαίνεις, όταν ερχόμαστε στην Ελλάδα, πάντα ερχόμαστε στην Κοζάνη να δούμε την γιαγιά μου, τους θείους μου και τα ξαδέρφια μου. Έχω έρθει στην Κοζάνη τέσσερις φορές και μου αρέσει παρά πολύ.
– Ας μιλήσουμε τώρα για μπάλα. Ποιο ήταν το ερέθισμα για να ξεκινήσεις ένα ανδροκρατούμενο άθλημα και σε ποια ηλικία πρωτοασχολήθηκες;
Ο πατέρας μου ήταν και ακόμα είναι προπονητής και ο αδερφός μου ,που είναι τρία χρόνια μεγαλύτερος μου, έπαιζε μπάλα. Έπαιζα μαζί τους από πολύ μικρή στον κήπο του σπιτιού μας. Έτσι αντίγραφα τις κινήσεις τους και έμαθα τα πρώτα μυστικά της μπάλας. Αυτό συνεχίστηκε μέχρι που έγινα έξι χρονών και ο πατέρας μου με έβαλε σε μια ομάδα που αποτελούνταν μόνο από αγόρια. Στην αρχή πριν αρχίσει το παιχνίδι έλεγαν υπεροπτικά “ έχουν κορίτσι στην ομάδα τους” . Όταν άρχιζε το παιχνίδι, δεν μπορούσαν να πάρουν την μπάλα, τους ντρίπλαρα, έκανα σέντρες, τελικές και επίσης σκόραρα. Αυτό συνεχίστηκε από την ηλικία των έξι χρονών, μέχρι που έγινα δεκατρία χρονών. Έπαιζα σε ομάδα που αποτελούνταν μόνο από αγόρια και το πρωτάθλημα είχε μόνο ομάδες αγοριών. Μετά τα δεκατρία έπαιξα σε γυναικεία ομάδα,που έπαιζε στην υψηλότερη κατηγορία και έτσι ήρθε η κλίση στην εθνική κορασίδων και νεανίδων.
– Ποια είναι η θέση που προτιμάς να αγωνίζεσαι και γιατί;
Προτιμώ να παίζω στην θέση της επιθετικής γραμμής αλλά το νούμερο 10 με τραβάει περισσότερο γιατί μου αρέσει να κάνω τελικές πάσες να σουτάρω και να δημιουργώ δύσκολες καταστάσεις στην αντίπαλη άμυνα.
– Μίλησε μας για το κεφάλαιο Εθνική. Θα ήθελες να αγωνιστείς για την Ελλάδα εφόσον είναι εφικτό;
Προς το παρόν είμαι πολύ ευχαριστημένη με τις κλήσεις μου στις εθνικές ομάδες κάτω των δεκαεφτά και κάτω των δεκαεννιά της εθνικής Αυστραλίας,πιστεύω ότι γίνεται μια πολύ σοβαρή δουλειά και δεν είναι τυχαίο ότι η εθνική Αυστραλίας είναι έκτη στην κατάταξη του κόσμου και παίρνει μέρος στο παγκόσμιο κύπελλο τον ερχόμενο Ιούνιο. Όμως δεν ξέρω τι μπορεί να επιφυλάξει το μέλλον μου.
– Ποιοι είναι οι στόχοι σου αλλά και το όνειρο σου για το μέλλον;
Στόχος μου είναι να παίξω σε ένα παγκόσμιο κύπελλο και να συνεχίσω με πολύ δουλειά, για να βελτιωθώ, σε αυτό που αγαπάω,το ποδόσφαιρο.
– Ποια είναι η κατάσταση που επικρατεί στο εξωτερικό σε σύγκριση με ελληνικό πρωτάθλημα;
Εδώ στην Αυστραλία πολλά κορίτσια ασχολούνται με το ποδόσφαιρο υπάρχουν πολλές και άριστες εγκαταστάσεις. Το πρωτάθλημα εδώ είναι πολύ δυνατό,η ομάδα μου, η Melbourne City κέρδισε τα τελευταία τέσσερα χρόνια, τρεις φορές το πρωτάθλημα. Οι συμπαίκτριες μου, είναι παίκτριες από διάφορες εθνικότητες και οι περισσότερες παίζουν στην εθνική της χώρας τους και στο πρωτάθλημα των Ενωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Όπως καταλαβαίνεις οι εμπειρίες και οι παραστάσεις είναι μεγάλες και το επίπεδο πολύ ανεβασμένο.
– Τέλος, θέλω να μας εκμυστηρευτείς τι σου λείπει πιο πολύ από την Κοζάνη και τι κάνεις ή θα κάνεις μόλις επιστρέψεις;
Πιο πολύ μου λείπουν οι συγγένειες μου και η βόλτα στην πλατεία της Κοζάνης τα καλοκαίρια με τις καφετέριες και τις συναυλίες. Όταν έρθω,θα ήθελα να φάω μπουγάτσα από την Κοζάνη μιας και ο παππούς μου έφτιαχνε μπουγάτσες για όλους τους Κοζανίτες, για πολλά χρόνια.
Απόδοση: kozanilife.gr
