Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη, δημοσιογράφος και αθλήτρια του Taekwondo
Πολλοί αθλητές είθισται όταν αποφασίζουν να ασχοληθούν επαγγελματικά με το χώρο του αθλητισμού, να αδιαφορούν ή να εγκαταλείπουν εντελώς την εκπαίδευση και το σχολείο, θεωρώντας πως δεν τους είναι χρήσιμο.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη, ο αθλητής δεν πρέπει να αμελεί τη γνώση για πολλούς λόγους –τόσο πιο ψυχολογικούς, όσο και πιο πρακτικούς.
Ο αθλητής, μέσω της μόρφωσης, καλλιεργεί τον εσωτερικό του εαυτό. Η διάπλαση της ψυχής που προσφέρει η γνώση, μπορεί να βοηθήσει και τον ίδιο να αποκτήσει μεγαλύτερη ψυχική ανθεκτικότητα, υπομονή, εσωτερική καλλιέργεια και επιμονή. Η γνώση βοηθάει τον αθλητή με το να τον καλλιεργεί ψυχικά, βοηθώντας τον να ενσωματώσει ένα υγιές και αθλητικό σώμα σε έναν εξίσου γερό νου.
Ένας ακόμα σημαντικός λόγος για τον οποίο θεωρώ πως ο αθλητής δεν πρέπει να εγκαταλείπει τη μόρφωσή του, είναι πως για εμένα τουλάχιστον, πρέπει να έχει και κάποιο άλλο εφόδιο. Όσο καλός αθλητής και να είσαι και όσο μεγάλη σταδιοδρομία και αν θεωρείς πως θα έχεις, ποιος μας εγγυάται πως ένας και μόνο τραυματισμός δεν αρκεί ώστε να αναχαιτίσει όλα αυτά τα όνειρα; Ο αθλητισμός, δυστυχώς, είναι σκληρός χώρος και πολλά απρόοπτα μπορούν να συμβούν κα να γκρεμίσουν όλα μας τα όνειρα.
Για αυτό θεωρώ πως ο αθλητής πρέπει εξίσου να δείχνει προθυμία και στη μόρφωση, να μην την εγκαταλείπει και υποτιμά εντελώς, διότι μπορεί να του φανεί χρήσιμη σε μία στιγμή που δεν μπορεί να φανταστεί.
