To πόρισμα των Ελβετών επιστημόνων του Ινστιτούτου Ιατροδικαστικής, Τοξικολογίας και Χημείας της Βέρνης έρχεται να επιβεβαιώσει την Γεωργία Μπίκα, η οποία κατήγγειλε τη σημαντική καθυστέρηση της ΕΛΑΣ στην παραπομπή της για τις – εξαιρετικά κρίσιμες για την καταγγελία της – τοξικολογικές εξετάσεις.
Πιο συγκεκριμένα, οι Ελβετοί ιατροδικαστές επισημαίνουν πως η λήψη δειγμάτων ούρων στην Ελλάδα έγινε πάνω από 16 ώρες μετά το συμβάν.
Σε αυτό το χρονικό διάστημα, σύμφωνα με τους επιστήμονες, τα ίχνη αλκοόλης θα μπορούσαν να είχαν εξαφανιστεί, ενώ εάν είχε γίνει λήψη αίματος η μέτρηση θα ήταν περισσότερο ακριβής.
«Είναι λοιπόν πιθανόν η αιθανόλη να είχε αποβληθεί από το σώμα, αφού ο ρυθμός αποβολής της κυμαίνεται μεταξύ 0,1 και 0,2 gr ανά κιλό αιθανόλης ανά ώρα. Η ανάλυση των δειγμάτων έδειξε υψηλές συγκεντρώσεις των άμεσων αλκοολικών δεικτών αιθυλογλυκουρονίδιου (EtG) και θειικού αιθυλεστέρα (EtS), που υποδηλώνει ότι προηγουμένως είχε καταναλωθεί υψηλή ποσότητα αιθανόλης, η οποία ενδέχεται να είχε οδηγήσει σε υψηλή συγκέντρωση αλκοόλ στο αίμα (πάνω από 0,8 gr ανά κιλό ή και υψηλότερο).
Η ακριβής συγκέντρωση αιθανόλης στο αίμα τη στιγμή του συμβάντος δεν μπορεί να εξαχθεί από τις συγκεντρώσεις EtG και EtS (όπως εξηγείται παραπάνω) στο δείγμα ούρων», σημειώνεται χαρακτηριστικά.
Μια δεύτερη σημαντική διαπίστωση είναι ότι ήταν αδύνατος ο εντοπισμός ουσιών – όπως είναι το «υγρό Έκστασι», τα ξενοβιοτικά ή/ και φάρμακα κατάχρησης, μετά από τις τόσες πολλές ώρες που πέρασαν μεταξύ του συμβάντος και της λήψης του δείγματος.
Αξίζει να σημειωθεί, παράλληλα, πως σύμφωνα με το δεύτερο έγγραφο του πορίσματος που δημοσιεύει το zougla.gr, υπάρχουν δύο τύποι εξετάσεων:
- η απλή ιατροδικαστική-τοξικολογική ανάλυση και
- οι χρωματογραφικές-φασματομετρικές αναλύσεις μάζας.
Από το έγγραφο αυτό προκύπτει ότι με τις απλές τοξικολογικές αναλύσεις δεν εντοπίστηκαν ίχνη αιθανόλης στο δείγμα ούρων της Γεωργίας Μπίκα. Αντιθέτως, όταν οι ιατροδικαστές κατέφυγαν στις φασματομετρικές αναλύσεις μάζας, τότε μόνο η αιθανόλη ανιχνεύτηκε στο δείγμα ούρων της Γεωργίας Μπίκα.
