Γράφει η Ειρήνη Ρέρα (Παιδοψυχολόγος – Αθλητική Ψυχολόγος)
Γιατί ΔΥΣΤΥΧΩΣ κάποια παιδιά δεν θα επιστρέψουν ποτέ στο άθλημά τους……
Γιατί το παρατεταμένο lockdown ξεθύμανε τα κίνητρα τους.
Γιατί έχουν να δουν πολύ καιρό τους συμπαίκτες τους και άλλαξαν παρέες και επιρροές.
Γιατί οι ατελείωτες ώρες μέσα στα γήπεδα αντικαταστάθηκαν με τις ατελείωτες ώρες μπροστά στο PC.
Γιατί έχουν καιρό να μυρίσουν το γρασίδι, να ακούσουν την μπάλα, να αισθανθούν τον ιδρώτα και να νιώσουν τον παλμό του αγώνα στο πετσί τους και έχουν σκουριάσει σε ένα καναπέ.
Γιατί η αγωνία αν θα παίξουν καλά έδωσε τη θέση της στην αγωνία αν θα βγάλουν την επόμενη πίστα στο psp.
Γιατί οι συνθήκες σκότωσαν τα όνειρα τους.
Γιατί έδωσαν επ’ αορίστου αναβολή στους στόχους τους.
Γιατί ο, τι αφήνεις, σε αφήνει και αυτό.
