Γράφει ο Αχιλλέας Υφαντίδης, Εκπαιδευτής – Επιστημονικός Συνεργάτης και Ψυχολόγος στις μικρές Εθνικές Ομάδες Ποδοσφαίρου
Η Ολυμπιονίκης Σοφία Μπεκατώρου βρήκε το θάρρος να μιλήσει.
Και είναι αξιοθαύμαστο. Γιατί νίκησε φόβους, σιωπές και ενοχές χρόνων. Γιατί νίκησε τον ίδιο της τον εαυτό και υψώνεται πλέον όχι μόνο ως αθλητικό αλλά πλέον και ως κοινωνικό πρότυπο αξιοπρέπειας, τόλμης, υπέρβασης.
Εκατοντάδες άλλοι – στα σόσιαλ μίντια κυρίως και υπό το πέπλο βολικής ανωνυμίας – βρήκαν την ευκαιρία να χλευάσουν. Να ειρωνευτούν. Να ξεδιπλώσουν τοξική καχυποψία για το ότι η αποκάλυψη αυτή έγινε με χρονική απόσταση ετών.
Και είναι αξιολύπητο. Γιατί με τη στάση τους βιάζουν ξανά και ξανά τη λογική, την ψυχολογία, την ηθική. Γιατί αποπροσανατολίζουν άθλια τη συζήτηση από την εστίαση που θα πρέπει να έχει. Γιατί συνειδητά ή ασυνείδητα προσφέρουν απαράδεκτη δικαιολόγηση στις συγκαλύψεις παρόμοιων εγκληματικών ενεργειών και στερούν τη φωνή από εκατοντάδες μικρά κορίτσια και αγόρια που ανεβαίνουν παρόμοιους Γολγοθάδες.
Άλλοι εξαντλούν την κριτική τους για αυτές τις επαίσχυντες και απόλυτα καταδικαστέες μορφές σωματικής και ψυχολογικής βίας σε μισόλογα.
Και είναι θλιβερό. Γιατί τα μισόλογα είναι σαν τα ημίμετρα. Δεν βοηθούν σε τίποτα και πολλές φορές τα κάνουν ακόμη χειρότερα.
Δεν φτάνει η διαλεύκανση και απερίφραστη καταδίκη αυτής της υπόθεσης για να δικαιωθεί η Σοφία και η οποιαδήποτε Σοφία.
Επιβάλλεται η υιοθέτηση του δόγματος της μηδενικής ανοχής για αυτές τις πράξεις.
Επιβάλλεται η πλήρης συνειδητοποίηση όλων μας ότι κανείς δεν επιτρέπεται ούτε να διανοηθεί να αποκρύπτει, να συγκαλύπτει, να κάνει τα στραβά μάτια, να ενθαρρύνει εμμέσως ή να αποσιωπά παρόμοια εγκλήματα κατά της ταυτότητας ενός ανθρώπου και μιας κοινωνίας.
Επιβάλλεται να σπάσουν όλα τα αποστήματα. Μόνο έτσι θα υπάρξει δικαίωση και κάθαρση από το δράμα κάθε βασανισμένης ψυχής που την εκμεταλλεύτηκαν άρρωστα μυαλά.
