Να δοθεί η δυνατότητα στον μοναδικό μαθητή του ακριτικού νησιού των Αρκιών να συνεχίσει απρόσκοπτα την εκπαίδευσή του στο νησί επιλογής διαβίωσης της οικογένειάς του, δεδομένου ότι φοιτά στη ΣΤ’ τάξη του Δημοτικού και το νησί δεν διαθέτει Γυμνάσιο, ζητούν οι βουλευτές του ΚΚΕ Νίκος Παπαναστάσης και Θανάσης Παφίλης με Ερώτησή τους προς τους υπουργούς Παιδείας και Οικονομικών.
Συγκεκριμένα:
«Πρόσφατα μέσω της Πανελλαδικής Ομοσπονδίας Ενώσεων Στρατιωτικών (ΠΟΕΣ) έγινε γνωστή επιστολή της μοναδικής δασκάλας του Δημοτικού Σχολείου των Αρκιών (της οποίας ήταν αποδέκτες), στην οποία εκφράζεται η αγωνία της αναφορικά με το εκπαιδευτικό μέλλον του μοναδικού μαθητή του σχολείου, που φοιτά ήδη στη ΣΤ’ Δημοτικού, με δεδομένο ότι στο νησί δεν υπάρχει Γυμνάσιο.
Σύμφωνα με την επιστολή – κόλαφο για την κυβερνητική αδιαφορία- της δασκάλας, η απουσία της πολιτείας από το νησί είναι πλήρης και διαχρονική.
Το γεγονός ότι αναγκάσθηκε να απευθυνθεί στις Ένοπλες Δυνάμεις και τον στρατιωτικό συνδικαλισμό ως ύστατη έκκληση βοήθειας, προσδιορίζει και τον βαθμό της απόγνωσης που αισθάνεται η ίδια, αλλά και οι κάτοικοι του νησιού, απέναντι στην πολιτική εγκατάλειψης όλων των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων.
Είναι απροκάλυπτη πλέον η πολιτική της κυβέρνησης, που υποβαθμίζει σταθερά τη δημόσια εκπαίδευση, ενώ πριμοδοτεί προκλητικά και πολύμορφα την αντίστοιχη ιδιωτική. Είναι απόρροια της ίδιας πολιτικής η υποβάθμιση των πτυχίων και της επαγγελματικής προοπτικής των αποφοίτων των δημοσίων ΑΕΙ έναντι των αντίστοιχων των κολεγίων, με την επιλογή δημιουργίας υποδομών καταστολής και τρομοκρατίας, αντί της επίλυσης δομικών και θεσμικών χρονιζόντων προβλημάτων της Παιδείας.
Είναι ενταγμένη στην ίδια πολιτική η κυβερνητική επιλογή να υπολογίζει τη ζωή των κατοίκων ενός μικρού ακριτικού νησιού, με βάση το κόστος – όφελος, καταδικάζοντας όχι μόνο έναν μαθητή, αλλά το αύριο όλων των κατοίκων του, χαρακτηρίζοντας ως οικονομικά ασύμφορη την ύπαρξη μιας στοιχειώδους υποδομής Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (Γυμνασίου).
Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι πολλά και είναι αμείλικτα:
Πόσα άραγε ακόμα νησιά έχουν την ίδια τύχη με τους Αρκιούς;
Σε πόσα ακόμα παιδιά επιβάλλεται η επί της ουσίας βίαιη διακοπή της εκπαίδευσής τους, στο πλαίσιο δήθεν εξοικονόμησης πόρων και μείωσης κρατικών δαπανών;
Τι έχει να απαντήσει η κυβέρνηση, για την «κραυγάζουσα» αδιαφορία που έχουν εισπράξει οι κάτοικοι των Αρκιών όλα τα χρόνια, για να φτάνει η απόγνωση της εκεί δασκάλας να ζητάει βοήθεια μέσω των ΕΔ μέσω του στρατιωτικού συνδικαλισμού;
Οι Αρκιοί για την κυβερνητική «μεζούρα», είναι ένα μικρό νησί και χωρίς δικαίωμα φωνής. Εξαιτίας της γεωγραφικής τους θέσης και του γεγονότος ότι περιλαμβάνεται σταθερά στην ατζέντα των τουρκικών διεκδικήσεων, καθιστά ιδιαίτερα αναγκαία τη λειτουργία βασικών υποδομών όπως είναι τα σχολεία, που θα διατηρήσουν, αν όχι θα αυξήσουν, τον εκεί διαβιούντα πληθυσμό.
ΕΡΩΤΩΝΤΑΙ οι κ. Υπουργοί, τι μέτρα θα πάρει η κυβέρνηση ώστε:
Να δοθεί η δυνατότητα στο παιδί αυτό να συνεχίσει απρόσκοπτα την εκπαίδευσή του στο νησί επιλογής διαβίωσης της οικογένειάς του;
Να δημιουργηθεί και να υλοποιηθεί πολύμορφο σχέδιο στήριξης των ακριτικών περιοχών και κυρίως μικρών νησιών όπως οι Αρκιοί, με τη συμμετοχή στην εκπόνησή του των ίδιων των κατοίκων αυτών των περιοχών, προκειμένου να αντιμετωπιστούν ριζικά θέματα που άπτονται ακόμη και της εκεί επιβίωσής τους;».
