Του αναγνώστη, Πέτρου Χ.*
Να είσαι εκεί και να το δείχνεις…
Συμφωνώ, όμως μέχρι πότε;
Να θέλεις μερικές στιγμές από αυτές που ο κοινός νους αποκαλεί “παρέα”, “επικοινωνία”…
Συμφωνώ, όμως μέχρι πότε;
Να περιμένεις ένα σινιάλο, ένα σημάδι για να βρεθείς και συ στο σημείο εκείνο που ο κοινός νους αποκαλεί “σημείο επαφής”, εκεί που η επικοινωνία έχει μεγάλη σημασία γιατί (ίσως) βιώνεις ίδια προβλήματα και παρόμοιες καταστάσεις…
Συμφωνώ, όμως μέχρι πότε;
Να περιμένεις να δυναμώσεις ψυχικά και να γεμίσεις αυτοπεποίθηση με μια συμβουλή ή νουθεσία…
Συμφωνώ, όμως μέχρι πότε;
Να βυθίζεται σε σκέψεις και συναισθήματα που σε βαραίνουν στην καθημερινότητα και συ να θέλεις να τα βγάλεις από μέσα σου…
Συμφωνώ, όμως μέχρι πότε;
Να σχεδιάζεις να κάνεις και πάλι το πρώτο βήμα…
Συμφωνώ, όμως μέχρι πότε;
Μια ανεκπλήρωτη φιλία είναι πολλές φορές πιο επώδυνη από έναν χωρισμό και σαφώς πιο δύσκολο να κατανοήσει κανείς τις αιτίες και τις αφορμές.
Γιατί πολύ απλά, τον φίλο τον διαλέγεις (προφανώς σε διαλέγει και εκείνος), σε δέχεται και τον δέχεσαι όπως είναι, χωρίς υστεροβουλία και εγωισμούς.
*Ο Πέτρος ζήτησε την ανωνυμία του, αναφέροντας πως “θέλει απλά να στείλει απλά ένα μήνυμα προς πολλούς αποδέκτες αλλά και ταυτόχρονα να τονίσει τη σημασία της φιλίας, ειδικά στις μέρες μας”.
