Γράφει η συγγραφέας Νίκη Κελεσίδου
Θα πρέπει να κοιτάς τη δουλειά σου, κάνοντας τα στραβά μάτια σε καθετί που μπορεί να πυροδοτήσει την αντίδραση σου.
Να λες “ναι” και να κουνάς το κεφάλι καταφατικά, ακόμα κι αν διαφωνείς. Ιδανικά να σιωπάς.
Για να είσαι αποδεκτός…
Θα πρέπει να είσαι ένα με το πλήθος, να μην ξεχωρίζεις ανάμεσα στους πολλούς. Την άποψη σου να την κρατάς για εσένα και να αφήνεις τους άλλους να αποφασίζουν που ξέρουν καλύτερα.
Να παριστάνεις πως ακούς, μέχρι να έρθει η ώρα να απαντήσεις.
Να μιλάς για προβλήματα, χωρίς να ψάχνεις λύσεις.
Να συναναστρέφεσαι με ανθρώπους που δε θέλεις και να απαντάς σε κλήσεις που σε αφήνουν αδιάφορο.
Να μένεις στάσιμος. Να μην εξελίσσεσαι.
Για να είσαι αποδεκτός…
Η μόνη σου έγνοια θα είναι ο όμοιος σου. Οτιδήποτε διαφορετικό θα το ξορκίζεις μακριά, μη τυχόν και σε μολύνει.
Θα είσαι φιλόζωος, φυσιολάτρης, ανοιχτόμυαλος και προοδευτικός μόνο από τη λακκούβα του καναπέ σου και πίσω από την οθόνη του κινητού σου. Πρακτικά θα είσαι πάντα πολυάσχολος ή κουρασμένος.
Οι προσωπικές σου επιλογές θα πρέπει να συμβαδίζουν με τις νόρμες της κοινωνίας. Οι γύρω σου θα σου πουν σε ποια δουλειά θα είσαι ευτυχισμένος, με ποιον σύντροφο θα είσαι αγαπημένος, με ποιους φίλους θα είσαι κερδισμένος.
Για να είσαι αποδεκτός…
Θα πρέπει να σου αρέσει αυτό που βλέπουν όλοι. Που το ακούν όλοι. Που το θαυμάζουν και το αποδέχονται όλοι.
Θα πρέπει, όπως λέει και το γνωστό ρητό, να το συνηθίσεις το τέρας. Να μη σε τρομάζει πια και να αρχίσεις να του μοιάζεις.
Κι όταν θα τα έχεις καταφέρει… Όταν μετά από τόσο κόπο και σκληρό αγώνα θα θεωρείσαι πλέον αποδεκτός…δε θα έχεις κουράγιο ούτε τα μούτρα σου να κοιτάξεις στον καθρέφτη, ούτε να γκρεμίσεις τη δυστυχία που εσύ ο ίδιος έχτισες. Θα αρχίσεις μάταια να ψάχνεις τρόπο διαφυγής. Να μη σε χωράει ο τόπος. Να μην αντέχεις ούτε τον ίδιο σου τον εαυτό!
Αντί λοιπόν να ματώνεις για να είσαι αποδεκτός…κοίτα να κοιμάσαι ήσυχος τα βράδια και να ξυπνάς θέτοντας ακόμα έναν στόχο για την επόμενη μέρα. Γέμισε την ψυχούλα σου με αυτούς που αγαπάς εσύ και με όσα κάνουν εσένα να χαμογελάς. Βάλε επιτέλους αυτή τη φωτιά σε “ό,τι σε καίει, σε ό,τι σου τρώει την ψυχή” ! Και θα δεις ότι θα αισθανθείς πραγματικά χαρούμενος, όταν πρώτα αποδεχθείς…εσένα!
