Προσαρμογή Προτιμήσεων Συναίνεσης

Χρησιμοποιούμε cookies για να σας βοηθήσουμε να πλοηγηθείτε αποτελεσματικά και να εκτελέσετε ορισμένες ενέργειες. Θα βρείτε λεπτομερείς πληροφορίες σχετικά με όλα τα cookies κάτω από κάθε κατηγορία συναίνεσης παρακάτω.

Τα cookies που κατηγοριοποιούνται ως «Απαραίτητα» αποθηκεύονται στο πρόγραμμα περιήγησής σας, καθώς είναι αναγκαία για την ενεργοποίηση των βασικών λειτουργιών του ιστότοπου.... 

Περιγραφή

Necessary cookies are required to enable the basic features of this site, such as providing secure log-in or adjusting your consent preferences. These cookies do not store any personally identifiable data.

Δεν υπάρχουν cookies για εμφάνιση.

Functional cookies help perform certain functionalities like sharing the content of the website on social media platforms, collecting feedback, and other third-party features.

Δεν υπάρχουν cookies για εμφάνιση.

Analytical cookies are used to understand how visitors interact with the website. These cookies help provide information on metrics such as the number of visitors, bounce rate, traffic source, etc.

Δεν υπάρχουν cookies για εμφάνιση.

Performance cookies are used to understand and analyse the key performance indexes of the website which helps in delivering a better user experience for the visitors.

Δεν υπάρχουν cookies για εμφάνιση.

Advertisement cookies are used to provide visitors with customised advertisements based on the pages you visited previously and to analyse the effectiveness of the ad campaigns.

Δεν υπάρχουν cookies για εμφάνιση.

Κατηγορίες
Ακαδημίες Ημαθίας - Διάφορα

“Να μην το πιέσω το πουλάκι μου. Παιδί είναι ακόμη. Θα μάθει” (του Αχιλλέα Υφαντίδη)

Γράφει ο Αχιλλέας Υφαντίδης, Εκπαιδευτής – Επιστημονικός Συνεργάτης και Ψυχολόγος στις μικρές Εθνικές Ομάδες Ποδοσφαίρου

 

Να μην το πιέσω να διαβάσει, να μην το πιέσω να αθληθεί, να μην το πιέσω να συμμετέχει – αναλογικά με την ηλικία του – στις δουλειές του σπιτιού.

Έτσι έχω ένα παιδί που δεν πιέστηκε ποτέ αλλά πιέζει τους ενήλικους. Πιέζει τους γονείς, τους προπονητές, τους εκπαιδευτικούς του. Τους πιέζει για περισσότερη χαλάρωση χωρίς ευθύνη, για περισσότερο παιχνίδι χωρίς μάθηση, για περισσότερα δικαιώματα χωρίς υποχρεώσεις.

Και ξαφνικά όλες οι συζητήσεις στα σχολεία, στις αθλητικές ακαδημίες και στις οικογένειες στρέφονται ασυνείδητα γύρω από το πώς το παιδί θα πρέπει να παραμένει παιδί και όχι γύρω από τους όρους, τα πλαίσια και τα κριτήρια που θα το βοηθήσουν να ωριμάσει μέσα σε μία πλήρως ανταγωνιστική και απαιτητική κοινωνία.

Μόνο που η απαιτητική κοινωνία ζητάει άτομα να γνωρίζουν να διαχειρίζονται την πίεση.

Αυτό δεν σημαίνει ασφαλώς ότι θα πρέπει να στερήσουμε από τα παιδιά την πολύτιμη αθωότητα της ηλικίας τους. Σημαίνει όμως ότι αφενός χρειάζεται αυτή η αθωότητα να μην φυλακίζεται σε αποστειρωμένη γυάλα αφετέρου ότι χρειάζεται αυτή η αθωότητα να χαλιναγωγείται.

Γιατί κάθε τί απόλυτα προστατευμένο σταδιακά ευνουχίζεται. Στερείται αντισωμάτων αυτονομίας και ανεξαρτησίας. Αλλά και κάθε τί ανεξέλεγκτο, ιδιαίτερα όταν είναι αθώο, ζει σε έναν κόσμο επίπλαστης αυτοπεποίθησης, που στα παιδικά πλαίσια σημαίνει ότι η μαγκιά θρέφεται αποκλειστικά από τα παντελόνια του μπαμπά και τα φουστάνια της μαμάς.

Μεγαλώνουμε παιδιά δεν σημαίνει τα μικραίνουμε. Δεν σημαίνει τα κακομαθαίνουμε.

Το να λέμε ότι το παιδί πρέπει να μαθαίνει από τα λάθη του δεν σημαίνει ότι το αφήνουμε ανεξέλεγκτο να κάνει λάθη. Το να λέμε ότι το παιδί πρέπει να διασκεδάζει δεν σημαίνει ότι πρέπει να φαντάζεται πως όλα στη ζωή του θα είναι διασκέδαση και θα έρθουν άκοπα.

Οι προσωπικότητες που θέλουμε να δούμε αύριο στη ζωή, στο επάγγελμα, στο γήπεδο, δεν θα γίνουν μόνο με το να ενθαρρύνουμε και να κινητροδοτούμε τα παιδιά μας αλλά θα γίνουν και με το να τα νουθετούμε και να τα ζορίζουμε εκεί που πρέπει και στον βαθμό που επιβάλλεται.

Η απουσία πίεσης είναι το ίδιο κακή για τη διαπαιδαγώγηση ενός παιδιού με την υπέρμετρη πίεση. Με υπέρμετρη πίεση το παιδί θα σπάσει. Με καθόλου πίεση, το παιδί θα γίνει μαλθακό, αποπροσανατολισμένο, πνευματικά και ψυχικά αδύναμο.

Κάθε παιδί όμως στον αθλητισμό, ακόμη και αυτό που πάει σε μία Ακαδημία και σε έναν σύλλογο για να διασκεδάσει, να χαρεί και να παίξει, ονειρεύεται πως είναι ο Ρονάλντο ο Εμπαπέ και ο Μέσσι. Δεν ονειρεύεται να διασκεδάζει από τον πάγκο ή την εξέδρα.

Και πρωταγωνιστής χωρίς να ζοριστεί και χωρίς να τον ζορίσουν…δεν πρόκειται να γίνει.

moserlx-gif-1
coffee-banner
error: Protected