Γράφει ο Αργύρης Τσιγγενόπουλος, αρχισυντάκτης sportsup.gr
Νεύρα βλέπω, πολλά νεύρα από χθες…
Και μιλώ για παράγοντες, αθλητές και φιλάθλους που περίμεναν εναγωνίως την απόφαση της Έκτακτης Γενικής Συνέλευσης της ΕΠΟ για το μέλλον του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου, όχι γενικά, αλλά μόνο για φέτος.
Γιατί για το μέλλον, σχέδιο δεν υπάρχει. Μην κοροϊδευόμαστε…
Σιγά σιγά και σεις, μη βιάζεστε. Μη θέλετε ντε και καλά να αντιγράψετε την Ολλανδία ή την Αυστρία. Αυτούς του υποανάπτυκτους ποδοσφαιρικά δηλαδή.
Μήπως όμως ήρθε η ώρα να αντιγράψουμε κάτι άλλο; Μια άλλη φιλοσοφία ρε αδελφέ. Λες και θα πέσουν τα καράβια μας έξω, αυτά που έχουν πέσει έξω εδώ και χρόνια.
Και μη μου πείτε πως δεν έχουν πέσει. Δύο πράγματα θα αφήσω εδώ, για να υπερθεματίσω την άποψη μου. Η 21η θέση της Ελλάδας στο UEFA Ranking και η μείωση κατά 30% περίπου των ενεργών ερασιτεχνικών ομάδων.
Είπατε κάτι;
Για μένα, ένας δρόμος υπάρχει και “πιάνομαι” από τα λεγόμενα του γνωστού δικηγόρου, Κων/νου Πουλασουχίδη, που ανήρτησε σήμερα κάτι που έχω στο μυαλό μου στη μετά-Covid 19 εποχή.
Εγώ θα το πάω ένα βήμα πιο πέρα και θα πω να αντιγράψουμε τον τρόπο διοίκησης του Άχθου Αρούρη (στην Ημαθία), της Προοδευτικής Τούμπας ή της νεότευκτης ΜΠΑΜ FC στη Θεσσαλονίκη.
Αυτο-οργάνωση, αυτάρκεια, αποκλεισμό κάθε προσώπου που δεν σχετίζεται με τον χώρο και -τέλος πάντων- καμία εξάρτηση από διοικούσα αρχή ή πολιτικές.
Οι ομάδες των Ενώσεων να κάτσουν σε ένα τραπέζι, να αποφασίσουν από κοινού τη λειτουργία τους και να διοργανώνουν ΜΟΝΟΙ τους τα πρωταθλήματα.
Να τελεί εκ περιτροπής διαχειριστής (ΠΡΟΣΟΧΗ ΟΧΙ ΠΡΟΕΔΡΟΣ), ας πούμε για κάθε μήνα και από έναν εκπρόσωπο που θα ορίσουν οι ομάδες, πάντα με κλήρωση (όχι για τους εκπρόσωπους βεβαίως, αλλά για τη σειρά διαχείρισης).
Και η κάθε Ένωση θα δηλώνει στο τέλος τον πρωταθλητή στην ΕΠΟ για να συμμετέχει στη Γ Εθνική. Εφόσον μπορεί βεβαίως να ανταπεξέλθει οικονομικά, χωρίς να αλλοιώνεται η φιλοσοφία που έχει αποφασιστεί από κοινού. Αλλιώς ας κάτσει “σπίτι”. Λες και αν παίξει στη Γ, θα κερδίσει κάτι. Μόνο εμπειρίες, ποδοσφαιρικές κυρίως για τα παιδιά…
Σε ποια γήπεδα θα μου πείτε.
Συγνώμη, οι Δήμοι και οι Περιφέρειες, ποιες κοινωνίες εκπροσωπούν; Τις τοπικές βεβαίως. Οι ομάδες είναι σύλλογοι. Με αθλητική αναγνώριση πλέον. Είναι υποχρεωμένες να εκδίδουν άδειες παραχώρησης δημοτικών χώρων, σε συλλόγους μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα.
Και εδώ θα τα χαλάσουμε με κάποιους που επιμένουν να ρίχνουν χρήμα στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο.
Όχι, είναι λάθος και το ξέρετε. Τρανά τα παραδείγματα ποδοσφαιρικού αφανισμού, μην τα απαριθμήσουμε και χαλάσουμε τις καρδιές μας.
Το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο είναι ο “ναός” για να παίζουν τα παιδιά μας μπάλα. Τελεία και παύλα. Δεν είναι ένας χώρος για ευκαιριακές αναζητήσεις και λαμογιές.
Πρέπει να κόψουμε τον ομφάλιο λώρο.
Φτάνει.
Προσέξτε τι αναφέρει η ιδρυτική διακήρυξη του Άχθου Αρούρη :
“Δεν έχουμε κάποιο προεδρείο, δε θέλουμε χορηγούς, δεν πληρώνουμε παίκτες, προπονητές, τεχνικά επιτελεία κλπ., δε χαρτζιλικώνουμε «συνδεσμίτες» και αρχηγούς της κερκίδας και γενικότερα δε θέλουμε (όσο είναι δυνατόν) να έχουμε οικονομικές σχέσεις με τρίτους ούτε φυσικά και μεταξύ μας.
Η ομάδα είναι αυτοχρηματοδοτούμενη και στηρίζεται στην εθελοντική συνεισφορά των παικτών και όσων συμμετέχουν στην συνέλευση. Επίσης τεράστια είναι και η στήριξη από τους φίλους της ομάδας που μας τιμάνε σε όλες τις εκδηλώσεις μας από το γήπεδο μέχρι τις συναυλίες και τα πάρτι που οργανώνουμε. Τα μπρελόκ, μπλούζες, κασκόλ, καπέλα κλπ. που κυκλοφορούμε ανά διαστήματα, έχουν επίσης σκοπό την οικονομική ενίσχυση της ομάδας.”
Ή για παράδειγμα η ομάδα ΜΠΑΜ FC που ίδρυσαν δύο youtubers (πολύ σημαντική η διαχείριση της “εικόνας” στις μέρες μας) στη Θεσσαλονίκη. Με παίκτες που επιλέχθηκαν μετά από οντισιόν (!) και έχουν ήδη γίνει μια ποδοσφαιρική οικογένεια που τη ζηλεύεις.
Ας δούμε τι γράφει ο δικηγόρος Κων/νος Πουλασουχίδης στην Ημαθία :
Όταν οι Δήμοι δεν έχουν εκδώσει άδειες λειτουργίας για τις αθλητικές εγκαταστάσεις τους, όταν οι Περιφέρειες δεν έχουν τη δυνατότητα να ελέγχουν τις αιτήσεις για χορήγηση άδειας διεξαγωγής αγώνων, όταν το Κράτος ζητάει από τον ερασιτεχνικό αθλητισμό χωρίς να δίνει και όταν η ΕΠΟ (απευθείας ή μέσω των ΕΠΣ) εισπράττει χωρίς ανταπόδωση, επόμενο είναι να ψυχορραγεί το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο. Ας πάρουμε λοιπόν, εμείς τα Σωματεία, την τύχη μας στα χέρια μας και να διοργανώσουμε πρωταθλήματα χωρίς τη συμμετοχή τους. Καλύτερες διοργανώσεις θα έχουμε, λιγότερα έξοδα και κυρίως θα παίζουν τα παιδιά μας μπάλα .. (χώρια που οι ευκαιριακοί διαιτητές θα έχουν λιγότερα λάθη από τους κανονικούς).
Λοιπόν τι λέτε;
*Να σημειώσω πως προσωπικά είμαι κατά των μη αμειβόμενων προπονητών. Γιατί κι αυτοί ξοδεύουν χρήμα και χρόνο για τα διπλώματα. Εκεί θα πρέπει να βρεθεί μια φόρμουλα ώστε να αμείβονται, σύμφωνα πάντα με τις δυνατότητες των σωματείων.
