Οι περισσότεροι από εσάς έχετε διαβάσει στο fb αυτό το post, συνοδευόμενο από τη φωτογραφία με το μηχανάκι δίπλα στα πυροσβεστικά οχήματα μέσα στη νύχτα -ίσως και να το έχετε κοινοποιήσει και οι ίδιοι.
“Ένα ΠΑΛΙΚΑΡΙ (με την πραγματική έννοια) ερχόταν συνέχεια με το μηχανάκι, μέσα στις εστίες που ενεργούσαμε και μας πρόσφερε παγωμένα νερά!!! Το παλικάρι ήρθε πάνω από 10 φορές στο σημείο! Τον προσεγγίζω και του λέω “μπράβο ρε μάγκα! Και μπράβο στην εταιρεία σου”! Με κοιτάει και μου λέει “ποια εταιρεία; από μόνος μου έρχομαι!” Έμεινα άφωνος… Του έσφιξα το χέρι και του είπα “σε ευχαριστώ αδερφέ!”… Με τέτοια παλικάρια η Ελλάδα έχει και παρόν και μέλλον. Γιατί έχει ΨΥΧΗ !!!”
Όπως αναφέρει το xaidarisimera, η ανώνυμη δράση ενός γενναίου οδηγού μηχανής έγινε viral τις τελευταίες ημέρες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Χιλιάδες κοινοποιήσεις είχε το post για το “παλικάρι ντιλιβερά που αψηφώντας τις φλόγες μοίραζε νερά και βοήθεια στη φλεγόμενη Βαρυμπόμπη”.
Ο άνθρωπος αυτός είναι ένας οικογενειάρχης από το Χαϊδάρι, σκληρά εργαζόμενος, που όμως θέλησε να μοιραστεί τον πόνο και την αγωνία των συνανθρώπων του και μπήκε στον αγώνα μαζί τους, χωρίς κανένας να του το ζητήσει. Γιατί από μικρό η ζωή τον έμαθε να βοηθάει, μας λέει.
Ο λόγος για τον 45χρονο Γιώργο Αγγέλαινα, γέννημα θρέμμα Δασιώτη, που στο άκουσμα της καταστροφικής πυρκαγιάς στη Βαρυμπόπη, μπήκε ατρόμητος στις φλόγες για να προσφέρει βοήθεια σε πυροπαθείς και σε πυροσβέστες, αυτές τις δύσκολες ώρες.
Ο Γιώργος περιέγραψε αποκλειστικά στο “Χαϊδάρι Σήμερα” το πώς πήρε αυτή την πρωτοβουλία:
«Ήταν γύρω στις 5 το απόγευμα της Παρασκευής 6 Αυγούστου, όταν καθόμουν στο σαλόνι του σπιτιού μου. Εκείνη την ώρα όλα τα κανάλια μετέδιδαν ζωντανές εικόνες από τη φωτιά που είχε ξεκινήσει στη Βαρυμπόμπη. Ετοιμαζόμουν για τη δουλειά μου, που θα ξεκινούσα λίγη ώρα αργότερα. Πήρα πρώτα το μηχανάκι για να πάω μια βόλτα και να δω τι γίνεται στον τόπο της πυρκαγιάς. Φτάνοντας στη γέφυρα της Βαρυμπόμπης, είδα ότι ο Ερυθρός Σταυρός είχε στήσει κιόσκια, που μοίραζαν είδη πρώτης ανάγκης στους πυρόπληκτους. Τα είδη αυτά τους τα είχαν αφήσει εκατοντάδες ανώνυμοι πολίτες. Εκείνη τη στιγμή ζήτησα από μια κυρία να μου δώσει ένα κουτί με φρούτα, για να τα μοιράσω σε συνανθρώπους μας που ήταν πολύ κοντά στις φλόγες. Η Λεωφόρος Τατοΐου ήταν ήδη καμένη. Οι πρώτοι άνθρωποι που αντίκρισα ήταν αστυνομικοί και πυροσβέστες. Στη συνέχεια πέρασα από την πλατεία Βαρυμπόμπης και άρχισα να ανεβαίνω ψηλότερα προς τις οδούς Ορφέως και Ιωάννη Μίχα. Η κατάσταση εκεί ήταν τραγική. Είδα πολίτες έξω από τα σπίτια τους που ήταν σε αγωνία, ισχυρές αστυνομικές και πυροσβεστικές δυνάμεις αλλά και δεκάδες εθελοντές από τις γύρω περιοχές. Όταν τελείωσε η πρώτη παρτίδα δεν ξανακατέβηκα στη γέφυρα, αλλά πήγα στην πλατεία. Εκεί υπήρχαν τοποθετημένα ψυγεία με νερά, ισοτονικά ποτά και κράκερ. Από εκεί φόρτωνα συνέχεια το μηχανάκι μου και μοίραζα χωρίς σταματημό σε κατοίκους».
Όπως μας είπε ο Γιώργος, αυτό που εντυπωσίασε τους κατοίκους εκείνες τις δύσκολες στιγμές, ήταν πως ένας συνάνθρωπος τους ήρθε από μακριά, από Χαϊδάρι, για να προσφέρει βοήθεια.
«Εγώ πήγα για να βοηθήσω για κάνα δίωρο και στη συνέχεια να πάω για δουλειά. Αλλά με αυτά που είδα, δεν μου έκανε η καρδιά να φύγω. Έτσι έμεινα σχεδόν μέχρι τις 3.00 τα ξημερώματα. Το ίδιο επανέλαβα και την αμέσως επόμενη μέρα. Την Κυριακή 8 Αυγούστου κάποιος φίλος μου με ενημέρωσε, πως δημοσιεύτηκαν φωτογραφίες στα social media από τη δράση μου. Έκλαψα και έχω συγκινηθεί πάρα πολύ. Δεν το περίμενα. Εγώ πήγα για το δικό μου το θέλω και για να βοηθήσω τον κόσμο. Από μικρός κινούμαι στο κέντρο της Αθήνας και έχω δει διάφορες καταστάσεις. Γι’ αυτό και έχω μάθει να βοηθάω.”
Το ρωτήσαμε αν κάποια στιγμή φοβήθηκε για τη ζωή του, περνώντας ανάμεσα από τις φλόγες, μην ξεχνώντας ότι στη φωτιά της Βαρυμπόμπης έχασε τη ζωή του ένας άλλος οικογενειάρχης, ο ήρωας Βασίλης Φιλώρας. “Στην αρχή, όταν ανέβαινα τη Λεωφόρο Τατοΐου και μύριζε καμένα, το σκέφτηκα. Αλλά γενικά δεν διστάζω. Άλλωστε υπηρέτησα τη στρατιωτική μου θητεία ως πεζοναύτης και έχω μάθει στα δύσκολα. Στην αρχή ήμουν λίγο μαζεμένος. Μετά όμως που χαρτογράφησα την περιοχή και είδα τα μονοπάτια και τους χωματόδρομους, δεν το υπολόγιζα. Βλέποντας εκατοντάδες παιδιά – εθελοντές, μου έφυγε ο φόβος”, ήταν η απάντησή του.
Ο Γιώργος είναι 45 ετών, γέννημα θρέμμα Δασιώτης. Ασχολήθηκε με το εμπόριο έτοιμων ενδυμάτων και τον τελευταίο χρόνο εργάζεται σε εταιρεία διανομής έτοιμων γευμάτων. Παράλληλα είναι διευθυντής της Ακαδημίας του Ολυμπιακού Πειραιώς στο Χαϊδάρι. Είναι παντρεμένος και πατέρας δύο παιδιών.
