Μπαίνουμε στο Instagram. Κοιτάζουμε το προφίλ μας και παρατηρούμε ότι κάτι έχει αλλάξει. Ο αριθμός των followers δεν είναι ίδιος – και όχι, δεν έχει αυξηθεί. Οι ακόλουθοί μας είναι λιγότεροι και αυτό μας ενοχλεί. Τουλάχιστον, δεν είμαστε μόνοι σε αυτό.
To unfollow «πονάει». Μπορεί να είναι τόσο απλό, όμως τα social media έχουν κυριεύσει τη ζωή μας. Έχουμε ανάγκη την αποδοχή και το Instagram μας την παρέχει. Οι αναρτήσεις μας παίρνουν likes, πολλοί βλέπουν τα stories μας και όταν κάποιος αποφασίσει να απέχει από τι διαδικτυακή μας «παρέα», αισθανόμαστε παράξενα.
«Στην πραγματική ζωή, είναι φυσιολογικό το να “χανόμαστε” με τους ανθρώπους», δήλωσε στο Bustle η καθηγήτρια Ψυχολογίας Holly Schiff. Δε μιλάμε με όλους τους φίλους των σχολικών μας χρόνων, μετά το πανεπιστήμιο επιλέγουμε τους ανθρώπους με τους οποίους συναναστρεφόμαστε. Στον κόσμο των social media, όμως, το unfollow αρκεί για να προκαλέσει κόντρες από το μηδέν.
Όταν, δε, παύει να μας ακολουθεί γνωστός μας τον οποίο εμείς ακολουθούμε – κάποιος πρώην σύντροφος, ίσως, ή παλιός συμμαθητής – αισθανόμαστε ένα σφίξιμο στο στομάχι. Κι αρχίζουμε να φτιάχνουμε το προφίλ μας, για να μην ξανασυμβεί. Θέλουμε να αισθανόμαστε αρεστοί, πως μας συμπαθεί ο κόσμος. Αυτό είναι κάτι που χρειάζεται να δουλέψουμε με τον εαυτό μας.
