Διαβάστε την επιστολή – καταγγελία γονιών στο lamiareport, των οποίων τα παιδιά προσήχθησαν στο Αστυνομικό Τμήμα γιατί βρέθηκαν να παίζουν μπάσκετ στο προαύλιο κλειστού σχολείου.
Το κείμενο της καταγγελίας των γονιών:
“Με αφορμή ένα πρωτάκουστο περιστατικό για την πόλη μας, θα θέλαμε να υψώσουμε μια κραυγή αγανάκτησης και αγωνίας για τα παιδιά μας.
Δυστυχώς, η πόλη μας στο νότιο τμήμα της στερείται ανοικτών δημόσιων αθλητικών χώρων. Ιδιαίτερα δε αυτή την περίοδο που τα αθλητικά κέντρα είναι κλειστά και η λειτουργία των διαφόρων γυμναστικών συλλόγων υπό αναστολή, η ανάγκη χρήσης ανοικτών αθλητικών χώρων γιγαντώθηκε. Τα παιδιά της πόλης μας συχνά αναγκάζονται να «εισβάλλουν» στους γνώριμους και ασφαλείς για αυτά προαύλιους χώρους των σχολείων της περιοχής τους, προκειμένου να παίξουν και να αθληθούν στις υπάρχουσες αθλητικές εγκαταστάσεις. Τα προαύλια σε πολλά σχολεία της πόλης μας το απόγευμα είναι γεμάτα από τους ανήλικους «εισβολείς».
Αυτό βέβαια δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο. Από τα παιδικά μας χρόνια όλοι μας θυμόμαστε σε κάποιο κομμάτι της ζωής μας να πηδάμε τα κάγκελα του σχολείου, ή να τρυπώνουμε από κάποιους επιμελώς «ξεχασμένους» χαλασμένους φράχτες, προκειμένου να βρεθούμε με συμμαθητές μας και να παίξουμε, χρησιμοποιώντας τις δυσεύρετες αθλητικές εγκαταστάσεις.
Τι πιο φυσικό από αυτό και για τα δικά μας παιδιά; Πού αλλού μπορούν να πάνε ειδικά αυτή την περίοδο, όταν όλοι μας τα προτρέπουμε να σηκωθούν από τον καναπέ και τις οθόνες, να βγουν να παίξουν και να αθληθούν, να κάνουν παρέα και να συναναστραφούν με τους φίλους και συμμαθητές τους;
Νομικά, η είσοδος στο προαύλιο χώρο ενός κλειδωμένου σχολείου είναι παράνομη. Τα παιδιά που μπαίνουν για να παίξουν, πολλές φορές νουθετούνται από περίοικους ή τους διευθυντές των σχολείων να μην ξαναμπούν γιατί η παρουσία τους εκεί σε ώρες μη λειτουργίας του σχολείου απαγορεύεται, θυμίζοντας ότι μπορεί να κληθεί η αστυνομία και να υποστούν συνέπειες. Ειδικά στα σχολεία του νότιου τμήματος της πόλης μας υπάρχουν αρκετοί περίοικοι που ενοχλούνται από τη φασαρία των παιχνιδιών των παιδιών και απειλούν τα παιδιά ότι θα καλέσουν την αστυνομία να τα διώξει από τα προαύλια.
Όποιοι και αν είναι οι λόγοι όσων δεν θέλουν τα παιδιά στα προαύλια των σχολείων τα απογεύματα, τίποτα δεν μπορεί κατά τη γνώμη μας να δικαιολογήσει την επιμονή ενός διευθυντή σχολείου στην προσαγωγή ανήλικων παιδιών 13 και 14 ετών στο αστυνομικό τμήμα, γιατί έπαιζαν σε ένα σχολικό προαύλιο χώρο το απόγευμα. Αν και θα αρκούσε μια απλή παρατήρηση ή σύσταση για να αδειάσει το σχολείο από τα παιδιά που έπαιζαν (το επαναλαμβάνουμε έπαιζαν, δεν βανδάλιζαν, δεν έσπαγαν, δεν προξενούσαν φθορές), η μορφή της καταγγελίας και η επιμονή του διευθυντή ανάγκασε την αστυνομία να προσάγει τα παιδιά στο αστυνομικό τμήμα με δύο περιπολικά. Φυσικά τα παιδιά που προσήχθησαν ήταν αυτά που δεν είχαν να φοβηθούν τίποτα, δεν το έσκασαν και δεν κρύφτηκαν, θεωρώντας ότι δεν είχανε κάνει κάτι κακό.
Πώς να εξηγήσουμε στα παιδιά μας ποιο ήταν αυτό το σοβαρό αδίκημα που διέπραξαν για να καταγγελθούν και να οδηγηθούν στο αστυνομικό τμήμα τη στιγμή που με πολύ απλοϊκό και αφοπλιστικό τρόπο απορούν «μα εμείς απλώς παίζαμε, πού αλλού μπορούμε να πάμε να παίξουμε μπάσκετ;». Πρέπει να τους αποδείξουμε ότι τα σχολεία τους δεν είναι ο φυσικός χώρος συναναστροφής τους, η ασφαλής κοινωνική τους κυψέλη, αλλά ο χώρος στον οποίο επιτρέπεται η παραμονή τους μόνο εντός σχολικού ωραρίου, σε πείσμα όσων προσπαθούμε να τους διδάξουμε τόσα χρόνια για το τι σημαίνει ένα σχολείο πέρα από το μάθημα ;
Προς τιμήν του ο αρμόδιος αντιδήμαρχος έφτασε επί τόπου στο αστυνομικό τμήμα προκειμένου να μην υπάρξει συνέχεια στο παράλογο συμβάν. Και παρόλο που μάλλον δεν υπάρχει νομική συνέχεια στο θέμα, αυτό που έμεινε χαραγμένο σε αυτά τα παιδιά και στους γονείς τους είναι η εικόνα των παιδιών να μπαίνουν στα περιπολικά και να μεταφέρονται στο αστυνομικό τμήμα για το αδίκημα που διέπραξαν : Έπαιζαν μπάσκετ με τους συμμαθητές τους στο προαύλιο του σχολείου.
Ευχαριστούμε κε διευθυντά για το σπουδαίο μάθημα που διδάξετε στα παιδιά μας. Να είστε σίγουρος ότι θα τους μείνει αξέχαστο.
Οι γονείς των παιδιών που παρανόμησαν”
