Γράφει ο Αχιλλέας Υφαντίδης, Εκπαιδευτής – Επιστημονικός Συνεργάτης και Ψυχολόγος στις μικρές Εθνικές Ομάδες Ποδοσφαίρου
Στον καιρό των συνεχόμενων αποκαλύψεων για σεξουαλικές παρενοχλήσεις και κακοποιήσεις ανήλικων ας στρέψουμε την εστίαση μας όχι μόνο στην απόλυτη και ρητή καταδίκη τέτοιων επαίσχυντων συμπεριφορών από το σύνολο της κοινωνίας, όχι μόνο στην απαίτηση για παραπομπή των κατηγορούμενων στη δικαιοσύνη προκειμένου να λογοδοτήσουν αλλά και σε κάτι εξίσου σημαντικό.
Στην ανάγκη να προχωρήσει ταχύτατα ο κοινωνικός διάλογος για το ζήτημα της διδασκαλίας της εξαιρετικά ευαίσθητης ενότητας της σεξουαλικής αγωγής, τουλάχιστον στα λύκειά μας.
Η κοινωνία πρέπει να προβλέπει και να προνοεί.
Το σχολείο πρέπει να απλώνει ασπίδα προστασίας στον ανήλικο μαθητή και να δίνει εφόδια προστασίας ενάντια στην κακοποίηση, στη βία, στην παρενόχληση, στις άκαιρες εγκυμοσύνες, στα μεταδιδόμενα σεξουαλικά νοσήματα που και στη χώρα μας αποτελούν μια πραγματικότητα ανάμεσα στους εφήβους που δεν μπορεί να αγνοείται.
Ο ανήλικος πρέπει να λαμβάνει σωστή πληροφόρηση από εξειδικευμένους εκπαιδευτικούς και όχι ημιτελή γνώση, συγκεκριμένες πληροφορίες ή παραπληροφόρηση από το αχανές διαδίκτυο ή από τον κολλητό και την κολλητή.
Δεν γίνεται ως κοινωνία να αφήνουμε εκτεθειμένα τα παιδιά μας με το πρόσχημα ότι μια τέτοια γνώση μπορεί να είναι αδόκιμη σε νεαρή ηλικία όταν πάμπολλες σχετικές έρευνες στο εξωτερικό συντείνουν στο ακριβώς αντίθετο.
Δεν μπορεί να αφήνουμε ως οργανωμένη κοινωνία τους εφήβους μας να έχουν μαύρα μεσάνυχτα για το σώμα τους και τις ορμές τους, δεν μπορεί να τους αφήνουμε αθωράκιστους απέναντι στους κινδύνους επιπόλαιων, παρορμητικών ή λανθασμένων επιλογών που έχουν επιπτώσεις στους ίδιους και σε άλλους και δεν γίνεται να μη μαθαίνουν να προστατεύονται, να υποψιάζονται, να θέτουν όρια, να ορθώνουν ανάστημα, να μη μένουν έρμαια του οποιουδήποτε ψυχικά άρρωστου ενήλικου ή όμηροι μίας πολύχρονης σιωπής που πηγάζει από άγνοια, φόβο ή ενοχικότητα.
Για να μην πέφτουμε κάθε φορά από τα σύννεφα, πρέπει να μάθουμε να μην αιθεροβατούμε διαρκώς.
