Οι παλιότεροι που έζησαν τον Βασίλη Χατζηπαναγή, έλεγαν πως μπορούσε να ντριμπλάρει τον αντίπαλο σε τηλεφωνικό θάλαμο, σε ένα τετραγωνικό μέτρο. Κάτι τέτοιο θα μπορούσαμε να πούμε και γι΄αυτή την μονοκατοικία που «φυλάει» η Κάρπαθος.
Βλέποντας τις φωτογραφίες, αντιλαμβάνεσαι την άριστη γεωμετρία της κατασκευής. Και μετά σε πιάνει ένας φόβος πως θα γείρει μπροστά το κτίσμα. Πως σαν αυτοκίνητο σε ανηφόρα που δεν τράβηξες χειρόφρενο, θα φύγει προς τα κάτω.
Όπως αναφέρει το menshouse, κι αφού κατανοήσεις πως η κατασκευή είναι τρομερή και ότι το αποτέλεσμα του σχεδιασμού από το αρχιτεκτονικό γραφείο OOAK Architects είναι συγκλονιστικό, σκέφτεσαι πιο παιχνιδιάρικα, ότι βλέπεις μια τραμπάλα ή σου έρχεται το μαχαίρι του Thanos που ισορροπούσε πάνω στο δάχτυλό του.
Η Κάρπαθος είναι ένα μεγάλο νησί και αραιοκατοικημένο. Αυτό δίνει την ευκαιρία της απομόνωσης σε πολλά σπίτια. Αυτό εδώ όμως, πέραν του ότι είναι κρυμμένο σε μια γωνιά σε κάτι βράχια και το λούζει από ψηλά ο ήλιος κι από μπροστά το Αιγαίο, έχει μια αρχιτεκτονική και ένα εσωτερικό design που κάνουν τους τουρίστες να ρωτάνε πόσο πωλείται.
Όμως, ανήκει σε δύο ανθρώπους που, αν και δεν είναι Έλληνες δε θα φαντάζονταν ποτέ να αφήσουν αυτό το μέρος.
Πριν από μια δεκαετία περίπου, ένα ζευγάρι Γαλλο-σουηδών από το Παρίσι, αναζήτησε το ησυχαστήριό του και μετά από διακοπές στην Κάρπαθο, το βρήκε σε αυτό το σημείο του νησιού. Κι ανατέθηκε στο αρχιτεκτονικό γραφείο OOAK Architects που έχει έδρα σε Αθήνα και Στοκχόλμη, να φτιάξει το κρυφό σπίτι των θεών. Κι αυτοί το κατάφεραν.
Στα 200 περίπου τετραγωνικά του, συναντιούνται η Κάρπαθος και η Σουηδία σε επίπεδο διακόσμησης και επίπλωσης. Ο εξωτερικός παρατηρητής βλέπει δύο επίπεδα, ένα χαμηλότερο που εμποδίζει ο βράχος να απλωθεί κι ένα από πάνω του, που εκτείνεται όσο πιο κοντά γίνεται στη θάλασσα.
Αιωρείται, τραμπαλίζεται, απλώνει το χέρι του για να ακουμπήσει το ευλογημένο νερό του πελάγους.
Το Patio House – έτσι αποκαλείται – έχει στην μπροστινή του πλευρά, αυτή που κοιτάζει την θάλασσα, μια υπέροχη βεράντα-μπαλκόνι, που καλύπτεται από σκέπαστρο και προσφέρει χαλάρωση στα ηλιόλουστα μεσημεροαπογεύματα του θέρους.
Η βλάστηση περιμετρικά είναι χαμηλή και αραιή, γι΄αυτό και εσωτερικά υπάρχουν πολλές γλάστρες και φυτεμένα δεντράκια. Ο βράχος κυριαρχεί ολόγυρα, ενώ το σπίτι στη μέση του έχει σκάλες και μια τεράστια τρύπα στη μέση, λες και θέλουν οι κατασκευαστές να εγκλωβίζεται εκεί ένας ήλιος τόσο όσο και να δημιουργείται και μια ηχώ.
Όπως βλέπεις το σπίτι, δε μπορεί παρά να σκεφτείς ότι θα ζούσε άνετα εκεί ο ρέμπελος Πικάσο. Ή, θα μπορούσε να είναι ένα σπίτι που είδες κάποτε σε μια ταινία του Αλμοδοβάρ.
Λίγα μέτρα πιο κάτω, υπάρχει ένα περιβόλι με πεζούλι και τραπέζι, με ψάθινη κάλυψη από πάνω, όπου οι ιδιοκτήτες φιλοξενούν μεγάλα δείπνα και μαζώξεις μετά φαγητού και κρασιού.
Η θέα στο πέλαγος και η είσοδος του ήλιου είναι τα ζωτικά στοιχεία του σπιτιού. Το οξυγόνο. Γι’ αυτό, όπου κι αν κοιτάξεις, θα δεις μεγάλες μπαλκονόπορτες που κοιτάζουν το απέραντο.
Η πέριξ απομόνωση κάνει αυτές τις μπαλκονόπορτες όχι την κλειδαρότρυπα του περίεργου ματάκια απ’ έξω, αλλά το άνοιγμα του ονειροπόλου από μέσα.
* Φωτογραφίες: OOAK Architects/Γιώργος Κορδάκης
