Στην εκπομπή “Primo Secondo” του “City of Primo 106.1” μίλησε ο Μίμης Μπενίσκος, που σε ηλικία 41 ετών πήρε τη γενναία απόφαση να αποσυρθεί από την ενεργό δράση και να επικεντρωθεί στην προπονητική, κάνοντας ειδική μνεία στον καλό του φίλο και άλλοτε συμπαίκτη του, Χρήστο Βελώνη, με τον οποίο ήδη συνεργάζονται σε ακαδημίες στην Κατερίνη (όπου διαμένει μόνιμα και για οικογενειακούς λόγους).
Ο υψηλόσωμος φορ σταματά με τη φανέλα του Βατανιακού, στο τοπικό Πιερίας, με ένα κερδισμένο Κύπελλο στην τοπική Ένωση (κέρδισαν τον Σβορώνο που ως πρωταθλητής διεκδικεί άνοδο στη Γ΄ Εθνική στα μπαράζ ανόδου) και δεύτερη θέση, ενώ ο Μπενίσκος τονίζει ότι είχε φτάσει κοντά στο ποδοσφαιρικό φινάλε και μια σεζόν πριν, αλλά πείστηκε από φίλους του να συνεχίσει ακόμα ένα χρόνο.
Ο 41χρονος με καταγωγή από Ημαθία στην πλούσια καριέρα του έφτασε στο απόγειό της με τον Άρη, με τον οποίο παραδέχτηκε ότι είχε τις καλύτερες στιγμές, όπως και με Αγροτικό Αστέρα, με τον οποίο “δέθηκε” όπως είπε, αλλά και τον Πιερικό, προς τη “δύση” της διαδρομής, βάζοντας κρίσιμα γκολ, σε ένα έμπειρο σύνολο που κατέκτησε πρωτάθλημα και άνοδο. Ο Μπενίσκος έπαιξε ακόμα σε Νάουσα, Λαμία, Εθνικό Αστέρα, Θρασύβουλο, Καρίτσα, Εθνικό Φιλιππιάδας, Αλεξάνδρεια, Διαγόρα Σεβαστής και Οδυσσέα Κορδελιού. Αναλυτικά οι τοποθετήσεις του:
Για το πώς πέρασαν τα χρόνια, από το απόγευμα που άφηνε τον Αγροτικό Αστέρα για τον Άρη και γινόταν πρωτοσέλιδο στις εφημερίδες, περίπου 17 χρόνια πριν:
“Και εγώ δεν κατάλαβα πότε πέρασαν τα χρόνια, είναι μια εξέλιξη. Ήταν σαν χθες, 17 χρόνια από τότε που άφησα τον Αγροτικό Αστέρα για τον Άρη. Ήταν όλα… ποδόσφαιρο και ήταν χαρά μου που ήμουν μέσα στο γήπεδο και πρόσφερα ότι μπορούσα από τη μεριά μου σε κάθε ομάδα που έπαιξα”.
Για το αν το συνειδητοποίησε ότι σταματά πλέον ως ποδοσφαιριστής, ή αν χρειάζεται χρόνο να το πάρει απόφαση 100%:
“Το είχα πάρει ήδη απόφαση από πέρυσι, δεν ήθελα να παίξω, αλλά να ασχοληθώ με την προπονητική. Ωστόσο, λόγω φίλων και πιέσεων που δέχτηκα, έλεγα άντε να παίξω άλλη μια χρονιά και να πω οτι σταμάτησα με ένα πρωτάθλημα ή ένα Κύπελλο στον Βατανιακό. Τελικά πήρα ένα Κύπελλο και σταμάτησα με αυτό, ένα έπαθλο”.
Για τις ακαδημίες στις οποίες συνεργάζεται στην Κατερίνη με τον Χρήστο Βελώνη, άλλοτε συμπαίκτη του σε Αγροτικό Αστέρα και Άρη, αλλά και τις φιλίες και επαφές που έχει διατηρήσει στο χώρο:
“Είμαστε μαζί τα τελευταία 5 χρόνια, εδώ στις ακαδημίες του Χρήστου Βελώνη, δουλεύουμε με μικρές ηλικίες. Προσπαθούμε να τους δώσουμε τις εμπειρίες μας και τις γνώσεις μας, αυτές που πήραμε και εμείς από το ποδόσφαιρο τα προηγούμενα χρόνια. Να είναι όσο το δυνατόν σωστοί αθλητές, να βγουν στον αθλητισμό, είτε είναι ποδόσφαιρο, είτε γενικά με ό,τι θέλουν να ασχοληθούν. Όλα αυτά τα χρόνια, είχα ξεχάσει και κάποιες ομάδες, είναι αρκετές. Το καλό είναι ότι σε όλες αυτές κάτι πρόσφερα, είτε πρωταθλήματα, είτε Κύπελλα. Απέκτησα πάρα πολλούς φίλους και αυτό μένει από το ποδόσφαιρο, ότι σε αναγνωρίζει ο κόσμος. Κάνεις γνωριμίες σε όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό, ακόμα και τώρα μιλάω με συμπαίκτες που είχα, από Γαλλία, Αργεντινή, Χιλή, έχω κρατήσει καλές φιλίες από εκεί. Ανταλλάσσουμε συνήθως απόψεις για το ποδόσφαιρο, τι κάνουν στη ζωή τους, αυτό μένουν από το ποδόσφαιρο. Έχω κρατήσει επαφές και φιλίες. Με τον Χρήστο Βελώνη είμαστε αρκετά χρόνια μαζί, είμαστε σαν αδέρφια στην Κατερίνη. Όχι μόνο λόγω Αγροτικού και Άρη. Με πολλά παιδιά, από κάθε ομάδα, είναι άλλοι που είναι προπονητές, βοηθοί προπονητών, μάνατζερ. Είναι και ο Σάκης Γκόγκας, που είναι μάνατζερ και βοηθά από αυτό το κομμάτι, είναι ο Θοδωρής Γκίτκος, που είναι προπονητής τερματοφυλάκων στη Βέροια, είναι πολλά παιδιά”.
Για την ομάδα που τον “σημάδεψε” στην καριέρα του και δέθηκε περισσότερο:
“Στον Αγροτικό Αστέρα πέρασα πάρα πολύ καλά, δέθηκα με αυτή την ομάδα. Ήταν 2.5 χρόνια γεμάτα και ωραίες αναμνήσεις. Και στον Άρη, που είναι μεγάλο μέγεθος. Σε όλες τις ομάδες είχα ωραίες αναμνήσεις, δεν κρατούσα τις κακές, κρατούσα μόνο τα καλά από κάθε ομάδα. Γενικά είμαι ποδοσφαιριστής και άνθρωπος που θα κρατήσω τα καλά και τα κακά θα τα αφήσω στην άκρη, για να δω τα λάθη που έκανα, ώστε να μπορέσω να τα βελτιώσω και να γίνω καλύτερος άνθρωπος, προκειμένου να προσφέρω πιο πολλά στην επόμενη ομάδα. Το κακό σε δυναμώνει και σε κάνει καλύτερο, αυτό είχα ως μότο. Ποτέ δε θα στεκόμουν σε ένα λάθος που θα έκανα ως προσωπική επιλογή, κάτι που έκανα, ή μια ευκαιρία που έχασα για γκολ. Αυτό με δυνάμωσε και για αυτό έφτασα σε αυτό το σημείο, να σταματήσω και να με θυμάται ο κόσμος”.
Για το τι θυμάται πιο έντονα και τον στιγμάτισε, ίσως ένα γκολ, μια νίκη, μια άνοδο, ένα ευρωπαϊκό ματς:
“Η κάθε στιγμή είναι ξεχωριστή. Η σημαντικότερη ήταν τα γκολ που είχα βάλει με τον Άρη στην Ξάνθη στο Κύπελλο. Είναι από τις στιγμές που δε περνούν από το μυαλό σου, ο τελικός Κυπέλλου που έπαιξα με τον Άρη στην Πάτρα. Ο ευρωπαϊκός αγώνας με τον Άρη κόντρα στη Ρόμα. Παιχνίδια με τον Αγροτικό Αστέρα, όπως νίκη με τον Ιωνικό στο Κύπελλο, ότι παίξαμε με την ΑΕΚ, όταν είχαμε προχωρήσει στο θεσμό. Αρκετά και πιο πρόσφατα με το πρωτάθλημα του Πιερικού, που πήραμε στη Γ΄ Εθνική και ανεβήκαμε κατηγορία. Προσπαθούσα να βοηθήσω όσο μπορούσα τα νέα παιδιά, έβαλα κάποια γκολ, βοήθησα την ομάδα να πετύχει τους στόχους της. Είχα συμπαραστάτες για να κάνω τη δουλειά μου στον αγωνιστικό χώρο για αυτό πετύχαμε την άνοδο εύκολα με τον Πιερικό, βοήθεια από παίκτες όπως Μακρής, Γουναρίδης, Περογαμβράκης, Νίκιτς. Είχαμε μια ομάδα που έλεγες οτι είναι πολύ καλή και έμπειρη”.
Για κάποια “άγνωστη” ιστορία που θέλει να μοιραστεί και δεν έχει βγει προς τα έξω από τη μεγάλη διαδρομή του:
“Δεν έχω κάποια συγκεκριμένη, είναι πάρα πολλές ιστορίες, πιο πολύ πλάκες, όταν κάναμε μεταξύ μας, με τους συμπαίκτες μου. Όταν προσποιούμασταν ότι ήμασταν… πρόεδροι από άλλες ομάδες, όταν παίζαμε σε χαμηλότερες κατηγορίες. Έκανα τον πρόεδρο Α΄ Εθνικής και ο άλλος νόμιζε ότι μιλούσε κανονικά με τον πρόεδρο και κλείναμε συμφωνίες, για να μιλήσουμε και να παίξουν στην ομάδα μου. Δεν υπήρχαν τόσο πολύ οι μάνατζερ, που λέγανε θα σε πάω στις μεγάλες ομάδες. Μας έπαιρναν οι πρόεδροι, έλεγαν είμαι ο τάδε και θέλω να έρθεις στην ομάδα μου. Οι περισσότεροι… ψαρώναμε! Και εγώ την πάτησα, όπως και συμπαίκτες μου την πατήσανε από μένα”.
Για την επόμενη μέρα του και το πως σκέφτεται την προπονητική:
“Θέλω να ξεκινήσω βήμα-βήμα. Με τις ακαδημίες ασχολούμαι τα τελευταία πέντε χρόνια. Θέλω να κάνω το επόμενο βήμα, να ξεκινήσω να ανεβαίνω σκαλοπάτια, είτε είναι επαγγελματικά, αλλά πάντα κοιτάω βήμα βήμα. Να ξεκινήσω από χαμηλά. Να προσφέρω έργο στην κάθε ομάδα που θα είμαι. Θέλω να αφοσιωθώ μόνο στην προπονητική. Να εξελίσσομαι κάθε φορά και να γίνομαι καλύτερος. Το ποδόσφαιρο ποτέ δε σταματά, εξελίσσεται και πάντα θα μαθαίνεις από αυτό”.
Για το πώς αποτιμά τη φετινή πορεία του Άρη:
“Είναι πετυχημένη χρονιά, αφού η ομάδα βγήκε στην Ευρώπη. Είχε τα σκαμπανεβάσματα στα μέσα της χρονιάς, όπως και κάθε ομάδα τα έχει, άσχετα με στόχους, είτε πάει για πρωτάθλημα, για κύπελλο, ή για Ευρώπη. Τον Άρη τον είδα αρκετά καλό, στο τελευταίο διάστημα του πρωταθλήματος και στα πλέι οφ. Πιστεύω να συνεχίσουν σε αυτό το μοτίβο επάνω, να χτιστεί μια ομάδα που θα εξελίσσεται συνέχεια, να μη μείνει στάσιμη. Με τον κ. Μπούργος σίγουρα κάποια πράγματα τα κάνουν πιο εύκολα, λόγω προσωπικότητάς του και πιστεύω ότι θα εξελίσσεται κάθε φορά η ομάδα”
