Αυτός ο έρωτας είναι σε συνέχειες, σαν στις ταινίες.
Πρώτα η συνάντηση της Γωγώς με τον Κερέμ, στο Καστελλόριζο το 2019, ενώ εκείνος πηγαινοερχόταν ως μηχανικός του καραβιού που έκανε το δρομολόγιο από την απέναντι τουρκική πόλη Κας, μετά οι αντιδράσεις οι οικογενειακές από πλευράς της Γωγώς, που την έκαναν να τον ακολουθήσει στην τουρκική πόλη, ύστερα ο εγκλωβισμός της εκεί στα χρόνια της καραντίνας του κορονοϊού που αποτέλεσαν όμως το κρας τεστ γι αυτή τη σχέση και ακολούθησε η κάμψη των αντιδράσεων, η επιστροφή του ζευγαριού στο Καστελλόριζο πριν από επτά μήνες, ο πολιτικός τους γάμος και τώρα η βάπτιση του Κερέμ.
Μια βάπτιση για την οποία ο ίδιος, δέκα φορές είχε ρωτήσει τον παπά-Γιώργη όπως μου είπε ο εμβληματικός παπάς του Καστελλορίζου, για το πότε θα γίνει! Θα έπρεπε άλλωστε να προηγηθεί το κατηχητικό για έξι μήνες, να δοθεί η άδεια από τη Μητρόπολη και να αποτελέσει το γεγονός που ανέμενε πρωτίστως ο Κερέμ, αλλά και η Γωγώ, με δεδομένο ότι ήταν επιθυμία του.
Έφτασα στο μαγικό νησί για τη βάπτιση που έγινε το Σάββατο 1η Οκτωβρίου στις 2 το μεσημέρι, αλλά και για να δω τους πολλούς αγαπημένους φίλους που με καλωσορίζουν χρόνια με χαρά, αυτούς που μόλις φτάνω τους μοιράζω τα φύλλα της «Ροδιακής», την εφημερίδα που ψάχνουν και δεν τη βρίσκουν αφού δεν είναι εύκολο να μπαίνει σε καράβι καθημερινά και μάλιστα σε διαφορετικά δρομολόγια, για να φτάσει τόσο μακριά.
Το μυστήριο έγινε στην προβλήτα, στο Μανδράκι. Σε πολύ στενό οικογενειακό κύκλο, με την κολυμβήθρα, και τα μύρα να πέφτουν στο τέλος, στη θάλασσα. Νονός ο Νικόλας Ασβέστης, αντιδήμαρχος Τεχνικών Υπηρεσιών του δήμου Μεγίστης και επιχειρηματίας.
Ο άνθρωπος που από την πρώτη στιγμή, αλλά και μέχρι σήμερα στηρίζει το ζευγάρι. Εξάλλου στο εστιατόριό του γνωρίστηκαν, τότε που η Γωγώ έφτιαξε φραπέ «στον Τούρκο» με ζεστό νερό, για να μην πίνεται! Είδα τη συγκίνηση στο πρόσωπό του την ώρα τέλεσης του μυστηρίου, αλλά και την αμηχανία. Δεν είναι εύκολο, άλλωστε. Τα συναισθήματα είναι έντονα και πιθανόν αντικρουόμενα εκείνη τη στιγμή. Κι όταν την επόμενη μέρα τον ρώτησα αν θέλει πια να τον φωνάζω «Βασίλη» –το όνομά του πεθερού του με το οποίο ο ίδιος επέλεξε να βαπτισθεί- η απάντησή του ήταν «σιγά-σιγά» και ήταν ειλικρινής.
Ο παπά-Γιώργης Μαλτέζος, στα 50 και πλέον χρόνια που ιερουργεί, άλλες δύο φορές μου είπε ότι βάπτισε μουσουλμάνους Τούρκους, χριστιανούς Ορθόδοξους. Και τις δύο φορές ήταν Τουρκάλες οι οποίες ήρθαν στο Καστελλόριζο, τα προηγούμενα χρόνια ειδικά για να γίνει η επιθυμία τους πραγματικότητα.
Η μία ήρθε από τη Σμύρνη για να βαπτισθεί και το όνομα που επέλεξε ήταν «Μαρία», η άλλη ήρθε από την Αττάλεια και βαπτίσθηκε «Ελένη». Και οι δύο επέστρεψαν κάποια χρόνια αργότερα, στο Καστελλόριζο.
Ο Βασίλης κι η Γωγώ, που απέδειξαν ότι σύνορα η αγάπη δεν γνωρίζει, προγραμματίζουν την τέλεση και του θρησκευτικού τους γάμου μόλις κλείσει το πένθος για το θάνατο του παππού της που έφυγε απροσδόκητα από τη ζωή. Του ανθρώπου ο οποίος ήταν ο πρώτος μαζί με τη γιαγιά της, που πίστεψαν αυτό που της είπε τότε ο Κερέμ: «άνθρωπος είσαι, άνθρωπος είμαι, όπως αγαπάς, αγαπώ…»!
