Μάχιμοι αστυνομικοί, οι οποίοι θα έπρεπε να δίνουν τη μάχη κατά της εγκληματικότητας στους δρόμους, εκτελούν υπηρεσίες φύλαξης βρεφών στα νοσοκομεία επί σειρά μηνών με τα αστυνομικά τμήματα της επικράτειας να αποδυναμώνονται την ώρα, που το εξελισσόμενο ξεκαθάρισμα λογαριασμών του οργανωμένου εγκλήματος προκαλεί ανησυχία στην κοινωνία και το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη εντείνει τις προσπάθειες για την καταστολή του.
Όπως αναφέρει το reader.gr, αιτία για αυτό το φαινόμενο, που στερεί κρίσιμο ανθρώπινο δυναμικό από την Ελληνική Αστυνομία είναι η εφαρμογή σχετικής πρόβλεψης προεδρικού διατάγματος, που εκδόθηκε πριν από 30 χρόνια, ανεξαιρέτως για όλες τις περιπτώσεις εγκατάλειψης ανηλίκων ή παιδιών, που απομακρύνονται ύστερα από εισαγγελική παραγγελία από το οικογενειακό τους περιβάλλον. Χαρακτηριστικά, λόγω της πρακτικής αυτής μόνο στη Θεσσαλονίκη το τελευταίο διάστημα συνολικά 58 αστυνομικοί έχουν διατεθεί για τη φύλαξη 12 παιδιών σε 3 νοσοκομεία της πόλης.
Τις διαστάσεις της προστατευτικής φύλαξης ανηλίκων σε νοσηλευτικά ιδρύματα της χώρας από την ΕΛ.ΑΣ έδωσε ο ίδιος ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Τάκης Θεοδωρικάκος απαντώντας σε σχετική ερώτηση στη Βουλή στο πλαίσιο του κοινοβουλευτικού ελέγχου. Σύμφωνα με τα οριζόμενα, σε προστατευτική φύλαξη «τίθενται πρόσωπα τα οποία, λόγω ηλικίας ή ψυχικής ή πνευματικής κατάστασης στην οποία βρίσκονται, είναι επικίνδυνα στη δημόσια τάξη ή εκθέτουν τον εαυτόν τους σε κίνδυνο». Για τη θέση προσώπου σε προστατευτική φύλαξη συντάσσεται έκθεση, που υποβάλλεται στον Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών και γίνεται σχετική εγγραφή στο βιβλίο Αδικημάτων και Συμβάντων. Στην έκθεση αναγράφονται εκτός των άλλων ο λόγος της προστατευτικής φύλαξης και ο χρόνος έναρξης και λήξης αυτής.
Αστυνομικοί σε ρόλο babysitter – Τι λέει ο Θεοδωρικάκος
Με βάση τα παραπάνω, και μετά από παρέμβαση της οικείας Εισαγγελικής Αρχής εφαρμόζεται το μέτρο της προστατευτικής φύλαξης ανηλίκων σε νοσοκομεία συνήθως σε περιπτώσεις διαπίστωσης κακής άσκησης της γονικής μέριμνας ουσιαστικά ως λύση ανάγκης ενόψει της απουσίας εναλλακτικής εκδοχής και μέχρι την εύρεση θέσης σε δομή φύλαξης ανηλίκων. Ωστόσο, όπως αναφέρει ο κ. Θεοδωρικάκος, «επί του πρακτέου, προκύπτει ότι, μέχρι σήμερα το προαναφερόμενο μέτρο εφαρμόζεται σε όλες συλλήβδην τις περιπτώσεις ανηλίκων, που εγκαταλείπονται ή πρέπει να απομακρυνθούν από το οικογενειακό τους περιβάλλον, χωρίς να προηγείται ορισμένη αξιολόγηση των κατ’ ιδίαν περιπτώσεων, ώστε να διαταχθεί η προστατευτική φύλαξη εκεί που υπάρχουν αποχρώσες ενδείξεις ή υπόνοιες, είτε διαφυγής του ανηλίκου, είτε διάπραξης εξωγενών βλαπτικών ενεργειών σε βάρος του».
Βρέφη που έχουν εγκαταλειφθεί
Ως εκ τούτου, «διατάσσεται η φύλαξη ακόμη και σε περιπτώσεις προφανούς απουσίας οποιασδήποτε σχετικής αναγκαιότητας (π.χ. μη περιπατητικά βρέφη που έχουν εγκαταλειφθεί από τους γονείς τους και δεν υπάρχει οιαδήποτε άλλη προβληματική πτυχή της υπόθεσης κ.α.), ενώ υπογραμμίζεται ότι η χρονική διάρκεια αυτής ανέρχεται, σε ορισμένες περιπτώσεις, ακόμη και στους τρεισήμισι μήνες. Επίσης, τονίζεται ότι στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων προστατευτικής φύλαξης ανηλίκων σε Νοσηλευτικά Ιδρύματα δεν συντρέχει λόγος λήψης περιοριστικών μέτρων διοικητικού καταναγκασμού από πλευράς των παριστάμενων αστυνομικών, ενώ η αποκλιμάκωση των όποιων συμπεριφορών των ανηλίκων πραγματοποιείται στο πλαίσιο της πειθούς, με την παροχή συστάσεων, δεδομένου ότι το αστυνομικό προσωπικό δεν διαθέτει ειδικές γνώσεις, προκειμένου να απευθύνεται κατά τρόπο προσαρμοσμένο στις ιδιαιτερότητες και την ευαλωτότητα του εκάστοτε ανηλίκου».
Όπως προκύπτει από την ενημέρωση του αρμόδιου υπουργού, απαιτείται μία διαφορετική αξιολόγηση και προσέγγιση του πλαισίου της προστατευτικής φύλαξης ανηλίκων από αστυνομικούς, όπως αυτό καθορίστηκε τη χρονιά του 1991, καθώς «το γεγονός ότι πρόκειται για παιδιά, που έχουν έρθει αντιμέτωπα με ζητήματα κακής άσκησης της γονικής μέριμνας – μη κατάλληλου περιβάλλοντος ανατροφής και διαβίωσης, καθιστά επιτακτικότερη την ανάγκη εξειδικευμένης προσέγγισης αυτών από φορείς κατάλληλα εκπαιδευμένους σε θέματα ψυχολογίας, παιδοψυχολογίας, επικοινωνιακών τεχνικών και τεχνικών λεκτικής αποκλιμάκωσης (Κοινωνικές Υπηρεσίες, Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις με συναφή αποστολή και έργο, ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό των Νοσοκομείων)».
Μάλιστα, ειδικά για τη Θεσσαλονίκη τα φυλασσόμενα ανήλικα παιδιά τοποθετούνται σε διάφορα νοσηλευτικά ιδρύματα της Περιφερειακής Ενότητας Θεσσαλονίκης και σε περισσότερες πτέρυγες – κλινικές καθενός από αυτά με αποτέλεσμα τον κατακερματισμό του φυλακτικού έργου και τη διάθεση πολλαπλάσιου αστυνομικού προσωπικού από υφιστάμενες υπηρεσίες της οικείας Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης για την εκτέλεσή του καθ’ όλη τη διάρκεια του 24ωρου, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, όπως σημειώνει ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, για τον τομέα της αστυνόμευσης, «λόγω και της προφανούς συνάρτησής του με το αγαθό της ασφάλειας, που αφορά ευρύτερα στο κοινωνικό σύνολο, αφού οι απασχολούμενοι αστυνομικοί θα αξιοποιούνταν, σε διαφορετική περίπτωση, σε καθήκοντα αστυνόμευσης, πρόληψης και καταστολής του εγκλήματος, προς διαφύλαξη της κοινωνικής ειρήνης και ευταξίας».
