Επιστολή του Ειδικού Σχολείου Αλεξάνδρειας, με την οποία αναφέρει πως σε πρόσφατο έλεγχο, εννιά ήταν τα κρούσματα Covid-19 δηλαδή το 22% του συνόλου από προσωπικό και μαθητές.
Αναλυτικά η επιστολή :
“Σχολεία που λειτουργούν εν μέσω πανδημίας…
Παρόλο που η Ημαθία βρίσκεται στο κόκκινο…
Παρόλο που η Θεσσαλονίκη, η Δράμα, το Κιλκίς, η Πέλλα, η Πιερία… όλη η Ελλάδα, βρίσκονται στο κόκκινο…
Παρόλο που τα μέσα προστασίας, μάσκες, αποστάσεις, χρήση αντισηπτικών, συχνό και καλό πλύσιμο χεριών δεν μπορούν να τηρηθούν σε ένα ειδικό σχολείο από τη συντριπτική πλειοψηφία των μαθητών, αλλά και παρόλο που το πρωτόκολλο του ΕΟΔΥ προέβλεπε την απολύμανση των τάξεων σε κάθε διάλειμμα, εμείς λειτουργούσαμε μέχρι και τα μέσα Νοεμβρίου με μία καθαρίστρια τρίωρης απασχόλησης και αυτό μετά το πέρας του διδακτικού ωραρίου…
Παρόλες τις υποσχέσεις για εβδομαδιαία τεστ (σύμφωνα με τη διαβεβαίωση του υπουργείου), για παροχή μασκών και άλλων υλικών προστασίας, οι οποίες δεν υλοποιήθηκαν ποτέ…
Παρόλες τις διαβεβαιώσεις των ειδικών ότι ο ιός δεν μεταδίδεται από τα μικρά παιδιά και στα Δημοτικά «δεν κολλάει»… στο σχολείο μας, σε τυχαίο έλεγχο που μετά από δική μας πρωτοβουλία και πιέσεις πραγματοποιήθηκε, εντοπίστηκαν 9 κρούσματα (το 22%)
Παρά την απόφαση της υπουργού παιδείας να παραμείνουν ΟΛΑ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΚΛΕΙΣΤΑ, τα ειδικά …. σχολεία παραμένουν ανοιχτά (τελικά δεν είναι σχολεία αυτά;), για «ψυχοκοινωνικούς» λόγους (;), λόγοι που δεν μπορούν να επιτευχθούν έτσι κι αλλιώς, εξαιτίας της πανδημίας, αγνοώντας τον κίνδυνο της απειλής για μετάδοση του ιού και τη διασπορά από τα άτομα στις οικογένειές τους και από εκεί στην κοινότητα, δηλαδή στην αγέλη…
Παρόλο που είμαστε σχολείο και ΟΧΙ ΔΟΜΗ,
- με εκπαιδευτικό και όχι ιατρικό/ θεραπευτικό χαρακτήρα μόνο,
- με μαθητές και μάλιστα ΑΜΕΑ με προβλήματα υγείας,
- με προβληματικές και ελλιπείς κτιριακές υποδομές (αίθουσες χωρίς παράθυρα (!), χωρίς θέρμανση, μικρούς χώρους, χωρίς αυλή κατάλληλη να μπορούν τα παιδιά να βγουν),
- με μαθητές από διαφορετικές περιοχές του νομού,
- με εκπαιδευτικούς που μετακινούνται από διαφορετικούς νομούς (Θεσσαλονίκης, Πέλλας, Πιερίας, Κοζάνης), αλλά και εσωτερικά εντός του νομού
ΕΜΕΙΣ ΜΕΙΝΑΜΕ ΑΝΟΙΧΤΟΙ!!!…
τελικά όλοι διαφορετικοί, αλλά όχι ίσοι…
Σχεδόν όλοι οι γονείς μας με αυτόν τον φόβο έχουν πάψει πια να στέλνουν τα παιδιά τους στο σχολείο, βάζοντας προτεραιότητα τη ζωή των παιδιών τους, τη δική τους και της κοινωνίας γενικότερα.”
