Μετά από μια “γεμάτη” ποδόσφαιρο 20ετία, ο Γιώργος Τερζής κρεμά τα παπούτσια του.
Ο 36χρονος (13/08/1984) αμυντικός με καταγωγή από το Κίτρος Πιερίας, θήτευσε σε 15 ομάδες, φορώντας κατά σειρά τη φανέλα των Εθνικού Νέου Κεραμιδίου, Αχιλλέα Νεοκαισάρειας, Αλέξανδρου Κιλκίς, Μέγα Αλέξανδρου Τρικάλων, Πιερικού, Διαγόρα Σεβαστής, Τριγλίας Ραφήνας, Εθνικού, Ατρόμητου Πειραιά, ΑΟ Πεύκης, Φωστήρα, Φωκικού, Πύδνα Κίτρους, Αναγέννησης Καρδίτσας και Παύλου Μελά.
Αναλυτικά :
“Και μετά από 20 χρόνια μέσα στα γήπεδα, ήρθε η ώρα να σταματήσω την μεγάλη μου αγάπη το ποδόσφαιρο.
Θα μπορούσα να γράψω βιβλίο με αυτά που έχω περάσει. Είμαι ευγωμον με αυτά που έχω ζήσει πολλές χαρές αμέτρητες λύπες,πολύ άγχος,παρά πολλές στεναχώριες, αν δεν κανείς πρωταθλητισμό δεν μπορείς ποτέ να το καταλάβεις αυτό.
Αλλά δυστυχώς όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν, ελπιζω να βοήθησα όσο μπορούσα τους νέους με το πάθος που είχα σε όλες τις ομάδες και το πνεύμα νικητή και πρωταθλητή, όπως και μένα φυσικά με βοήθησαν όσο ήμουν νέος.
Θα ηθελα να ευχαριστήσω τις 15 ομάδες που έπαιξα τους παράγοντες έναν έναν τους προέδρους τους προπονητές αν και δεν τα πήγαινα καλά σχεδόν με κανένα πλην ελαχίστων εξαιρέσεων γιατί ποτέ δεν ήμουν πιόνι σε καμία ομάδα και ήμουν σχεδόν σε ολες αρχηγός,τον κόσμο που από αυτό το άθλημα έγινα γνωστός σε όλη την Ελλάδα.
Και τέλος θα ηθελα να ευχαριστήσω όλους τους συμπαίχτες που είχα σε όλη την Ελλάδα, γνώρισα τρομερά παιδιά και κραταμε φιλια ακόμα,γιατί στο τέλος αυτό μενει στο ποδόσφαιρο φιλια και ο χαρακτήρας.
Είμαι απόλυτα ευχαριστημένος με την καριέρα αυτή που εκανα θέλω να ευχαριστήσω την οικογένεια μου για την τεράστια στήριξη χωρίς αυτούς δεν θα την είχα κάνει και φεύγω πολύ γεμάτος σαν περσινός πρωταθλητής και με ψηλά το κεφάλι.
Υ.Γ.θα ηθελα να ζήτησω συγνώμη από τις άλλες ομάδες που έβαλα αυτήν την φωτό με την ομάδα του Φωστήρα όλες τις ομάδες που έπαιξα τις τίμησα απλά,η χρόνια αυτή ηταν αυτη που με σημάδεψε πιο πολύ,γιατί τότε πήραμε το Νταμπλ και,μετά έχασα τον πατέρα μου.ελπιζω να είναι περήφανος με όλα αυτά που έχω καταφέρει και να με βλέπει από ψηλά.
Με συγκίνηση εις το επανιδείν.”
