Ο Καλίν Μπένετ είναι 18 ετών, γεννήθηκε με αυτισμό και κάποτε οι γιατροί είπαν στους γονείς του ότι ίσως δεν περπατήσει ή μιλήσει ποτέ. Τώρα, ετοιμάζεται να παίξει μπάσκετ στην πρώτη κατηγορία του κολεγιακού Πρωταθλήματος των ΗΠΑ.
Όπως αναφέρει το amea-care.gr, πριν από μερικές μέρες ο 18χρονος Καλίν Μπένετ αποφάσισε να δεχτεί την πρόταση που του έγινε από την ομάδα μπάσκετ του Πανεπιστημίου του Κεντ Στέιτ.
Ήταν μια από τις πολλές προτάσεις που δέχτηκε για να συμμετάσχει στο NCAA, την «κολεγιακή» κατηγορία του αμερικάνικου μπάσκετ, που αποτελεί προθάλαμο για το NBA.
Τίποτα το πολύ παράξενο σε όλα αυτά, ο Μπένετ είναι σχεδόν αυτονόητο ότι θα ήταν περιζήτητος με τα 210 εκατοστά του, τα 150 κιλά μυϊκής μάζας του και το σούπερ ταλέντο του στο μπάσκετ.
Κι όμως, η στιγμή που ο Μπένετ θα φορέσει για πρώτη φορά τη φανέλα του Κεντ Στέιτ, θα είναι ιστορική.
Επειδή είναι αυτιστικός.
«Πάντα προσπαθούσα να σκεφτώ τι είναι αυτό που θα ήθελα να κάνω», είπε ο ίδιος ο Μπένετ, ο οποίος περπάτησε πρώτη φορά όταν ήταν τεσσάρων ετών και μίλησε όταν ήταν επτά. Αυτό που τελικά θέλει να κάνει είναι να βοηθήσει την ομάδα του αλλά και να αποτελέσει έμπνευση για άλλους ανθρώπους με αυτισμό και ιδιαίτερα «εκείνα τα παιδιά που αισθάνονται ότι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα»…
Ο Μπένετ ξέρει πολύ καλά τι σημαίνει «αισθάνομαι ότι δεν μπορώ να κάνω τίποτα». Όταν διαγνώστηκε με αυτισμό οι γιατροί είπαν στους γονείς του ότι πιθανότατα δεν θα μιλούσε και δεν θα περπατούσε ποτέ. «Ήμουν πάντα μόνος σε μια γωνία», λέει, «και δεν συμπαθούσα κανέναν…»
Εκείνη που τον έβγαλε από το σκοτάδι της απομόνωσης είναι η μητέρα του, η Σόνια Μπένετ, που πάντα πίστευε σε αυτόν. «Όταν έγινε η διάγνωση, απλώς ντύθηκα και πήγα στη δουλειά», λέει σήμερα η ίδια. «Αποφάσισα ότι δεν θα κάτσω να τον δω να σβήνει. Του διάβαζα συνεχώς βιβλία και ακούγαμε μαζί μουσική και έτσι ξεκίνησε να μιλάει και σταδιακά να επικοινωνεί με τους άλλους».
Ήταν το μπάσκετ, όμως -που άρχισε να παίζει στην Τρίτη γυμνασίου- που του άλλαξε τη ζωή. Τον βοήθησε να χτίσει την αυτοπεποίθησή του, του χάρισε φίλους και το αίσθημα ότι ανήκει κάπου. Πέρα από το μπάσκετ, ο Μπένετ είναι πολύ χαρισματικός και στα μαθηματικά και τη μουσική και παίζει ντραμς.
Επειδή όμως εξακολουθεί να παθαίνει κρίσεις άγχους όταν πάει να ζήσει στο Πανεπιστήμιο η μητέρα του θα πάει κι εκείνη να μείνει κάπου κοντά του.
Ζώντας με τον αυτισμό
Ο βασικός λόγος που επέλεξε το Κεντ Στέιτ είναι το γεγονός ότι το συγκεκριμένο Πανεπιστήμιο έχει αναλάβει πολλές πρωτοβουλίες και δράσεις για τον αυτισμό και έχει πολλές υπηρεσίες για φοιτητές με αυτισμό. Οι υπεύθυνοι του Πανεπιστημίου λένε ότι δεν πρόκειται για κάτι ιδιαίτερο: «Για μας είναι ίδιοι και ίσοι με τους υπόλοιπους», λένε απλά.
Ο Άνταμ Ντόις, προπονητής του τα τελευταία χρόνια, λέει: «Μερικές φορές μπορεί να μην καταλάβει με την πρώτη αυτό που θα του πεις. Και να ρωτάει συνεχώς το ίδιο πράγμα. Αλλά θα το πιάσει. Και όταν συμβεί αυτό, το έχει… κλειδώσει».
Ο Μπένετ, όπως και οι περισσότεροι άνθρωποι που ζουν με τον αυτισμό, έχει αφοπλιστική ειλικρίνεια.
Όταν τελείωσε το Λύκειο μίλησε με τη θεραπεύτρια που έκανε την αρχική διάγνωση. «Εσύ είσαι αυτή που είπε ότι δεν μπορώ να κάνω αυτό ή το άλλο;», τη ρώτησε. «Ναι, Κάλιν, εγώ είμαι», τού απάντησε εκείνη.
«Ελπίζω να μην το έχεις πει σε κανέναν άλλον, γιατί μπορεί να του διαλύσεις τη ζωή», της είπε απλά.
Τώρα, τα όνειρά του πηγαίνουν και πέρα από το μπάσκετ. Θέλει να πείσει όσους περισσότερους μπορεί να τολμήσουν. Και θέλει να δημιουργήσει το δικό του φιλανθρωπικό ίδρυμα, που θα βοηθάει άτομα με αυτισμό. «Θέλω να δημιουργήσω ένα μέρος όπου τα αυτιστικά παιδιά θα μπορούν να έρχονται, θα διασκεδάζουν και δεν θα αισθάνονται φόβο να βρίσκονται μαζί με άλλους ανθρώπους», λέει. «Θέλω να είναι ικανοί να εκφράζονται. Να μπορούν να είναι ο εαυτός τους, χωρίς να προβληματίζονται για τις σκέψεις των άλλων ή πως πρέπει να επεξεργάζονται διάφορες καταστάσεις», συμπληρώνει.
Η μητέρα του Μπένετ ρωτήθηκε αν φανταζόταν ποτέ ότι ο γιός της θα έφτανε ως εδώ.
«Του είχα πει ότι οι λέξεις ‘δεν μπορώ’ είναι λέξεις που θα ξεχάσουμε σ’ αυτό το σπίτι. Είναι κακές λέξεις. Δεν θα μπορούσα να ζητήσω καλύτερο παιδί από αυτό που έχω», απάντησε
