Γράφει η Τάνια Ρούμκου, omorfizoi.gr
Η Συγχώρεση είναι μία πράξη αυταγάπης και εκτίμησης απέναντι στον εαυτό μας. Τι συμβαίνει όμως, όταν αντιστεκόμαστε να συγχωρήσουμε; Ποια νοερά παιχνίδια μας παίζει ο εγωισμός μας και επιλέγουμε τελικά τη στάση της μη συγχώρεσης, από την αγάπη;
Ξεκινώντας αρχικά με την πεποίθηση ότι δε θέλουμε να συγχωρήσουμε τον άλλο, συνειδητοποιούμε ότι έχουμε χάσει το συντονισμό μας με τον αληθινό και αγνό εαυτό μας. Καθώς ο ανώτερος εαυτός μας είναι πλήρης και δεν έχει ανάγκη να συγχωρήσει. Όταν νιώθoυμε ότι πρέπει να συγχωρήσουμε, αυτό σημαίνει πως έχουμε πειστεί, ότι έχουμε δεχτεί μία αδικία, μία συκοφαντία ή σίγουρα μία άσχημη συμπεριφορά από μία ψυχή.
Επομένως αυτόματα, τοποθετούμε τον εαυτό μας στο ρόλο του θύματος και τον άλλον τον βάζουμε, στο ρόλο του θύτη. Και όπως συμβαίνει πάντα, το θύμα είναι ο «καλός» και ο θύτης ο «κακός».
Εύλογα λοιπόν κατανοούμε, ότι αναζητούμε με αυτόν τον τρόπο λανθασμένα την αξία μας, μέσω της αδικίας και μέσω του ρόλου του «καλού» θύματος, που έχει το δίκιο πάντα με το μέρος του. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το σώμα μας εθίζεται σε αυτό το χημικό εθισμό, που προκαλούν συναισθήματα, όπως είναι το αίσθημα της αδικίας και του πόνου.
Άλλοι λόγοι, που μας οδηγούν στη στάση της μη συγχώρεσης είναι οι εξής:
- Έχουμε χάσει την εμπιστοσύνη μας στους ανθρώπους.
- Η αυτοεκτίμησή μας και η αγάπη για τον εαυτό μας είναι χαμηλή.
- Υπάρχουν περιοριστικές πεποιθήσεις πίσω από τη στάση της μη-συγχώρεσης, οι οποίες πρέπει να αλλάξουν.
- Φοβόμαστε μήπως πληγωθούμε πάλι.
- Φοβόμαστε μήπως συγχωρέσουμε το λάθος του άλλου και αν το κάνουμε, ανησυχούμε ότι θα το επαναλάβει.
- Χρησιμοποιούμε τη μη συγχώρεση, ως μέσο κυριαρχίας και ελέγχου πάνω στον άλλον.
- Θέλουμε πάντα κάποιος να φταίει, ως δικαιολογία που δε δημιουργήσαμε εμείς, την πραγματικότητα που θέλαμε.
Όταν αρχίσουμε να βλέπουμε αυτή την «αδικία» που μας συνέβη, ως ένα δώρο και ως μία ευλογία, τότε θα μάθουμε να συγχωρούμε, κοντολογίς, θα μάθουμε να αγαπάμε αληθινά.
Πρέπει να κατανοήσουμε ότι κανένας από τους δύο δε φταίει και ότι σύμφωνα με την τελειότητα που υπάρχει στο σύμπαν, αυτή η σκηνή στο δράμα της ζωής ήταν πολύ ακριβής για την εσωτερική μας εξέλιξη.
Παρακάτω δίνονται κάποιοι τρόποι, που θα σας βοηθήσουν να αναπτύξετε τη δύναμη της Συγχώρεσης:
- Αναδύετε την αρετή της Συμπόνιας και της Κατανόησης για αυτή την ψυχή. Παρατηρείστε το ρόλο της και κατανοήστε βαθιά ότι ο ρόλος διαχωρίζεται από την ψυχή.
- Γράψτε τις αρετές και τα καλά που σας έκανε αυτή η ψυχή, την οποία δυσκολεύεστε να συγχωρέσετε.
- Στείλτε φως και καλές ευχές σε αυτό το άτομο στο διαλογισμό σας, ακόμη κι αν δε το νιώθετε. Κάντε το απλά ως πειθαρχία αρχικά κι έπειτα σιγά-σιγά θα το νιώθετε.
- Παραδώστε την αδυναμία σας να συγχωρήσετε και την ανάγκη σας να έχετε πάντα δίκιο, στα χέρια Του Θεού.
- Πείτε νοερά ευχαριστώ στην ψυχή-δάσκαλό σας, που σας έμαθε να συγχωρείτε.
Δοκιμάστε όλες τις παραπάνω τεχνικές και η επιτυχία να συγχωρέσετε, θα είναι εγγυημένη.
