Γράφει ο Αχιλλέας Υφαντίδης, Εκπαιδευτής – Επιστημονικός Συνεργάτης και Ψυχολόγος στις μικρές Εθνικές Ομάδες Ποδοσφαίρου
Εστίες τα σκισμένα δίχτυα των οποίων φυλάγουν πολύτιμες αναμνήσεις θριάμβων ή εφιαλτικές στιγμές ταπείνωσης για ομάδες και ποδοσφαιριστές.
Εστίες που χρησιμοποιούνται ως κρυφό μήνυμα διαμαρτυρίας απέναντι στη βία, την αδικία, ή την καταπίεση. Όπως οι εστίες, των γηπέδων στο Μουντιάλ της Αργεντινής το 1978, βαμμένες στη ρίζα τους με μαύρη μπογιά ως πένθος απέναντι στη Χούντα του Βιντέλα.
Εστίες που εκτόξευσαν ή σταμάτησαν καριέρες, που πείσμωσαν επαγγελματίες, που παρηγόρησαν ερασιτέχνες.
Υπάρχουν εστίες που θαύμασαν και χειροκρότησαν γκολ τα οποία “έφαγαν”. Γκολ προορισμένα να μείνουν στην ιστορία, γκολ που συνοδεύουν διαχρονικά ποδοσφαιρικές συζητήσεις. Όπως το γκολ του φαν Μπάστεν στον Ντασάεφ στο Euro του 1988, όπως το δεύτερο γκολ του Μαραντόνα στους Άγγλους στο Μουντιάλ του 1986.
Υπάρχουν όμως και εστίες που ντράπηκαν για γκολ που δέχθηκαν. Γκολ ψεύτικα, άχρωμα, αστεία, άδικα. Γκολ προορισμένα να μείνουν στη λήθη, παρά το αποτέλεσμα που ενδεχόμενα καθόρισαν.
Υπάρχουν και εστίες χωρίς δίχτυα. Ερημωμένες, παροπλισμένες, ελλιπείς. Εστίες που οριοθετούν το τέρμα αλλά δεν φιλοξενούν αυτόν τον υπέροχο, πλούσιο και βαθύ ήχο της μπάλας όταν τεντώνει τα δίκτυα μετά το γκολ.
Υπάρχουν εστίες πεσμένες, σκουριασμένες, ξεχαρβαλωμένες. Απομεινάρια μιας άλλης εποχής.
Υπάρχουν εστίες από μέταλλο, από αλουμίνιο, από πέτρα, από μπουφάν, από παπούτσια, από σχολικές τσάντες. Εστίες που γαλούχησαν παιδικά όνειρα, που γιγάντωσαν παιδικές ελπίδες, που συντρόφευαν παιδικές παρέες.
Υπάρχουν εστίες που τραυμάτισαν, πλήγωσαν ακόμη και σκότωσαν εξ’ αιτίας της ανθρώπινης εγκληματικής αμέλειας, υπάρχουν εστίες που στήριξαν ως αγκωνάρι την απόγνωση και την απελπισία του ποδοσφαιριστή μετά από το μοιραίο τέρμα που καταδίκασε την ομάδα σε ήττα.
Υπάρχουν και μερικές εστίες που ασκούν επιθετικό μάρκετινγκ για να λατρευτούν από την παιδική καρδιά. Μετατρέπονται από τέρμα για το γκολ, σε μονόζυγο για την άσκηση, μέχρι και σε κούνιες για την ανεμελιά.
Όλες όμως αυτές οι εστίες έχουν έναν κοινό παρονομαστή.
Σου υπενθυμίζουν ότι επιβάλλεται να ΕΣΤΙΑΣΕΙΣ για να πετύχεις τον στόχο σου. Να ΕΣΤΙΑΣΕΙΣ σε σωστές πρακτικές, σε σωστή προπονητική μέθοδο, σε ενδεδειγμένο τρόπο σκέψης, σε συγκεκριμένα ερεθίσματα κάθε φορά.
Όποιος ΕΣΤΙΑΖΕΙ, συγκεντρώνει την προσοχή, τις δυνάμεις του, την ενέργειά του.
Αλλιώς… γκολ δεν έχει!
