«Όνειρο θερινής νυκτός» φάνταζε μέχρι πέρσι στους ελάχιστους και πλέον ηλικιωμένους κατοίκους του Μαθρακίου, του μικρότερου νησιού, του δαντελωτού συμπλέγματος των Διαποντίων νήσων, να γίνει μαθητική παρέλαση και να κυματίσει ξανά η ελληνική σημαία.
Το όνειρο αυτό φέτος, μετά από 21 χρόνια, γίνεται πραγματικότητα από τον 9χρονο Τάσο, που είναι ο ένας και μοναδικός μαθητής του Δημοτικού Σχολείου του Μαθρακίου.
Ο μικρός Τάσος ήρθε με τη μητέρα του στο νησί το καλοκαίρι και έμελλε να δώσει ζωή στον τόπο. Έναν τόπο απαράμιλλης ομορφιάς, που όμως οι περισσότεροι κάτοικοί του τον εγκατέλειψαν λόγω μετανάστευσης και σήμερα αριθμούν περίπου 30 μόνιμοι κάτοικοι και αυτοί μεγάλης ηλικίας.
Όπως αναφέρει το thestival, Αφορμή για τη μετεγκατάσταση του μικρού Τάσου και της μητέρας του στο νησί στάθηκαν κάποιες φωτογραφίες του νησιού στο διαδίκτυο.
«Όνειρο θερινής νυκτός» φάνταζε μέχρι πέρυσι στους ελάχιστους και πλέον ηλικιωμένους κατοίκους του Μαθρακίου, του μικρότερου νησιού, του δαντελωτού συμπλέγματος των Διαποντίων νήσων, να γίνει μαθητική παρέλαση και να κυματίσει ξανά η ελληνική σημαία.
Το όνειρο αυτό φέτος, μετά από 21 χρόνια, γίνεται πραγματικότητα από τον 9χρονο Τάσο, που είναι ο ένας και μοναδικός μαθητής του Δημοτικού Σχολείου του Μαθρακίου.
Ο μικρός Τάσος ήρθε με τη μητέρα του στο νησί το καλοκαίρι και έμελλε να δώσει ζωή στον τόπο. Έναν τόπο απαράμιλλης ομορφιάς, που όμως οι περισσότεροι κάτοικοί του τον εγκατέλειψαν λόγω μετανάστευσης και σήμερα αριθμούν περίπου 30 μόνιμοι κάτοικοι και αυτοί μεγάλης ηλικίας.
Αφορμή για τη μετεγκατάσταση του μικρού Τάσου και της μητέρας του στο νησί στάθηκαν κάποιες φωτογραφίες του νησιού στο διαδίκτυο.
«Ήταν μια απόφαση που λήφθηκε μόλις σε λίγα λεπτά, όταν αντίκρισα μέσα από ιστοσελίδες την ομορφιά του Μαθρακίου, ίσως είναι και το πιο όμορφο νησί της Ελλάδας» θα πει στο Αθηναϊκό- Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων η μητέρα του μικρού Τάσου, Ευγενία Γιαννοπούλου.
Χωρίς δεύτερη σκέψη ήρθαν οι δυο τους στο νησί το καλοκαίρι και αποφάσισαν να μείνουν μόνιμα, αψηφώντας όλες τις δυσκολίες που είχαν να αντιμετωπίσουν.
Το σχολείο δεν λειτουργούσε, έτσι κινητοποιήθηκαν άμεσα Δήμος, Περιφέρεια και Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση και τον περασμένο Σεπτέμβρη το κουδούνι χτύπησε για πρώτη φορά.
«Στην όλη προσπάθεια συνέβαλαν ουσιαστικά, όπως αναφέρει η κ. Γιαννοπούλου και ο αφιλοκερδής οργανισμός ΑΧΕΠΑ, καθώς και ο μη κερδοσκοπικός, μη κυβερνητικός και μη κομματικός Οργανισμός Ιnternational Hellenic Association».
Πολύ γρήγορα το σχολείο εξοπλίστηκε με γραφεία, υπολογιστές και γραφικές ύλες, ενώ αξιοθαύμαστη ήταν η προσφορά που έγιναν από δωρεές.
«Αισθάνομαι πολύ τυχερή γιατί μου δόθηκε αυτή η ευκαιρία να έρθω και να διδάξω σε αυτό το νησί. Η εμπειρία να έχεις μόνο έναν μαθητή είναι πρωτόγνωρη. Έχει τις ιδιαιτερότητές της και τη μοναδικότητά της. Με τον Τάσο η σχέση δασκάλας και μαθητή είναι ξεχωριστή. Μαζί στα μαθήματα, μαζί στα διαλλείματα, μαζί στα παιχνίδια και αύριο μαζί στην παρέλαση» ομολογεί στο Αθηναϊκό- Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων η 28χρονη αναπληρώτρια δασκάλα του μικρού Τάσου, Ελευθερία Βύζα.
Η τάξη του Τάσου, που επί της παρούσης στεγάζεται σε μία κοινοτική αίθουσα, στο μικρό λιμανάκι, σημαιοστολίστηκε, ενώ έγινε και μια μικρή γιορτή, παρόντων όμως όλων των κατοίκων του νησιού που συμμετείχαν ενεργά.
«Ο Τάσος αισθάνεται πολύ περήφανος. Παρότι γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Γερμανία, εντούτοις αγάπησε το Μαθράκι σαν τον τόπο του. Αύριο θα σηκώσει την ελληνική σημαία και γι’ αυτόν είναι ό,τι πιο σπουδαίο έχει ζήσει στη ζωή του» αναφέρει συγκινημένη στο Αθηναϊκό- Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, η μαμά του.
Ο Τάσος μιλάει τρεις ξένες γλώσσες. Η οικογένεια του, ορμώμενη από τη Θεσσαλονίκη, ήταν για πολλά χρόνια στην Αμερική, και μετά στη Γερμανία.
Σήμερα ο μικρός Τάσος στέλνει το δικό του μήνυμα σε όλους τους απανταχού Έλληνες στο κόσμο.
Αύριο θα παρελάσει όλο περηφάνια στους πλακόστρωτους δρόμους του Μαθρακίου σηκώνοντας ψηλά την ελληνική σημαία, αλλά και το εθνικό φρόνημα όλων των κατοίκων του μικρού νησιού, που αποτελεί και το ακρογωνιαίο βορειοδυτικό σημείο της Ελλάδος.
Μοναδική ευχή του 9χρονου μαθητή είναι του χρόνου να παρελάσει και με άλλα παιδιά που θα έρθουν να μείνουν μόνιμα στο νησί και να δώσουν «πνοή» και χαρά στον τόπο.
