Γράφει η συνεργάτιδα μας, Νίκη Κελεσίδου
Σου έχει συμβεί ποτέ; Έτσι απλά, ξεκάθαρα και ουσιαστικά. Τίποτα άλλο να μη μοιάζει σημαντικό. Αρκεί που ήταν εκεί.
Αρκεί που ανά πάσα στιγμή είχες δυο μάτια να σε καταλαβαίνουν χωρίς να χρειαστεί να βγάλεις λέξη. Τι κι αν είστε με κόσμο! Απλές σκιές όλοι οι υπόλοιποι. Τι κι αν είστε μόνο οι δυο σας! Φτάνει που είστε μαζί. Η παρουσία και μόνο στέκεται αρκετή για να περάσεις σε άλλο χωροχρόνο. Να βρεθείς έστω και για λίγα λεπτά στον δικό σας κόσμο. Εκεί που όλα σταματάνε και υπάρχει μόνο ένα βλέμμα. Εκεί που δεν υπάρχει χρόνος και περίεργες ματιές, μα μόνο εσείς. Και πόσο αρκετό μοιάζει αυτό.
Γιατί τι να την κάνεις την πολυκοσμία όταν αυτός που πραγματικά σε νοιάζει και σε νιώθει είναι εκεί. Δε χρειάζεται να προσπαθήσεις να πεις ή να κάνεις κάτι. Η χημεία, η επαφή και η επικοινωνία είναι τόσο ιδιαίτερη και παράλληλα αρκετή για να καλύψει κάθε κενό που μπορεί να υπάρχει στις υπόλοιπες σχέσεις σου, οποιασδήποτε φύσεως. Πραγματικά απερίγραπτο συναίσθημα. Από εκείνα που μοιάζουν αδιανόητα σε όσους δεν τα έχουν ζήσει και αξέχαστα σε αυτούς που είχαν την ευλογία να τα αισθανθούν.
Ναι. Ευλογία. Γιατί δεν είναι για όλους τέτοιου είδους καρδιοχτύπια. Έχουν ένταση πολλή κι αυτό είναι κάτι που δεν μπορούν να διαχειριστούν οι περισσότεροι. Κρύβουν μια μαγεία, ένα μυστήριο, κάτι τόσο φαινομενικά αδύνατο κι αυτό ακριβώς είναι που το κάνει και μοναδικό. Η αίσθηση της πληρότητας που σου δίνει ένα άτομο. Η ασφάλεια και η ηρεμία που νιώθεις απλά και μόνο επειδή είστε μαζί. Η παύση σε οτιδήποτε τριβελίζει το μυαλό και μια σιωπή που μόνο τρομακτική δεν είναι.
Είστε μαζί λοιπόν. Κι έτσι δεν υπάρχει τίποτα άλλο να σου τραβήξει την προσοχή. Όλες οι αισθήσεις επικεντρωμένες σε ένα άτομο. Δυο μάτια να σε κοιτάνε με απόλυτη κατανόηση και αγάπη και ξαφνικά να συνειδητοποιείς ότι δε χρειάζεσαι κάτι άλλο για να θεωρήσεις τον εαυτό σου ευτυχισμένο. Απλά ευχαριστείς τη μοίρα που σας έφερε κοντά και προσπαθείς να ζεις την κάθε στιγμή απόλυτα.
Μία παρουσία. Ένα πρόσωπο. Ένα βλέμμα. Και όλα τα υπόλοιπα περιττά. Απλές σκιές που σε προσπερνάνε…
