Το άγχος των lockdown γήρωσε πρόωρα τον εγκέφαλο των εφήβων κατά τουλάχιστον τρία χρόνια και με τρόπους παρόμοιους με τις αλλαγές που παρατηρήθηκαν σε παιδιά που αντιμετώπισαν χρόνιο στρες και αντιξοότητες, σύμφωνα με μια μελέτη.
Η μελέτη, που δημοσιεύτηκε την Πέμπτη στο Biological Psychiatry: Global Open Science , ήταν η πρώτη που συνέκρινε σαρώσεις των φυσικών δομών του εγκεφάλου των εφήβων πριν και μετά την έναρξη της πανδημίας και κατέγραψε σημαντικές διαφορές, δήλωσε ο Ian Gotlib, επικεφαλής συγγραφέας στην εργασία και καθηγητής ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ.
Οι ερευνητές γνώριζαν ότι οι έφηβοι είχαν υψηλότερα «επίπεδα κατάθλιψης, άγχους και φόβου» από «πριν από την πανδημία. Αλλά δεν γνωρίζαμε τίποτα για τις επιπτώσεις στον εγκέφαλό τους», είπε ο Γκότλιμπ, ο οποίος είναι διευθυντής του Εργαστηρίου Νευροανάπτυξης, Επιρροής και Ψυχοπαθολογίας του Στάνφορντ. «Σκεφτήκαμε ότι μπορεί να υπάρχουν αποτελέσματα παρόμοια με αυτά που θα συναντούσατε με τις πρώτες αντιξοότητες. απλά δεν καταλάβαμε πόσο δυνατοί θα ήταν».
Συγκρίνοντας μαγνητικές τομογραφίες μιας ομάδας 128 παιδιών, οι μισές που λήφθηκαν πριν και τα μισά στο τέλος του πρώτου έτους της πανδημίας, οι ερευνητές βρήκαν ανάπτυξη στον ιππόκαμπο και την αμυγδαλή, περιοχές του εγκεφάλου που ελέγχουν αντίστοιχα την πρόσβαση σε ορισμένες αναμνήσεις και βοηθούν στη ρύθμιση του φόβου. , άγχος και άλλα συναισθήματα.
Βρήκαν επίσης λέπτυνση των ιστών στον φλοιό, ο οποίος εμπλέκεται στην εκτελεστική λειτουργία. Αυτές οι αλλαγές συμβαίνουν κατά την κανονική ανάπτυξη του εφήβου. Ωστόσο, η πανδημία φάνηκε να έχει επιταχύνει τη διαδικασία, είπε ο Gotlib.
Η πρόωρη γήρανση του εγκεφάλου των παιδιών δεν είναι θετική εξέλιξη. Πριν την πανδημία, παρατηρήθηκε σε περιπτώσεις χρόνιου παιδικού στρες, τραύματος, κακοποίησης και παραμέλησης. Αυτές οι δυσμενείς εμπειρίες της παιδικής ηλικίας όχι μόνο κάνουν τους ανθρώπους πιο ευάλωτους στην κατάθλιψη, το άγχος, τον εθισμό και άλλες ψυχικές ασθένειες, αλλά μπορούν να αυξήσουν τον κίνδυνο καρκίνου, διαβήτη, καρδιακών παθήσεων και άλλων μακροπρόθεσμων αρνητικών εκβάσεων.
Οι εικόνες του εγκεφάλου των εφήβων πριν από την πανδημία προήλθαν από μια διαχρονική μελέτη που ξεκίνησε η ομάδα του Gotlib πριν από οκτώ χρόνια, με αρχικό στόχο την καλύτερη κατανόηση των διαφορών των φύλων στα ποσοστά κατάθλιψης μεταξύ των εφήβων. Οι ερευνητές στρατολόγησαν 220 παιδιά ηλικίας 9 έως 13 ετών, με σχέδιο να κάνουν μαγνητικές τομογραφίες του εγκεφάλου τους κάθε δύο χρόνια. Καθώς συνέλεγαν το τρίτο σετ σαρώσεων, η πανδημία έκλεισε κάθε προσωπική έρευνα στο Στάνφορντ, εμποδίζοντας τους επιστήμονες να συλλέγουν δεδομένα σάρωσης εγκεφάλου από τον Μάρτιο του 2020 έως τα τέλη του ίδιου έτους.
Καθώς συζητούσαν πώς να εξηγήσουν τη διαταραχή, οι επιστήμονες είδαν την ευκαιρία να διερευνήσουν ένα διαφορετικό ερώτημα: πώς η ίδια η πανδημία μπορεί να έχει επηρεάσει τη φυσική δομή του εγκεφάλου των παιδιών και την ψυχική τους υγεία. Ταίριαξαν ζευγάρια παιδιών με την ίδια ηλικία και φύλο, δημιουργώντας υποομάδες με παρόμοια εφηβεία, κοινωνικοοικονομική κατάσταση και έκθεση στο άγχος της παιδικής ηλικίας. «Αυτό μας επέτρεψε να συγκρίνουμε 16χρονους πριν από την πανδημία με διαφορετικούς 16χρονους που αξιολογήθηκαν μετά την πανδημία», είπε ο Gotlib.
Για να προσδιορίσουν τη μέση ηλικία του εγκεφάλου των δειγμάτων τους, οι ερευνητές τροφοδότησαν τις σαρώσεις του εγκεφάλου τους σε ένα μοντέλο μηχανικής μάθησης για την πρόβλεψη της ηλικίας του εγκεφάλου που αναπτύχθηκε από την ομάδα εργασίας ENIGMA-Brain Age, μια συνεργασία μεταξύ επιστημόνων που συγκεντρώνουν σετ δεδομένων εικόνων του εγκεφάλου τους. Αξιολόγησαν επίσης συμπτώματα ψυχικής υγείας που αναφέρθηκαν από τα ταιριαστά ζευγάρια. Βρήκαν πιο σοβαρά συμπτώματα άγχους, κατάθλιψης και εσωτερικευτικών προβλημάτων στην ομάδα που είχε βιώσει την πανδημία.
«Το βασικό για μένα είναι ότι υπάρχουν σοβαρά προβλήματα με την ψυχική υγεία και τα παιδιά γύρω από την πανδημία», είπε ο Γκότλιμπ. «Το ότι τελείωσε το shutdown δεν σημαίνει ότι είμαστε καλά».
Προηγούμενη έρευνα έχει βρει δραματικά υψηλότερα επίπεδα άγχους, κατάθλιψης, αυτοκτονίας και άλλων ψυχικών ασθενειών στους εφήβους από την έναρξη της πανδημίας.
Η τρέχουσα μελέτη έχει σημαντικές επιπτώσεις για άλλες μελέτες διαμήκους απεικόνισης του εγκεφάλου των εφήβων, δήλωσε ο Jason Chein, καθηγητής ψυχολογίας και νευροεπιστήμης και διευθυντής του Κέντρου Έρευνας και Απεικόνισης Εγκεφάλου του Πανεπιστημίου Temple. «Έχει τόσο μεθοδολογικές επιπτώσεις όσο και δυνητικά κοινωνικά σχετικές επιπτώσεις», είπε ο Chein.
Οι διαχρονικές μελέτες ανάπτυξης που καλύπτουν την πανδημία μπορεί να αποφέρουν ευρήματα που έχουν μολυνθεί από τις ψυχοκοινωνικές επιπτώσεις, επομένως δεν μπορούν να εξαχθούν γενικά συμπεράσματα σχετικά με την ανάπτυξη, είπε ο Chein. Και για την κοινωνία, οι συνέπειες είναι ότι οι έφηβοι και οι νεαροί ενήλικες μπορεί να χρειάζονται μακροπρόθεσμη, συνεχή ψυχική υγεία και άλλη υποστήριξη, επειδή αυτή η κοόρτη μπορεί να μην είναι τόσο προηγμένη όσο αναμένεται με βάση μόνο τη χρονολογική τους ηλικία.
Προειδοποίησε, ωστόσο, να μην γίνονται ευρείες ερμηνείες με βάση τις αλλαγές που παρατήρησαν οι ερευνητές. «Είναι πολύ ενδιαφέρον που παρατήρησαν αυτή την αλλαγή», είπε. «Αλλά είμαι απρόθυμος να καταλήξω βιαστικά στο συμπέρασμα ότι αυτό που μας σηματοδοτεί είναι ότι κατά κάποιο τρόπο έχουμε προχωρήσει στην ωρίμανση του εγκεφάλου των παιδιών». Συγκεκριμένα, οι περιοχές του εγκεφάλου μπορούν να εμφανίζουν μη γραμμικά μοτίβα ανάπτυξης, επομένως το να βλέπουμε απλώς έναν λεπτότερο φλοιό ή μεγαλύτερο όγκο αμυγδαλής δεν υποδηλώνει απαραίτητα μεγαλύτερο εγκέφαλο, είπε.
Ο Dan Siegel, κλινικός καθηγητής ψυχιατρικής στην Ιατρική Σχολή του UCLA, σημείωσε ότι πολλά άτομα βιώνουν μετατραυματική ανάπτυξη μετά από μια αγχωτική εμπειρία. «Οι ερευνητές πρέπει να επαινεθούν για τη σκληρή δουλειά για να λάβουν αυτά τα δεδομένα», είπε ο Siegel. «Θέλετε να κάνετε το μεγαλύτερο ερώτημα, πώς επηρεάζεται η διαδικασία αναδιαμόρφωσης του εγκεφάλου;»
«Αυτή είναι μια χρήσιμη αρχική μελέτη», συμφώνησε ο Ντέιβιντ Φάσλερ, κλινικός καθηγητής ψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Βερμόντ. «Περιμένω ότι τα αποτελέσματα θα ενημερώσουν τον σχεδιασμό μελλοντικών ερευνητικών πρωτοβουλιών».
Στην εργασία, οι συγγραφείς αναγνωρίζουν ότι δεν γνωρίζουν ακόμη εάν οι φυσικές αλλαγές στον εγκέφαλο θα επιμείνουν. Σκοπεύουν να κάνουν άλλη μια σειρά σαρώσεων την επόμενη προγραμματισμένη περίοδο δύο ετών και συνεχίζουν να συλλέγουν δεδομένα για τους συμμετέχοντες στη μελέτη.
Η Stacy Gittleman, 54 ετών, από το West Bloomfield, Mich., είδε την πανδημία να εκτροχιάζει ένα από τα παιδιά της. Ένας επίδοξος ηθοποιός του μουσικού θεάτρου, ήταν μαθητής στο γυμνάσιο όταν το σχολείο και το θέατρο έκλεισαν. «Τόσο πολύ από το πώς ευδοκιμεί ο γιος μου εξαρτάται από τη μετακίνηση, την υποκριτική, την πρακτική εργασία και την αλληλεπίδραση με άλλους», είπε ο Gittleman. «Πέρασε μεγάλο μέρος του χρόνου του στο κρεβάτι, κάτι που ήταν πολύ οδυνηρό ως γονείς, καθώς ο γιος μου πριν από την πανδημία ήταν τόσο ζωηρός και κοινωνικός».
Η διαχείριση της ψυχικής του υγείας θα είναι μια δια βίου αποστολή, είπε, σημειώνοντας ότι τα μεγαλύτερα αδέρφια του, τώρα 24 και 26 ετών, δεν ένιωσαν τόσο μεγάλο αντίκτυπο. «Μακροπρόθεσμα, οι αντιξοότητες που ρίχνονται στα πόδια των εφήβων μας πιστεύω ότι θα τους κάνουν πιο δυνατούς και πιο ανθεκτικούς», είπε.
Άλλοι γονείς δεν είναι τόσο σίγουροι. Η Meg Martin, 55 ετών, από το Gaithersburg, Md., πιστεύει ότι είναι πολύ νωρίς για να πούμε εάν οι έφηβοι θα επιστρέψουν στον δρόμο. Ο γιος της, τώρα τελειόφοιτος στο λύκειο, σκόπευε προηγουμένως να κάνει αίτηση σε ένα τετραετές κολέγιο, αλλά μετά από χρόνια διαδικτυακής και υβριδικής μάθησης, αισθάνεται ότι δεν έχει κίνητρα και δεν ασχολείται με το σχολείο.
«Πιστεύω πραγματικά ότι ο τρόπος με τον οποίο εξελίχθηκε τα χρόνια του γυμνασίου του θα έχει κυματιστικά αποτελέσματα για τα επόμενα χρόνια», είπε ο Μάρτιν
Πηγή : pentapostagma.gr
