Του Γιάννη Βαλμά, Football-Academies.gr
Δεν υπάρχει τέτοιο ταλέντο στην Ελλάδα, σαν τον γιο μου, τον Τασούλη. Το ξέρω, γιατί είμαι ο πατέρας του. Ο πατέρας του Έλληνα Μέσι!
Άλλωστε όλοι το λένε: Ο κουνιάδος μου ο Μήτσος, ο πρώτος μου ξάδερφος, που έχει παίξει μπάλα, ο άλλος ο ξάδερφος από το σόι της γυναίκας μου, που είναι και προπονητής, αλλά και ο Στέλιος, που έχει το Προποτζίδικο στην πλατεία (και δεν είναι να πεις, σόι μας…)
Είναι μεγάλη η ευθύνη που έχω σαν πατέρας, γιατί είναι τόσο μεγάλο το ταλέντο του αστεριού μου, ώστε ασχολούμαι αρκετές ώρες την ημέρα, κάνοντας σχέδια για την εξέλιξή του.
Στον αγώνα…
Ο γιος μου, αυτό το ανερχόμενο λαμπρό αστέρι, παίζει βασικός και είναι πολύ σημαντικός μέσα στο ρόστερ των 15 παικτών, που έχει η ομάδα (με δυο τερματοφύλακες).
Πριν ξεκινήσει ο αγώνας έχω την προσμονή και τη λαχτάρα να τον δω βασικό στην ενδεκάδα.
Όταν παίζει αγωνιώ μην κάνει κάποιο λάθος. Θέλω όλα να τα κάνει σωστά. Τα μάτια μου είναι καρφωμένα πάνω του.
Όταν τον κάνει αλλαγή ο προπονητής, τρελαίνομαι. Περνάω μια κατάσταση, η οποία περιλαμβάνει όλη την κλίμακα των συναισθημάτων, από την απογοήτευση, τη στενοχώρια ως τον εκνευρισμό.
Γιατί να γίνει δηλαδή αλλαγή, αφού παίζει άψογα. Δεν πρέπει να γίνονται τέτοιοι παίκτες αλλαγή. Αυτά είναι τα λάθη των «μικρών» προπονητών που έχουμε στην Ελλάδα!
Στο αυτοκίνητο…
Μετά τον αγώνα, μες το αυτοκίνητο, έχω την ευκαιρία ως βαθύς γνώστης του ποδοσφαίρου, γιατί βλέπω υπερβολικά πολύ μπάλα στην τηλεόραση, με την βοήθεια του αντικειμενικού συνομιλητή μου, του 12χρονου γιου μου, του παικταρά, να αναλύσω πλήρως, όλον τον αγώνα. (Και όσα δεν προλάβουμε, σπίτι…)
Θα αναλύσουμε κατ’ αρχήν γιατί ο Γιώργος, το κεντρικό χαφ, δεν δίνει πάσες στο αστέρι μου. Μάλλον «δεν το πάει» το παιδί μου και γι αυτό «δεν το παίζει». Το έχω καταλάβει και εγώ, γιατί κάποιες φορές ο πατέρας του με στραβοκοιτάζει…(!)
Επίσης θ’ αναλύσουμε, το πόσο άσχετος είναι ο προπονητής του, που του άλλαξε σήμερα θέση. Μα ρε μεγάλε ο γιος μου είναι εξτρέμ και δεκάρι, πως τον βάζεις μπακ;
Ακόμη για το διαιτητή, που σφύριζε όλο εναντίον μας και δεν έδωσε τρία φάουλ, που έκαναν στο γιο μου. Αφού και το παιδί, είπε στον διαιτητή «άσε μας μωρέ», εφόσον κοίταξε στην εξέδρα και με είδε κι εμένα έξαλλο… («ευτυχώς», πάντα κοιτάει στην εξέδρα ο γιόκας μου και ακούει τις εντολές μου… από μωρό τον εκπαίδευσα έτσι…)
Στο σπίτι, η συνέχεια…
Όταν φτάσουμε στο σπίτι, θα πω και πέντε πράγματα στο παιδί, για το πώς θα έπρεπε να παίξει καλύτερα σε κάποιες φάσεις, που δεν μου άρεσε το παιχνίδι του και θα του τα σχεδιάσω και σε χαρτί, γιατί οι προπονητές δεν τα ξέρουν και όλα (ενώ εγώ ξέρω μπάλα…).
Μερικές φορές ο μικρός, μου υψώνει την φωνή και δεν θέλει να μ’ ακούσει. Τότε του ρίχνω και καμιά φάπα, τον καθίζω στον καναπέ και του τα λέω έξω από τα δόντια: «Κοίτα Τασούλη αν θες να παίξεις μπάλα, πρέπει να ακούς εμένα και μόνο, που θέλω το καλό σου…»
Μια άλλη φορά σας υπόσχομαι, θα σας πω για το «δικό μου ποδόσφαιρο», και συγκεκριμένα, το ποδόσφαιρο που δεν έπαιξα, γιατί δεν είχα μέσο όπως άλλοι… τώρα όμως με τον Τασούλη θα πάρω την εκδίκησή μου.
Το μέλλον…
Αυτά, που λέτε λοιπόν για το Μέσι μου, που δεν ξέρω αν σας το πα, αλλά είναι το μεγαλύτερο ταλέντο της Ελλάδας στο ποδόσφαιρο…
Με την «παιχτούρα» το γιο μου, θ’ αλλάξουν τα πράγματα και είμαι σίγουρος ότι θα γίνω ο πατέρας του πιο επιτυχημένου ποδοσφαιριστή και μάλιστα νιώθω ότι τώρα το παιχνίδι είναι στα χέρια μου, «το ‘χω».
Πιστεύω, σε μερικά χρόνια, θα βγάλουμε πολλά λεφτά. Δεν ντρέπομαι να το λέω, έχω επενδύσει στο μέλλον του γιου μου. Ναι, πιστεύω ακράδαντα ότι θα μας βγάλει από τη μετριότητα το παιδί μου. Στην 10χρονη αδελφή του, που την αγαπάει πολύ ο γιός μου, έχει τάξει σπουδές στο Λονδίνο στο χορό, αλλά και Πόρσε…
Και κάθε φορά που θα νικάμε (το αστέρι μου κι εγώ), θα βουλώνω ταυτόχρονα όλα τα στόματα και θα νικάω, όλους τους εχθρούς μου, από τον προϊστάμενο στη δουλειά, μέχρι τον ξινό το γείτονα με το μεγάλο σπίτι.
Οπότε καταλαβαίνετε γιατί κουτρουβαλάω τις κερκίδες, όταν ο προπονητής, «μας» βγάζει εκτός παιχνιδιού! Ο άσχετος!
Λοιπόν σας το δηλώνω ξεκάθαρα: Εγώ κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να το ξανά επιτρέψω, γιατί εγώ δεν είμαι ένας οποιοσδήποτε, είμαι ο πατέρας του Έλληνα Μέσι…
Συνεχίζεται…
Υ.Γ Τα παραπάνω πρόσωπα και γεγονότα είναι φανταστικά, αλλά δεν απέχουν καθόλου από την πραγματικότητα…
