Έτος 2020… Η χρονιά που θα μείνει για πάντα χαραγμένη στη μνήμη μας και θα τη μνημονεύουμε ως μία από τις πιο καθοριστικές για τη μετέπειτα πορεία της ανθρωπότητας.
Ως παγκόσμιο φαινόμενο, η πανδημία (δεν μου αρέσει καθόλου η λέξη, τη θεωρώ ισοπεδωτική, αλλά τέλος πάντων…) έχει αλλάξει άρδην την καθημερινότητα μας και εκτός της δεδομένης υγειονομικής επίδρασης, έχει επιφέρει τεράστια οικονομικά ζητήματα που θα τα βρούμε μπροστά μας.
Οι κυβερνήσεις των κρατών προσπαθούν μέσω μέτρων να βάλουν…φρένο στον ιό, ωστόσο αυτός δείχνει να επιμένει καθώς το εμβόλιο καθυστερεί, όχι τόσο ως δεδομένο (ήδη έχουν ξεκινήσει άλλωστε οι εμβολιασμοί) όσο για τις μικρές ποσότητες.
Μέσα σε όλα αυτά, υπάρχουν κλάδοι και τομείς της καθημερινότητας που έχουν πληγεί ανεπανόρθωτα και μάλιστα είναι τέτοιος ο φόβος για το αύριο, που αρκετοί κάνουν λόγο για λουκέτα και σε κάποιες περιπτώσεις, αύξηση της μετανάστευσης αμέσως μετά τη χαλάρωση των μέτρων.
Όσον αφορά τον αθλητισμό, εκεί υπάρχουν δύο κατηγορίες : Ο παγκόσμιος αθλητισμός και ο…ελληνικός!
Προς τι ο διαχωρισμός; Νομίζω είναι εύκολο να το διαπιστώσει κάποιος αναγιγνώσκοντας τον παρακάτω πίνακα :
Πολλοί από σας τον έχετε ήδη διαβάσει στα social media και λογικά θα σας προκάλεσε ένα…μειδίαμα στο πρόσωπο, ωστόσο έχει μια πολύ παράλληλη ανάγνωση, που λίγοι θα την εντοπίσατε.
Αν κάποιος προσθέσει τις ομάδες της Super League 2 και της Football League, θα βγάλει τον αριθμό 32. Αν αυτόν τον αριθμό, τον πολλαπλασιάσετε με το 22, που είναι ο μέσος όρος ποδοσφαιριστών που απασχολεί η κάθε επαγγελματική ομάδα, θα προκύψει το 704.
Οι παίκτες δηλαδή που είναι (εκ του νόμου, άσχετα τι γίνεται στην πραγματικότητα) έμμισθοι, οι οποίοι αυτή την περίοδο είναι άνεργοι, με αβέβαιο το μέλλον και μάλιστα ένα μεγάλο ποσοστό υπομένει και τα οικογενειακά βάρη, με τα έξοδα (ειδικά αν μιλάμε για ποδοσφαιριστές που έχουν “εγκλωβιστεί” σε ενοικιαζόμενες κατοικίες) να τρέχουν χωρίς εκπτώσεις.
Κι όμως, θα μπορούσε να υπάρξει μέριμνα από το κράτος και γι αυτές τις οικογένειες, με την ένταξη τους στις αναστολές και στη μείωση ενοικίου, ώστε να υπάρχει ένα υποτυπώδες μεν έσοδο αλλά τουλάχιστον θα κάλυπτε κάποιες υποχρεώσεις.
Για να είμαι δίκαιος ωστόσο, η ευθύνη δε βαραίνει μόνο την πολιτεία αλλά και τη διοργανώτρια, που δεν πίεσε στην έναρξη των πρωταθλημάτων όπως είχαν προγραμματιστεί και έτσι έχασε το δικαίωμα να “πατήσει” πάνω σ αυτό, έχοντας την ίδια υπερασπιστική γραμμή (σ.σ. πρωτόκολλο) όπως η Super League 1.
Τέλος πάντων, η σημερινή εξέλιξη με την εκκίνηση της Super League 2 σε μία εβδομάδα, καταλαγιάζει λίγο την πίεση των παικτών στην εν λόγω κατηγορία, ωστόσο χάθηκε πολύτιμος χρόνος…
Για το ερασιτεχνικό, θα μου επιτρέψετε να θυμώσω… Είμαι εξοργισμένος…
Όχι γιατί δεν ξεκινά, άλλωστε για να επιστρέψουμε, θα πρέπει να υπάρξουν μέτρα και ένα συγκεκριμένο πρωτόκολλο που κοστίζει. Είμαι στα “κόκκινα” γιατί υπάρχουν άνθρωποι, που κατέχουν μάλιστα θέσεις σε υψηλά αξιώματα, που πωλούν ελπίδα στον κόσμο, διατείνοντας πως σύντομα θα επιστρέψουμε στην κανονικότητα.
Εδώ ζητώ από όλους όσους ασχολούνται με τον ερασιτεχνικό αθλητισμό, να μην πιστεύουν τίποτα. Να μελετούν προσεκτικά τις πληροφορίες που προέρχονται από τις υγειονομικές επιτροπές, να συγκρίνουν τις καταστάσεις και να κρίνουν στο τέλος βάσει των δεδομένων.
Ποια είναι αυτά;
Αυτή τη στιγμή (μέσα Γενάρη ουσιαστικά) οι ειδικοί δεν εισηγούνται το άνοιγμα αγοράς, ούτε καν με click away. Δεν επιτρέπουν την επαναλειτουργία των κομμωτηρίων, που έχουν από τα πιο ασφαλή πρωτόκολλα με τα μεμονωμένα ραντεβού. Τι σχέση έχουν όλα αυτά με τον αθλητισμό; Εδώ ταιριάζει η λέξη “σύγκριση” που σας ζητώ να κάνετε. Δηλαδή, όταν απαγορεύουν όλα αυτά, θα επιτρέψουν την επιστροφή στις προπονήσεις και στα πρωταθλήματα, όπου υπάρχει συγχρωτισμός;
Θα μου πείτε όλοι με ένα στόμα : “Ναι αλλά σε μας θα τηρείται πρωτόκολλο, θα κάνουμε τεστ”. Μα φυσικά, εγώ είμαι μαζί σας. Αυτό κάνουν Super League 1-2 και Basket League.
Ναι αλλά τα τεστ κοστίζουν φίλοι μου. Ποιος θα καλύψει τα έξοδα; Η πολιτεία; Οι περιφέρειες; Οι ομοσπονδίες; Αμφιβάλω…
Εκτός αν μετά τα απανωτά lockdown, οι παράγοντες των ερασιτεχνικών ομάδων βρήκαν χρήματα σε μπαούλα και θα τα διαθέσουν γι αυτό το λόγο. Τότε πάω πάσο…
Και τώρα θα με ρωτήσετε όλοι, πάλι με μια φωνή : “Δώσε λοιπόν μια λύση, ρε εξυπνάκια;”
Ορίστε η δική μου πρόταση. Μια και έξω :
Οριστικό φινάλε στα πρωταθλήματα (η λεγόμενη “παύλα”) και άμεση ενίσχυση των σωματείων (ειδικά τώρα που το Μητρώο δίνει αυτή τη δυνατότητα) με ένα ποσό που θα επιτρέψει στο καθένα να παραμείνει ζωντανό και να του δώσει το κίνητρο να συνεχίσει τη λειτουργία του.
Όταν μιλάμε για ερασιτεχνικό σωματείο, τα ποσά δεν είναι εξωφρενικά και σίγουρα όχι απαγορευτικά αν ενταχθούν ειδικά στα τρέχοντα προγράμματα που αφορούν τη στήριξη των διαφόρων κλάδων.
Αν βεβαίως θέλουμε να στηρίξουμε τον αθλητισμό, έτσι; Γιατί σε διαφορετική περίπτωση, είναι το γνωστό ρητό “κόψτε το κεφάλι σας”.
Οι ερασιτέχνες αθλητές
Μια από τις μεγαλύτερες κατηγορίες αθλουμένων είναι οι ερασιτέχνες αθλητές. Ειδικά στο ποδόσφαιρο, αν κάποιος εντάξει τα πρωταθλήματα Υποδομής και τις Ακαδημίες, μιλάμε για έναν τεράστιο αριθμό αθλητών και προπονητών, που φαντάζει δύσκολο να στηριχθούν οικονομικά τούτη την περίοδο.
Και είναι δύσκολο, γιατί εμπίπτει στις εξαιρέσεις του νόμου όσον αφορά τους μισθωτούς, εκτός βεβαίως από τους προπονητές που θα πρέπει να δηλώνονται κανονικά βάσει των νέων δεδομένων.
Δυστυχώς, ακόμη κι αν πιστεύω πως η πληγή που δέχεται φέτος ο αθλητισμός, θα είναι μεγάλη στον ποδοσφαιριστή (ειδικά σωματικά, καθώς έχει αλλάξει άρδην ο τρόπος εκγύμνασης), δεν μπορώ να εντοπίσω έναν τρόπο που θα μπορούσε να βρεθεί για να ενισχυθούν οικονομικά οι ερασιτέχνες παίκτες.
Γι αυτό άλλωστε και δεν υπήρξε απάντηση από την πολιτική ηγεσία στην επιστολή των ερασιτεχνών ποδοσφαιριστών κι αν υπάρξει, είμαι σίγουρος πως θα τονίζεται ακριβώς αυτό : πως ο ερασιτέχνης αθλητής δεν προβλέπεται να αμοίβεται…
Και μη σας φανεί παράξενο πως αν υπάρξει απάντηση, θα τονίζεται πως “ο ερασιτέχνης αθλητής εργάζεται παράλληλα, όπου εκεί πληρώνεται ή βρίσκεται σε αναστολή αυτή την εποχή, άρα αμοίβεται με το αντίστοιχο επίδομα”…
Επαναλαμβάνω (και οι περισσότεροι που με ξέρουν, το γνωρίζουν) πως είμαι δίπλα στον ερασιτέχνη αθλητή. Αυτή τη φορά όμως θα πρέπει να διαφυλάξουμε ως “κόρη οφθαλμού” τον παράγοντα που βάζει λεφτά (χωρίς τις περισσότερες φορές να τα παίρνουν πίσω) γιατί αν τον πιέσουμε τώρα, θα τον χάσουμε στο μέλλον.
Και δεν έχουμε αυτή την πολυτέλεια…
Αργύρης Τσιγγενόπουλος
