Γράφει η συνεργάτιδα μας, Νίκη Κελεσίδου
Υπάρχουν και κάτι μεγάλοι που παραμένουν πάντα παιδιά. Με όλα τα θετικά και κυρίως όλα τα αρνητικά αυτής της λέξης. Παρεξηγήσιμοι και αφελείς. Ευκολόπιστοι και μυγιάγγιχτοι. Ρομαντικοί και υπερβολικοί.
Πιστεύουν σχεδόν κατά γράμμα ότι τους πεις, όχι γιατί είναι ανόητοι, αλλά γιατί έχουν μάθει να εμπιστεύονται τους ανθρώπους και να μένουν στην καλή τους πλευρά. Λένε αυτό που έχουν στο μυαλό τους χωρίς να το σκέφτονται ιδιαίτερα, όχι γιατί δεν υπολογίζουν τους άλλους, αλλά γιατί είναι αυθόρμητοι και πιστεύουν πως κι οι υπόλοιποι μπορούν να δουν την αγνή τους πλευρά. Πληγώνονται εύκολα, άσχετα αν παλεύουν να το κρύψουν κάτω από χαμόγελα και έξυπνα αστεία. Ζουν στο δικό τους όμορφο κόσμο, όπου όλα είναι πιθανά και δε σταματούν να ονειρεύονται ακόμα και με τα μάτια ανοιχτά.
Βιώνουν κάθε συναίσθημα στον απόλυτο βαθμό και δε φοβούνται να εκφραστούν και να διεκδικήσουν τα μοναδικά για αυτούς άτομα. Είναι άνθρωποι που ανήκουν σε μια συγκεκριμένη δική τους κατηγορία και φαίνεται να έχουν έρθει από άλλον πλανήτη. Ευχάριστοι συνήθως στην παρέα, ανοιχτοί στις συζητήσεις, αλλά δύσκολοι στο να τους κατανοήσεις πραγματικά.
Καταδικασμένοι να πορεύονται στους πιο περίεργους και δύσκολους δρόμους, παλεύουν να συμβαδίσουν (όσο γίνεται) μ’ έναν κόσμο που μόνο στα μέτρα τους δε φτιάχτηκε. Δεν έχει τόσο σημασία ο τρόπος που μεγάλωσαν και ανατράφηκαν… η ψυχούλα τους παραμένει παιδική και δημιουργεί το πιο οξύμωρο σχήμα, αφού πάντα θα υπάρχει κάτι που θα τους προκαλεί, θα τους δοκιμάζει και θα ερεθίζει την «ώριμη» πλευρά του χαρακτήρα τους.
Τέτοιοι τύποι όμως τείνουν να παραμένουν πάντα παιδιά. Έτσι λειτουργούν καλύτερα, έτσι εκφράζονται, έτσι εξελίσσεται το ιδιαίτερο του χαρακτήρα τους. Και όπως κάθε παιδί έτσι αυθόρμητα και αγνά εκφράζουν και την αγάπη τους σε όλο της το μεγαλείο. Όταν αποφασίσουν να δοθούν, το κάνουν χωρίς δισταγμό και εγωισμούς. Παραμένουν πιστοί και αφοσιωμένοι σε αυτούς που αγαπάνε και είναι πάντα έτοιμοι να παλέψουν γι’ αυτούς. Άλλωστε εκεί κρύβονται συνήθως και οι μεγαλύτεροι φόβοι τους. Στα ζητήματα καρδιάς. Εκεί καίγονται και πονάνε, εκεί φωλιάζουν όλες οι αδυναμίες τους, τα έντονα πάθη, οι μεγάλες αγάπες…κάθε απόλυτο και βαθύ συναίσθημα.
Γιατί τέτοιοι χαρακτήρες ποτέ δεν τα πάνε καλά με το μυαλό και τη κοινή λογική. Οι σκέψεις που γεμίζουν το κεφάλι τους, τους μπερδεύουν, τους αποσυντονίζουν και τους οδηγούν σε λάθος συμπεράσματα. Η ζυγαριά γέρνει πάντα προς την καρδιά. Εκεί κρύβεται όλη η ουσία και η αλήθεια.
Και τα μεγάλα παιδιά το ξέρουν καλά αυτό.
