«Λίγα είχα καταλάβει εκείνη τη βραδιά… Δεν ένιωθα ότι υπήρχε κάτι το σπουδαίο ή το ξεχωριστό στον ρόλο που μου είχαν αναθέσει. Έπρεπε απλώς να κάνω αυτό που μου είχαν πει. Βλέπεις, η παιδική αθωότητα δεν είναι ούτε υπερήφανη ούτε ματαιόδοξη…».
Έχουν περάσει σχεδόν 13 χρόνια από εκείνο το βράδυ στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας. Ήταν 29 Αυγούστου του 2004, όταν μπροστά σε χιλιάδες θεατές, ένα μικρό κοpίτσι με κάτασπρο φόρεμα και πανέμορφα εκφραστικά μάτια φύσηξε και «έσβησε» τη Φλόγα των Ολυμπιακών Αγώνων. Η στιγμή κράτησε για πολύ λίγα λεπτά. Εντούτοις, η εικόνα της 10χρονης Φωτεινής να φυσάει με τα φουσκωμένα μάγουλα έχει μείνει χαραγμένη στη μνήμη χιλιάδων ανθρώπων.
Όπως αναφέρει το fanpage, το «κοpίτσι της Φλόγας» που μεγάλωσε στα Παιδικά Χωριά SOS, 23 ετών σήμερα, έχει πάρει τη ζωή στα χέρια του, κάνοντας πραγματικότητα πολλά από τα όνειρά του. Σήμερα σπουδάζει με υποτροφία στην Αμερική. Παρά το γεγονός ότι η επικοινωνία μας έγινε από χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, η απόσταση σχεδόν μηδενίστηκε από τη ζεστασιά που εξέπεμπαν οι λέξεις της. Η Φωτεινή Παπαλεωνιδοπούλου μίλησε στην «Κ» για τις σπουδές της στη Νέα Υόρκη, τη ζωή της στα Παιδικά Χωριά SOS, αλλά και για τις άγνωστες λεπτομέρειες από τη βραδιά της τελετής λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων.
«Το 2004 ήταν μια χρονιά-σταθμός στη ζωή μου. Ήμουν πολύ τυχερή που επιλέχθηκα ανάμεσα σε τόσα άλλα παιδάκια και ακόμη πιο τυχερή που τα κατάφερα», λέει και περιγράφει την εμπειρία μέσα στο Ολυμπιακό Στάδιο. «Δεν θα ξεχάσω ποτέ εκείνο το χειροκρότημα. Για μια στιγμή ένιωσα την αγάπη και τη ζεστασιά ολόκληρου του πλανήτη! Ξαφνιάστηκα. Για ποιο λόγο χειροκροτούσαν τόσο ενθουσιασμένα; Κανείς δεν μου είχε πει ότι 70.000 θεατές θα στέκονταν γύρω από το στάδιο και δισεκατομμύρια θα παρακολουθούσαν από το σπίτι τους. Προφανώς, δεν ήθελαν να με τρομάξουν, όμως εγώ τρόμαξα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ πόσο πολύ είχα τρομάξει όταν βγήκα και στάθηκα μόνη μου στη μέση του σταδίου. Οσο κι αν ακούγεται απίστευτο, ήθελα απλά να τελειώσει».
Κανείς δεν ήξερε ότι η Φωτεινή είχε επιλεχθεί για αυτόν τον ρόλο. Ούτε οι φίλοι, ούτε οι συμμαθητές της, ούτε καν οι συγγενείς της. Ο σκηνοθέτης Δημήτρης Παπαϊωάννου την επέλεξε από μία φωτογραφία, όσο εκείνη βρισκόταν στην κατασκήνωση. «Πολύ αργότερα έμαθα ότι ο κ. Παπαϊωάννου είχε ζητήσει ένα παιδί από τα Παιδικά Χωριά SOS. Του άρεσαν τα χαρακτηριστικά μου, διότι ήθελε να θυμίζουν Ελλάδα. Θυμάμαι όταν τον γνώρισα μου είπε για την υπέροχη αντίθεση που είχε βρει: το όνομά μου είναι Φωτεινή και ο ρόλος μου ήταν να σβήσω τη Φλόγα!».
Η υποτροφία στο Watson
Η Φωτεινή ονειρευόταν από πολύ μικρή να γίνει επιστήμονας. Στο σχολείο ήταν άριστη μαθήτρια, αργότερα έκανε σπουδές στη Βιολογία και πριν από μερικούς μήνες κέρδισε υποτροφία για να παρακολουθήσει ένα πρόγραμμα Μοριακής Βιολογίας στο Πανεπιστήμιο Watson της Νέας Υόρκης. Η επιτυχία ήταν τεράστια, αφού μόνο είκοσι άτομα από τα χίλια που έκαναν αίτηση έγιναν δεκτά. «Οταν έλαβα το email από τον πρύτανη του πανεπιστημίου, που με ρωτούσε αν ενδιαφέρομαι ακόμη για το πρόγραμμα, ήθελα να ουρλιάξω από τη χαρά μου!».
Από τον Ιούνιο η Φωτεινή ανήκει στην ομάδα του καθηγητή Άντριαν Κράινερ, στο Cold Spring Harbor Laboratory –ένα από τα κορυφαία ερευνητικά κέντρα στη μοριακή βιολογία και γενετική– μελετώντας πώς μπορεί να διορθωθεί ένας μηχανισμός που τροποποιείται σε γενετικές ασθένειες και στον καρκίνο. Στην ερώτηση εάν σκέφτεται να συνεχίσει τη ζωή της μακριά από την Ελλάδα, η απάντηση έρχεται χωρίς δεύτερη σκέψη. «Από μικρή θαυμάζω τους ανθρώπους που αφιέρωσαν τη ζωή τους για να αλλάξουν τον κόσμο. Θα ήθελα κι εγώ να μπορέσω να προσφέρω στην επιστήμη. Εάν το μέρος που μπορεί να μου δώσει τις καλύτερες υποδομές και προοπτικές είναι ένα κορυφαίο πανεπιστήμιο στις ΗΠΑ, τότε θα μείνω εδώ. Την Ελλάδα πάντοτε θα τη σκέφτομαι και θα την αγαπώ όσο μακριά κι αν είμαι».
