Γράφει ο Αχιλλέας Υφαντίδης, Εκπαιδευτής – Επιστημονικός Συνεργάτης και Ψυχολόγος στις μικρές Εθνικές Ομάδες Ποδοσφαίρου
Σε αυτή τη δύσκολη περίοδο περιορισμού μαθαίνουμε στα παιδιά μας να ξοδεύουν έστω ελάχιστο χρόνο να μιλούν τηλεφωνικά ή διαδικτυακά με τους συμμαθητές και με τους συναθλητές τους.
Και τα ενθαρρύνουμε να μην υπάρχουν εκλεκτικές σχέσεις σε αυτοί την επικοινωνία.
Ομάδα δεν είναι μόνο οι κολλητοί μας φίλοι και οι αγαπημένοι συμμαθητές μας. Είναι και τα παιδιά που δεν μπορούν να ενταχθούν εύκολα σε παρέες.
Τα βοηθάμε και αυτά. Δεν αφήνουμε κανένα παιδί πίσω. Δεν αποκλείουμε κανένα.
Σε αυτούς τους καιρούς όλες οι παιδικές ψυχούλες, ειδικά αυτές, έχουν ανάγκη την αποδοχή και την επικοινωνία.
Έχουν ανάγκη να πιστέψουν ότι η ζωή δεν τις προσπερνάει. Έχουμε υποχρέωση να δείξουμε στην πράξη τι σημαίνει αλληλοβοήθεια, συμπαράσταση και ομαδικότητα.
Ειδικά οι προπονητές και οι προπονήτριες ακαδημιών. Ένα τηλέφωνο ενδιαφέροντος, μια μικρή διαδικτυακή επικοινωνία, ένας καλός λόγος αυτές τις ώρες, θα δείξει στο παιδί ότι είστε εκεί γι’ αυτό έστω και από μακρυά.
Ας αποδείξουμε ότι μπορούμε να κάνουμε πιο φωτεινή τη μέρα των παιδιών μας σε αυτή την δύσκολη συγκυρία. Για εμάς δεν είναι και μεγάλος κόπος. Γι’ μερικά από αυτά τα παιδιά όμως, ίσως είναι ο κόσμος όλος.
