Γράφει η συνεργάτιδα μας, Νίκη Κελεσίδου
Όλοι…
Όλοι αυτοί που δε φοβούνται να ορθώσουν το ανάστημα τους για το δίκαιο και το σωστό. Αυτοί που αρνούνται να συμβαδίσουν με τη μόδα οποιουδήποτε είδους και δεν ακολουθούν οτιδήποτε πάει κόντρα στο χαρακτήρα και την ιδιοσυγκρασία τους. Αυτοί που φροντίζουν να κρατούν το μυαλό τους σε εγρήγορση και λειτουργούν με βάση την καρδιά τους όσο περίεργες και τρελές κι αν είναι οι πράξεις τους. Αυτοί που ενθουσιάζονται απίστευτα με πράγματα που οι άλλοι δεν τα δίνουν καν σημασία. Αγαπούν τη φύση, τους ανθρώπους, τη μουσική και γενικότερα οποιαδήποτε μορφή τέχνης.
Είναι όλοι αυτοί που ανταπεξέρχονται σε κάθε δυσκολία με το δικό τους μοναδικό τρόπο, όσο ανορθόδοξος κι αν είναι αυτός. Δεν τους απασχολεί αν είναι αρεστοί, αρκεί να νιώθουν καλά με τον εαυτό τους. Αρνούνται πεισματικά να συμβιβαστούν με ό,τι πάει κόντρα στην ψυχούλα τους και μισούν τις αλλαγές. Στην πραγματικότητα τις τρέμουν, μα έχουν μάθει να προσαρμόζονται σε αυτές. Είναι αυτοί που θεωρούνται απροσάρμοστοι και διαφορετικοί. Που φέρουν τον τίτλο του τρελού με απόλυτη υπερηφάνεια.
Λατρεύουν τις αγκαλιές και γενικότερα την προσωπική επαφή. Βλέπουν πάντα καλοπροαίρετα τους ανθρώπους κι ακόμη κι αν κάποιος τους πληγώσει έχουν αποκτήσει αυτή την τρελή ιδιότητα να μπαίνουν στη θέση τους και να τους δικαιολογούν και όχι να τους κριτικάρουν και να τους λιθοβολούν με την πρώτη ευκαιρία. Πληγώνονται εύκολα, αλλά δεν κρατούν κακίες, γιατί έχουν μάθει να συγχωρούν.
Βιώνουν τα πάντα στο απόλυτο. Θετικά και αρνητικά. Προτιμούν να βιώσουν απόλυτα ένα συναίσθημα, ακόμα κι αν είναι αρνητικό, γιατί θεωρούν πως έτσι μόνο θα μπορέσουν να το ξεπεράσουν, όσο χρόνο κι αν τους πάρει. Ζουν μες την υπερβολή. Μιλάνε πολύ, φωνάζουν πολύ, πονάνε πολύ, κλαίνε πολύ, όμως ξέρουν και να γελάνε και να διασκεδάζουν και να ακούν και να αγαπάνε πολύ.
Δεν διστάζουν να ρισκάρουν για αυτούς και για αυτά που αγαπάνε. Θεωρούν πως η αγάπη είναι η απόλυτη κινητήρια δύναμη και βλέπουν τον κόσμο σαν παιδιά, αθώα και ρομαντικά. Δεν είναι αφελείς. Απλά επέλεξαν να δίνονται απόλυτα σε ό,τι τους παθιάζει, ακόμη κι αν πληγωθούν, γιατί γνωρίζουν καλά την αξία της στιγμής και ζουν αποκλειστικά και μόνο γι’ αυτήν. Δε θέλουν να μετανιώνουν για τις πράξεις τους, ούτε να κρατάνε μέσα τους απωθημένα και λόγια ανείπωτα. Προτιμούν να δείχνουν τα συναισθήματα τους σε κάθε ευκαιρία κι ας τους λένε υπερβολικούς. Τουλάχιστον έτσι, οποιαδήποτε κι αν είναι η εξέλιξη των πραγμάτων, θα είναι ήσυχοι με τη συνείδηση τους. Έπαιξαν με ανοιχτά χαρτιά. Κι ας έχασαν.
Ακριβώς επειδή είναι απόλυτοι και σταθεροί σαν χαρακτήρες δεν αλλάζουν εύκολα απόψεις ή καταστάσεις. Χωρίς όμως και να βαλτώνουν. Είναι όλοι αυτοί οι τόσο τρελοί που ανήκουν στην κατηγορία των ανθρώπων που εξαντλούν κάθε ευκαιρία και κάθε ενδεχόμενο και προσπαθούν ξανά και ξανά. Οι λέξεις εγωπάθεια και αδύνατον δεν υπάρχουν στο λεξιλόγιο τους. Προτιμούν να κοπιάζουν και να παλεύουν προκειμένου να προστατέψουν όσα είναι σημαντικά για αυτούς. Δεν είναι στη φύση τους να τα παρατάνε κι αν είναι να πέσουν, τουλάχιστον δε θα ‘ναι αμαχητί.
Παράλληλα όμως δεν επιθυμούν να γίνονται βάρος και είναι αυτοί οι άνθρωποι οι δεδομένοι που πολλοί τους έχουμε, μα τους εκτιμάμε αργά. Είναι αυτοί που λατρεύονται ακόμα περισσότερο όταν πια εμείς τους έχουμε διώξει. Γιατί έτσι γίνεται με αυτά τα άτομα. Τα θεωρούμε τόσο δεδομένα που με τη συμπεριφορά μας καταλήγουμε να τα διώχνουμε, ακόμα κι αν δεν το καταλαβαίνουμε αρχικά. Είναι αυτοί που όσο απλόχερα δίνουν αγάπη και στοργή, άλλο τόσο την έχουν ανάγκη κι ας μην το ομολογούν ποτέ. Έχουν μάθει να δίνουν και όχι να παίρνουν.
Είναι αυτοί οι πολυλογάδες που όταν τελικά σωπαίνουν, αισθάνονται ανεπιθύμητοι, γιατί πλέον τους δείχνουμε την έξοδο. Και θα φύγουν αθόρυβα, απλά και μόνο για να μην ενοχλήσουν. Αυτοί που τους παίρνουμε σοβαρά μόνο όταν δεν είναι πια κοντά μας, γιατί τότε αναγκαζόμαστε να μπούμε στη θέση τους. Όσο μπορούμε. Είναι όλοι αυτοί οι τρελοί…που είναι τελικά και οι καλύτεροι.
