Γράφει η συγγραφέας Νίκη Κελεσίδου
Ω ναι!! Είναι πραγματικά μοναδικό κομπλιμέντο να σε αποκαλεί κάποιος τρελό. Να θεωρεί ότι τα έχεις χαμένα και απλά δε μπορεί να βγάλει άκρη μαζί σου. Σου δίνει το απόλυτο αίσθημα ελευθερίας, καθώς μπορείς να είσαι ο εαυτός σου και για ό,τι και να κάνεις υπάρχει ήδη η…δικαιολογία του τρελού.
Για έναν άνθρωπο το να βρει τον εαυτό του και να τον υπερασπίζεται είναι ίσως η μεγαλύτερη πρόκληση. Όσο πιο πολλά μαθαίνει για τον χαρακτήρα του, τόσο περισσότερο θέλει να εξελιχθεί. Όσο περισσότερο τον αποδέχεται , τόσο πιο περίεργος και απροσάρμοστος φαίνεται στα μάτια των άλλων. Όσο πιο πολλά συνειδητοποιεί, τόσο διαφοροποιείται και απομονώνεται από τους άλλους, γιατί αναγνωρίζει πλέον τη μοναδικότητα του.
Γιατί σε έναν κόσμο που λειτουργεί μέσα από αυστηρά καλούπια και κατακριτές, μέσα από τη μάζα και την έλλειψη κριτικής σκέψης, θέλει θάρρος και κότσια να πας κόντρα στο ρεύμα. Να αφήσεις στην άκρη τα πρέπει και τα μη και να ανακαλύψεις τι είναι αυτό που πραγματικά ποθεί η ψυχή σου. Τι είναι αυτό που σε εμπνέει και σε κάνει διαφορετικό. Αυτή είναι η μαγεία. Να ξεχωρίζεις για αυτό που είσαι. Όσο και να προσπαθείς να ενταχθείς και να συμβιβαστείς, όσο κι αν θέλεις να μοιάσεις σε αυτό που από κάποιους θεωρείται σωστό και πρέπον, καλύτερος από τον ίδιο σου τον εαυτό δεν πρόκειται να γίνεις.
Γι’ αυτό άσε τους άλλους να σε αποκαλούν απροσάρμοστο, περίεργο και αλλόκοτο. Ας είναι. Να χαμογελάς όταν τα ακούς αυτά. Να χαίρεσαι. Γιατί σημαίνει πως αποτελείς εξαίρεση στον κανόνα. Γιατί βρήκες τη δύναμη και το κουράγιο να εκτεθείς και να εκφραστείς σε όλο σου το μεγαλείο και αυτό σε κάνει ακόμα πιο ισχυρό. Γιατί τα κομπλιμέντα που τα ακούν όλοι εσένα απλά δε σε καλύπτουν, δε σε γεμίζουν. Αρκεί που δε σε έχουν στο ίδιο καζάνι με τους υπόλοιπους, αρκεί που είσαι διαφορετικός. Αρκεί που είσαι ένας τρελός. Kι αυτό είναι το ωραιότερο κομπλιμέντο.
