Αψήφησαν τις αποφάσεις που πήρε η κυβέρνηση γι’ αυτούς, αγνόησαν τα μηνύματα στα κινητά τους τηλέφωνα που τους ενημέρωναν πως έπρεπε να εκκενώσουν άμεσα τον τόπο τους και τις περιοχές όπου είχαν πάει να βοηθήσουν, έμειναν ώρες ολόκληρες ξάγρυπνοι και ήρθαν πρόσωπο με πρόσωπο με την πύρινη λαίλαπα διακινδυνεύοντας την ίδια τους τη ζωή, τις περισσότερες φορές χωρίς να διαθέτουν καν ουσιαστικά μέσα, αλλά μόνο κλαδιά και κουβάδες με νερό.
Είναι οι ήρωες κάτοικοι και οι εθελοντές που βρέθηκαν στις περιοχές της Ελλάδας στις οποίες μαινόταν η φωτιά, πάλεψαν άνισα, αλλά τελικά δικαιώθηκαν, καθώς κατάφεραν να σώσουν σπίτια και περιουσίες χωρίς βοήθεια από τον κρατικό μηχανισμό.
Χαρακτηριστική περίπτωση είναι ο 47χρονος Νίκος Παπαδημητρίου, ο οποίος κατοικεί στο χωριό Μηλιές της βόρειας Εύβοιας που δοκιμάστηκε τις προηγούμενες ημέρες από τη φωτιά. Χάρη στις δικές του συγκινητικές προσπάθειες και σε αυτές άλλων κατοίκων σώθηκαν από τη φωτιά τα σπίτια, οι αποθήκες, «ακόμα και το τελευταίο κοτέτσι», όπως ανέφερε χαρακτηριστικά ο ίδιος στην «Espresso».
«Όταν δόθηκε η εντολή εκκένωσης του χωριού, εγώ είπα ότι θα φύγω τελευταίος. Αν ήταν να πέσω στη φωτιά για να σταματήσει και να σωθεί το χωριό, ειλικρινά θα το έκανα. Όχι, δεν φοβήθηκα! Τι να φοβηθώ; Το επάγγελμά μου είναι αγρότης. Στην οικογένεια έχουμε από τον πατέρα μας, εγώ και τα τρία αδέρφια μου, πέντε τρακτέρ, δύο αγροτικά, τρία αυτοκίνητα και δύο αλωνιστικές μηχανές. Αν τα έχανα όλα αυτά και τις αποθήκες μου, τι θα έκανα μετά; Αυτό που θα μου έμενε ήταν να δέσω μια πέτρα στον λαιμό μου και να πέσω στη θάλασσα!» δήλωσε ο κ. Παπαδημητρίου, με τη φωνή του να σπάει από συγκίνηση. Όπως περιγράφει, όταν δόθηκε η εντολή εκκένωσης και όλες οι γυναίκες μεταφέρθηκαν σε φίλους, γνωστούς και συγγενείς στην Ιστιαία, πίσω στις Μηλιές έμειναν 20 άντρες έως 45 ετών. Ουσιαστικά, εκείνοι ήταν που έσωσαν το χωριό από την πύρινη λαίλαπα.
η συνέχεια στο newsbreak.gr
