Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη, δημοσιογράφος και αθλήτρια του Taekwondo
Ο αθλητισμός είναι ένα μεγάλο σχολείο ζωής. Μαθαίνεις να πέφτεις και να σηκώνεσαι ξανά, μαθαίνεις να προσπαθείς για το καλύτερο και να αποδέχεσαι αξιοπρεπώς την ήττα γνωρίζοντας πως και αυτή σε εξελίσσει προς το καλύτερο.
Ο αθλητισμός είναι ένα μεγάλο σχολείο ζωής. Εκπαιδεύεις το σώμα σου, μαθαίνεις να το σέβεσαι και να ακούς τις βαθύτερες ανάγκες του. Μαθαίνεις να αποφεύγεις τις βλαβερές συνήθειες, να σέβεσαι την υγεία σου και να αντιληφθείς πως αυτή είναι το πολυτιμότερο αγαθό που πρέπει να διαφυλάττει ένας άνθρωπος.
Ο αθλητισμός είναι ένα μεγάλο σχολείο ζωής. Μαθαίνεις να αγκαλιάζεις τις διαφορετικότητες των ανθρώπων, αλλά να σέβεσαι και τις ομοιότητες σου με τους άλλους ανθρώπους.
Kοινωνικοποιείσαι, ξεπερνάς την ανασφάλειά σου για την κοινωνική συναναστροφή, αποκτάς θάρρος και επιδιώκεις τη σύναψη σχέσεων με τους άλλους ανθρώπους.
Ο αθλητισμός είναι ένα μεγάλο σχολείο ζωής. Και αυτό διότι σου μαθαίνει το βασικότερο: πως σημασία έχει να θέτεις ένα στόχο και να αγωνίζεσαι διαρκώς να τον πετύχεις, ξεπερνώντας όλα τα εμπόδια και αντέχοντας τις δυσκολίες και τις δοκιμασίας. Αισθάνεσαι άξιος επειδή αγωνίζεσαι και προσπαθείς, δε χρειάζεται να γεμίσεις τοίχους με μετάλλια ή διακρίσεις. Ο αθλητισμός πάνω από όλα, ο πραγματικός αθλητισμός, είναι η καταπολέμηση του κακού μας εαυτού και η μεταλαμπάδευση των βασικών ανθρωπιστικών αξιών.
Ναι, είναι υπέροχος ο αθλητισμός. Αξίζει κάποιος να τον εντάξει στη ζωή του, αξίζει κάποιος να ξεκολλήσει από την τηλεόραση και να κουνήσει το σώμα του, γυμνάζοντας παράλληλα και το πνεύμα του. Είναι ένα τεράστιο σχολείο ζωής, με όλα τα λάθη και τα σωστά που περιέχει. Διότι όλα χρειάζονται και είναι απαραίτητα για να γίνεις ένας σωστός και ολοκληρωμένος άνθρωπος, όλα πρέπει να τα βιώσεις και να τη ζήσεις.
