Το ποστ του Τζον Φαν Σιπ για την ισχνή χρησιμοποίηση Ελλήνων ποδοσφαιριστών του Big5 στην έναρξη του πρωταθλήματος στο αρχικό σχήμα, έφερε και πάλι στο προσκήνιο την διαχρονική κουβέντα για το κατά πόσο τα κλαμπ της χώρας μας εμπιστεύονται τους γηγενείς παίκτες και την παραγαγωγική διαδικασία στις αναπτυξιακές ηλικίες.
Θέμα που δεν αφορά άμεσα την πορεία της Εθνικής ομάδας αλλά ένα βαθύτερο έλλειμμα οργάνωσης, δομών, φιλοσοφίας και πλάνου, στα οποία θα έπρεπε να βασιστεί το εθνικό ποδόσφαιρο.
Δεν αποτελεί την ανακάλυψη της Αμερικής η διαπίστωση του Ολλανδού ομοσπονδιακού τεχνικού, καθώς εδώ και δεκαετίες η συντριπτική πλειοψηφία των συλλόγων που αγωνίζονται στην μεγάλη κατηγορία, προτιμά τις λύσεις από το εξωτερικό(σε απειροελάχιστες περιπτώσεις με τους κανόνες του scouting) και όχι την ανάδειξη ταλέντων από τα φυτώρια τους, η οποία θα μεγαλώσει την διαθέσιμη δεξαμενή των Ελλήνων παικτών της πρώτης γραμμής. Το γιατί συμβαίνει αυτό και το πως το εθνικό ποδόσφαιρο θα μπορέσει να αλλάξει ρότα και να έρθει επιτέλους σε ευρωπαϊκά στάνταρ, αποτελεί ένα πολύ σημαντικό κεφάλαιο που θα ανοίξει στο άμεσο μέλλον.
Το θέμα αυτή την στιγμή είναι το κατά πόσο το ελληνικό πρωτάθλημα διαφέρει σε αυτό το κομμάτι από όλα τα υπόλοιπα της Ευρώπης. H SL1 δεν εμπιστεύεται τους γηγενείς. Δεδομένα. Τι συμβαίνει, όμως, σε άλλα 14 πρωταθλήματα της γηραιάς ηπείρου; Βαδίζουν και εκείνοι στον ίδιο ποδοσφαιρικό δρόμο ή μήπως μας δείχνουν το σωστό μονοπάτι, το οποίο αρνούμαστε να ακολουθήσουμε;
Τελευταία η SL1 και μάλιστα με μεγάλη διαφορά!
Το Gazzetta έκανε μια μίνι έρευνα. Με τα στοιχεία που προέκυψαν από αγώνες που έγιναν το σαββατοκύριακο, στην Ελλάδα είχαμε τον μικρότερο μέσο όρο γηγενών στις αρχικές ενδεκάδες ανά παιχνίδι! Η διαφορά από τις περισσότερες χώρες είναι μεγάλη, σε κάποιες περιπτώσεις χαοτική!
Στην SL1 ξεκίνησαν 5.5 Έλληνες ποδοσφαιριστές στο αρχικό σχήμα των ομάδων ανά παιχνίδι. Μόλις το 25% των 22 παικτών που πάτησαν το χορτάρι ανά παιχνίδι.
Πάμε να δούμε τι συνέβη, αρχικά, στις πέντε κορυφαίες Λίγκες της γηραιάς Ηπείρου, εκεί όπου η πλειοψηφία των συλλόγων διαθέτει και την οικονομική ευρωστία αλλά και σοβαρά τμήματα scouting για επιλογές από το εξωτερικό.
Τι συμβαίνει στα δεύτερης και τρίτης ταχύτητας πρωταθλήματα, στα οποία ανήκει και το ελληνικό;
Ρωσία: 13,3
Πολωνία: 13,2
Ρουμανία: 13,1
Δανία: 11, 8
Ολλανδία: 11,7
Πορτογαλία: 8, 8
Ελβετία: 8,8
Τουρκία: 7,7
Βέλγιο: 7
Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό από τους αριθμούς, η SL1 ακολουθεί τον δικό της, ξεχωριστό δρόμο σε σχέση με τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα που βρίσκονται στις πρώτες γραμμές του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου σε μία μίνι έρευνα που πραγματικά περιγράφει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την διαφορά φιλοσοφίας που επικρατεί!
